Dat klinkt heel vervelend. Ik heb er niet echt ervaring mee, maar ik denk dat ik dan, zolang hij baby is, wat korter langs zou gaan, dan maar even niet de hele dag of blijven eten. Of als het slaaptijd is, even buiten gaan wandelen of een eindje gaan rijden zodat ze hem met rust laten.

Super irritant! Kan mij helemaal voorstellen dat je je kapot geërgerd hebt. Jullie zitten nog in een bubbel en zij walsen er dwars doorheen.

Ik zou daar heel duidelijk in zijn. Als de baby slaapt dan laat je hem met rust!
Mijn schoonvader had er een handje van om elke keer driftig semi grappig dochter lief haar neus te toeteren ook toen ze verkouden was. Ik heb er een paar keer wat van gezegd zo van, zou opa het ook zo fijn vinden als iemand zijn neus de hele tijd aanraakt. Op een gegeven moment snapte hij de boodschap.

Maar ook mensen die maar aandacht aan het zoeken waren, in de tram, supermarkt of bekende. En dat ze haar hoofd dan weg draaide en dan maar door bleven gaan. Dan was ik heel direct en zei ik ‘ als ze haar hoofd weg draait heeft ze genoeg van je aandacht’.

Ik herken dit gedrag niet, maar ik zie wel dat familieleden soms op een andere manier met bepaalde situaties omgaan dan wij. Zo hebben we een neefje die 6 weken jonger is dan onze jongste en die slaapt overdag gewoon niet. Terwijl onze jongste wel slaapt en vaak lang ook als hij uit een drukke omgeving komt. Dan wordt er gegrapt dat onze jongste een hoax is, die bestaat eigenlijk niet, want hij ligt altijd in bed. Prima, dan vinden jullie dat. Hij heeft gewoon veel slaap nodig.

Sinds de tweede er is, ben ik wel veel duidelijker met onze grenzen en kan ik de meningen van anderen beter naast mee neerleggen. Ons kind, onze regels, onze grenzen.

Misschien is het voor jullie wel handig om hem in een andere kamer te slapen te leggen als je bij familie bent? Dan geef je zonder het te benoemen toch grenzen aan.

Je verhaal klinkt heel erg vervelend ja. In die mate is het hier totaal niet gelukkig. Wel vind ik het bij m'n schoonouders moeilijker grenzen aangeven dan bij m'n eigen ouders. Onze baby is/was prikkelgevoelig en vond het heel lang niet leuk om n anderen te zitten. En dan hielden wij haar gewoon bij ons en gingen we dat niet pushen. Zij zaten er ook meer bovenop, wat erg averechts werkte bij ons kind. Dan kreeg ik wel de vibes/halve opmerkingen dat ze ons te beschermend vonden, maar ik liet haar niet bij anderen huilen oid. Hm ik kon dus wel grenzen aangeven maar bij m'n schoonouders voelde dat wel bezwaarlijker. Nu is dat na de eerste maanden wel snel afgenomen. Ik denk omdat we nog zekerder zijn van ons doen en laten met onze dochter.

Volgende keer gelijk je grenzen aangeven. Hoe langer je dat uitstelt hoe lastiger het wordt.
Nu gaat het misschien nog goed maar mocht het omslaan zitten jullie met een overprikkeld kind.
Andere optie: baby in de drager/doek.

Yes draagzak was hier echt de oplossing. Vandaag weer even gebruikt toen de drukte haar teveel werd ?.

Is het niet een idee om dit eens te bespreken met je schoonouders zonden dat er andere mensen bij zijn? Er zijn nou eenmaal mensen die daar minder voor open staan als er andere mensen bij zijn.

Ik merk wel dat het steeds makkelijker wordt om die grenzen aan te geven naarmate je kind ouder wordt. Je leert zelf je kind beter kennen, maar je schoonouders ook. Dit helpt merk ik.

Dat helpt bij ons maar matig. Ik trek de doekbanen altijd over haar gezicht ( als ze zich er niet uit worstelt weet ik ook dat ze zelf wil slapen) en die worden rustig weggetrokken om even te kijken.

Het is de tweede en ik ben er nu wat meer op bedacht. Geef mensen gewoon een tik op de vingers als ze ongevraagd aan mij of baby zitten. A slaapt al amper overdag, dus als het een keer lukt wil ik dat ze slaapt ook.

? Wat errug. Nee zo is het hier gelukkig lang niet .

