11 Apr 2024 23:55 door Saji
Ik up het topic weer.
Al ruim 8 jaar heb ik geen contact meer met mijn moeder. De keus heb ik destijds gemaakt.
Vanmorgen kreeg ik een telefoontje van mijn zus. Ze vertelde dat onze moeder gister is overleden.
Ik kon alleen maar zeggen aah oké... meer kreeg en kwam er gewoon niet uit van mijn kant.
Ook geen gecondoleerd.
Mijn zus zei, ik wilde je dit laten weten, wat je er verder mee wilt is volledig aan jou.
Ook zei ze dat onze moeder naar een uitvaartcentrum is gebracht, omdat hun huisje te klein is voor opbaring etc. Daarna hebben we de verbinding verbroken.
Ik ben gaan zitten en zei, godsamme zeg... 8 jaar geen contact en nu dit, wat nu? Wat wil ik?
Toen mijn vriend gebeld, die zei, stuur een kaart en klaar.
Vervolgens mijn vader gebeld. Die reageerde in eerste instantie hetzelfde als ik, aaah oké.
Mijn vader zei wel, als ik jou was, zou ik wel heen gaan. Goed voor je zus, maar ook voor je moeder haar man.
Ik zei dat ik ging nadenken.
Al snel had ik besloten om daar heen te gaan, maar moest eerst weten of de man van mijn moeder het hiermee eens was.
Vervolgens mijn zus gebeld en gevraagd of zij op mij zaten te wachten, voornamelijk haar echtgenoot. Hij ging zeker akkoord.
Daarna nog dingen met mijn werk geregeld, was geen probleem.
Toen ik aankwam was mijn moeder haar man blij dat ik er was. Zei ook dat mijn moeder dit graag nog had willen meemaken, maar is altijd achteraf en te laat. (Hij heeft dit zelf ook meegemaakt.)
Er werd veel verteld en gezegd.
Dat mijn moeder sinds begin dit jaar enorm aan het kwakkelen was met haar gezondheid. Zo had ze verklevingen in haar darmen, ontstekingen in haar slokdarm, hierdoor kon ze niet of nauwelijks eten en dus aan een sonde. Aantal jaren geleden een kleine herseninfarct gehad, restverschijnsel: epilepsie, hierdoor vaak gevallen met flinke kneuzingen tot gevolg.
Afgelopen week was ze ook gevallen, neus gebroken.
Nu ik dit typ denk ik al, och jeetje, wat een hoop(je) ellende allemaal.
Later op de dag (tegen de avond) kwam de uitvaartzorg langs.
Mijn moeder lag in het uitvaartcentrum, maar niet aangekleed etc. De kleding die mijn zus en man vannacht hadden meegegeven, konden ze daar niet vinden. Zo slecht! Man vertelde wat ze hadden ingepakt en in welke tas en dat dit meegegeven is.
Ze moet dus nog worden afgelegd, dit wil mijn zus met mij en man doen. Dit zal morgen gebeuren. Eerlijk? zie er wel tegenop, zeker na 8 jaar om haar weer te zien, maar dan niet in levende lijve, maar sta er wel achter.
Daarna met zijn 3 de kist, kaart en tekst bedacht/gekozen. Hier waren we alle 3 snel met elkaar eens.
Daarna nog eten. Rond half 11 vanavond was ik thuis.
Ik ben blij dat ik gegaan ben en dat we met elkaar dit kunnen regelen/organiseren.