Lastig Fred! Ik wilde zelf tot mijn 30ste geen kinderen. Toen ontmoette ik mijn vriend en rond mijn 33ste was ik er wel uit dat ik graag 1 kind wilde, maar niet voor mijn 36ste. Ik wilde nog reizen, fulltime werken en financieel echt alles op orde hebben. Rond mijn 35ste had ik het gevoel dat ik die periode wel had gehad. Lekker gereisd, gefeest, veel leuke en spontane dingen gedaan en hard gewerkt. Ik had gemerkt dat carrière niet zaligmakend is voor mij en was bereid parttime te gaan werken.

Mijn vriend heeft veel hobby’s en een bedrijf waarvoor hij veel weg is. Dus ik ben regelmatig alleen. Hij heeft concessies moeten doen, hij gaat bv niet meer 10x per jaar een of meerdere nachten weg (nu zo’n 6x per jaar). Dat is ook een reden waarom wij maar 1 kind hebben (plus dat ik de bevalling maar net heb overleefd en wij een huilbaby hadden die pas na 21 mnd ging doorslapen). Maar ik ben blij met ons leven zoals het nu is. Ik overweeg zelfs om nog wat minder te gaan werken, zodat ik ook wat uurtje voor mezelf kan hebben.

Ik was overigens 38 toen ze werd geboren, mijn vriend 35. Ik had een jong en sterk lichaam, dus mijn leeftijd was voor mij echt geen issue. Voor een man vind ik 42 helemaal niet gek. Is je vriendin jonger? Misschien verandert ze ook nog van mening. Misschien moet je het bespreekbaar maken en het er met haar over hebben. Wie weet komen jullie samen dan tot andere conclusies.

Het kan je ook helpen om er met iemand over te praten, de praktijkondersteuner of misschien een coach of therapeut. Gewoon je verhaal kwijt kunnen aan iemand die geen mening heeft en gerichte vragen stelt, kan echt verhelderend werken.