Dit is vast een impopulaire mening over baby's doorgeven en prikkels en zo, maar:

hoe veel tijd breng je daar nu door (in verhouding tot de tijd die jullie lekker prikkelarm thuis doorbrengen), hoe 'groot' moet je dit maken? Een kind is maar zo kort een kleine baby, dat hele 'vasthouden en doorgeven' is de eerste paar weken een issue, maar daarna willen baby's niet eens meer vastgehouden worden. Dan worstelen ze zich los als ze het niks vinden. Dat lijkt nu nog ver weg, maar voor je het weet is het zover.

Ik liet dat doorgeven dus gewoon gebeuren, maar had inderdaad wel vaak een draagdoek mee en gaf borstvoeding, dus een groot deel van de visitetijd was ik sowieso zelf met de baby bezig. Als ik het idee had dat de drukte teveel werd, ging ik even naar boven om daar te voeden, of deed ik de baby in de draagdoek. En slaapjes deden ze ook boven of in de gang of zo.

De manier waarop je schoonfamilie met je zoontje omgaat in relatie tot het wekelijks oppassen vind ik een heel ander verhaal. Het klinkt inderdaad niet als een rustige omgeving voor een baby om een hele dag per week te zijn, zo in jouw verhaal. Klinkt als een goed plan om dat oppassen nog even uit te stellen. Misschien verandert hun houding nog wel komend jaar, en komt er een soort rust als ze eenmaal gewend zijn aan hun nieuwe rol? En als jij af en toe wat richting hebt gegeven / grenzen hebt aangegeven? Maar anders zou ik het inderdaad niet doen, als je er geen goed gevoel bij hebt. Fijn dat je die beslissing nog even niet hoeft te nemen.

Hoe vaak ziet je complete schoonfamilie de baby? Misschien waren die vandaag gewoon heel enthousuast dat ze weer een keer zo'n kleine baby zagen en ja dan is dat verschonen misschien ook wel bijzonder om weer eens te zien. Lijken voor jou misschien wel gewone dingen maar voor hun vandaag blijkbaar even niet. Als ze allemaal ongeinterresseerd waren was het ook niet goed. Wat beter je grenzen aangeven maar misschien ook accepteren dat het voor een zo'n dagje echt niet zo erg is. Vanaf morgen gewoon weer prikkelvrij bij je thuis. En als ze hem wekelijks zouden hebben wordt dat voor je schoonouders toch ook weer gewoner en rustiger. Ze hebben je man ook groot gebracht.

X

De hond zou voor mij het grootste probleem zijn, die laat je niet bij een baby die op de grond ligt.
Wil je vriend de zaken die belangrijk voor jullie zijn nog eens ter sprake brengen, een groot deel gebeurt waarschijnlijk uit enthousiasme en omdat het nieuw is, ik zou het oppassen niet hierom meteen afzeggen.
(Nu lees ik je tweede bericht en begrijp ik je hierin wel. Als haar opvattingen mijlenver van die van jullie afliggen en ze wil zichniet aanpassen begrijp ik dat je haar niet wekelijks een dag op laat passen.)

20 jaar geleden was laten huilen heel normaal, ik denk eerlijk gezegd dat het grootste deel van de forumleden zo opgegroeid is. Dat je dat in deze tijd niet meer wilt is logisch, maar het is voor ouders van toen ooit lastig te begrijpen. Het komt dan over alsof je hen afvalt, terwijl ze voor die tijd niets vreemds deden.

Als jou schoonmoeder de oorzaak is van hechtingsproblemen van je vriend en ze is zoals jij beschrijft zou ik haar überhaupt geen vaste dag laten oppassen. Tenslotte laat je haar dan mee opvoeden, en dat lijkt mij niet heel verstandig.

Ik herken deze specifieke manier van omgang met de baby niet, maar wel een andere manier van omgang/ contact met de schoonfamilie dan met mijn eigen familie waar zowel ik als mijn man bij zijn familie vaak moeite mee gehad hebben. Het wordt gelukkig wel makkelijker als de kinderen ouder worden, dan geven ze zelf hun grenzen wel aan.

Ik zou inderdaad ook even goed nadenken over het oppassen, naar aanleiding van je verhaal over de jeugd van je vriend.

Wat voor ons vooral belangrijk is, is dat man en ik op 1 lijn zitten. Dat we dezelfde dingen wel en niet willen voor onze kinderen. Met als afspraak dat mijn man zijn familie aanspreekt en ik mijn familie als er iets zou zijn. Want anders ben je als aanhang toch sneller de boeman. En het is gewoon makkelijker om je eigen familie aan te spreken.

