Poppy, is je vader ziek? Wat naar
Wat een lief en mooi idee van die brieven.
Lejow en Savi, ook ik herken dat gevoel, gek is dat hè.
Mijn verhaal:
Mijn vader is drie jaar geleden plotseling overleden aan een hartaanval, 's avonds thuis op de bank. Hij had die dag nog gewoon gewerkt. Hij was 63.
Voor de kinderen heb ik me niet echt groot gehouden. We hebben het verteld zoals het is. Dat zijn hart gestopt was met kloppen en hij dood is. Daar reageerden ze kalm op, al was T. wel erg geschrokken. Als ik moest huilen waren de kinderen daar af en toe bij. Lachen en huilen wisselden elkaar ook wel eens af, omdat je soms ook moet lachen om mooie herinneringen. Er was ineens veel familie over de vloer en dat vonden de kinderen eigenlijk wel gezellig. Ik heb niet het idee dat zij het er zwaar mee hebben gehad.
Wel heb ik oppas geregeld voor de momenten dat we praktische dingen moesten doen, zoals de uitvaart regelen, het huis van mijn vader leeghalen etc. Mijn ouders waren gescheiden en mijn vader was alleenstaand. Toen hij overleed was ik 30, mijn zusje 25 en broertje 19. We hebben met zijn drieën alles geregeld. Daar had ik de kinderen niet bij kunnen hebben, het was veel stress. Mijn vader was bekend in medialand en er waren 350 collega's uit de media op zijn uitvaart. Door al het geregel rondom de uitvaart, de erfenis, administratieve dingen en vooral het uitzoeken van zijn spullen en het leeghalen en verkopen van zijn huis, heb ik twee weken niet gewerkt en de maanden erna ook extra vrij genomen. Hoe snel je weer aan het werk kan, hangt dus ook af van de mate waarin je druk bent met dat soort dingen.
De eerste weken waren echt het heftigste, voor mij. De maanden en jaren erna heb ik maar af en toe echt verdriet gehad. Misschien eens in de paar weken even.
Feestdagen vallen me wel mee. Wat ik het moeilijkste vind, is als ik iets meemaak wat ik met mijn vader had willen delen. Iets dat ik op tv zie, iets in de krant, een leuke film, goede muziek, een grappige anekdote, iets wat de kinderen doen. Ik kon zo met hem lachen en hij was zo geïnteresseerd in alles wat we deden. En altijd op de hoogte van alles wat er in de wereld gebeurde. Politiek geëngageerd, hij las vijf kranten, boeken, keek veel tv, luisterde radio, volgde allerlei sporten, cabaret, muziek, noem maar op. Daar stuurden we elkaar berichtjes over of konden we heerlijk over praten. We snapten elkaar, keken op dezelfde manier naar dingen. Dat mis ik enorm.