10 Mei 2022 18:43 door Giselle
Even een vraag waarvoor ik niet per se een nieuw topic wil openen: sinds twee maanden werk ik in een restaurant, op maandag, donderdag en vrijdag. Met mijn werkgever heb ik afgesproken dat ik om 11.00 uur begin en dat ik uiterlijk om 20.00 uur naar huis mag. Allereerst omdat ik (te) lange dagen zowel fysiek als mentaal niet trek en daarnaast omdat ik mijn man en kinderen ook nog even wil zien 's avonds. Ik heb gezegd dat ik me realiseer dat het niet altijd haalbaar is dat ik om 20.00 uur weg kan, zeker niet als de zaak vol zit, maar ik heb sinds een week of 3 een collega die meestal rond 13.00 begint (of later) die werkgever prima die laatste twee uurtjes kan helpen afsluiten. Zij heeft op vrijdagavond training en gaat om 19.00 uur dan ook weg. Ik sta dan dus wel vanaf 11.00 uur op de vloer en kan pas weg als ik klaar ben met afsluiten (meestal pas rond 21.30 uur). Gisteren werkte ik zelfs al vanaf 10.30 uur (deels eigen schuld want ik was er vroeger maar goed, als ik er ben begin ik gelijk, van niks doen houd ik niet). Pas om 20.30 uur kon ik naar huis, terwijl mijn collega er om 17.00 uur was en het na 19.00 uur echt niet meer zo druk was dat zij dat niet samen met werkgever af kon. Als zij op vrijdag om 19.00 uur weg kan moet ik op maandag toch ook om 19.00 uur weg kunnen?
Nou ja, eigenlijk lang verhaal en wat ik eigenlijk wil zeggen is dat ik het vervelend vind dat ik geen afspraken kan maken met werkgever. Hij zegt het een en doet het ander, belooft keer op keer dat ik op tijd naar huis kan mits de drukte dat toelaat maar elke week ben ik dus weer zo laat thuis (alle drie de dagen). Behalve dat ik uitgeput ben en ik mijn kinderen (of in ieder geval de jongste) niet meer zie voor ze naar bed gaat stoort het me gewoon dat hij dingen toezegt en die zo makkelijk niet nakomt. We hebben er al twee keer eerder een gesprek over gehad, hij zegt dat hij begrijpt dat ik niet zulke lange dagen kan werken ivm gezondheid en gezin, maar ik heb eerder het idee dat hij het helemaal niet snapt óf dat het hem niet interesseert. Moet ik nóg een keer met hem om tafel? Ik denk er zelfs aan om nu al een dag minder te gaan werken, simpelweg omdat ik er, als ik zo doorga, helemaal mee moet stoppen en dat zou ik ook jammer vinden.