Inmiddels is het er in de loop van de jaren ingeslopen dat ik niet meer communiceer uit eigen beweging met mijn schoonfamilie via telefoon of app, dat doet mijn man allemaal. Maar er is sowieso weinig contact buiten de feestdagen en verjaardagen om.
Oppassen doen we niet voor de jongste, dat vertrouwen we gewoon nog niet. De oudste wel maar alleen als hij dat zelf wil, hij kan dat nu prima zelf aangeven.
Verder houden we de regie zoveel mogelijk zelf in handen. Zo appt mijn man zijn moeder gewoon hoe laat we komen voor kerst met de mededeling dat die tijd aansluit op het slaapje ipv dat hij een uitnodiging met onhandige tijd af wacht bijvoorbeeld. Ik heb gekookt met kerst, zo kon ik ook bepalen hoe laat we aan tafel gingen en dat was dus om 17:00uur al ipv vorig jaar waar er om 18:00uur pas een keer een pan uit de kast gehaald werd.
En voor die betaalde week vakantie op een eiland hebben we vriendelijk bedankt, met als tegenvoorstel een dagje uit te gaan samen.

Hmm, weet je, ik ben nét 2 maandjes voor het eerst tante. Ik ben dus ook zó enthousiast met mijn nichtje. Ik ben dus ook zo'n tante die in de box ligt te turen hoe zij slaapt. Ik zit niet aan haar, ik wil niet dat ze wakker wordt, maar ik vind haar zo lief en schattig ik geniet ervan, en ik wil haar wel fijnknijpen omdat ze zó cute en klein is. Ik pak haar nooit zomaar maar ik kan dan echt niet wachten tot ze wakker wordt. Je schoonfamilie is wellicht net als ik gewoon overenthousiast. Ik ben wel blij dat mijn schoonzus gewoon dat allemaal ok vindt, en haar gerust aan mij geeft en even gaat douchen. Maar goed, jouw baby en jouw regels. Doe niets waar je je onprettig bij voelt maar accepteer dat je schoonfamilie heel erg happy is en dol zijn op hun kleinzoon en neefje. Ik zou je schoonzus dan ook niet aanspreken over dat ze je zoontje aan je schoonnichtje wilde geven. Ik denk dat ze daar niet bewust van is.

Dit inderdaad.

Ik snap hoe lastig het is, wanneer je er zelf midden in zit. Been there, done that. Maar als objectief persoon klinkt het ook wel een beetje alsnog je op elke slak zout legt. Het is gewoon lastig met zo’n kleine baby. De wens om het te showen is groot maar die oerbeschermdrang kom ook naar voren.

Er zijn al veel zinnige dingen gezegd, luister vooral naar je eigen gevoel.
Ik heb bij de eerste een paar keer over mij heen laten lopen (“ach, geef de baby ook nog even aan tante blabla, dan kan die er ook mee op de foto”) telkens als ik die foto zie, word ik weer plaatsvervangend bozig. Jouw baby, jouw moedergevoel.

Die hond omgang zou ik wel echt gauw afkappen. Meestal gaat het goed, maar ieder jaar staan er wel een aantal incidenten in de krant met kinderen en honden. En die verwende honden van opa en oma, kunnen jaloers worden als opa en oma ineens alleen oog hebben voor- en hoge stemmetjes naar de baby doen.

X

Ik zou van de voorbeelden die jij noemt ook niet vrolijk worden.

Ik heb soms ook wel moeite met dingen die door (schoon)familie gebeuren. ‘Oh, die wil nog even met haar op de foto’ en hoppa wordt ze weer doorgeschoven. Of mijn schoonvader die er een handje van had (had, want m’n vriend heeft uitgelegd dat dat niet de bedoeling is) te coördineren van welke schoot naar welke schoot ze ging. En ik weet dat ze allemaal trots zijn, dus ik snap waar het vandaan komt. Maar kan er wel moeite mee hebben.

Wat ik vorige week wel heel erg vond was een tante die haar hand uitstak (en dochter stopt natuurlijk alles in haar mond) en even haar rookvingers in haar mond stak terwijl m’n dochter de nagellak van die nagel ging schrapen met haar tandjes. Uhm, super goor en onhygiënisch. Was ik echt NIET blij mee.

Gympie ieew.

Lissa, misschien is het die beschermdrang. Maar die is niet erg hè. Daar hoef je je niet overheen te zetten oid. Tenzij je je beschermdrang zelf een probleem vindt, dan is het misschien ook goed om te horen dat het idd af en toe heus geen ramp hoeft te zijn als er een dagje meer prikkels zijn. Maar het klinkt voor mij niet of je erin doordraaft, die voorbeelden de je noemt met wakker maken enzo zijn gewoon stom. En al vond ik dat wel, dat is ook maar een mening.. 't is jullie kind en jullie grenzen.

Vervelend Lissa. Ik vind je niet overbeschermend klinken, de dingen die je noemt zou ik ook echt niet tof vinden (op het verschonen na, is wel irritant als iedereen meekijkt maar niet schadelijk).

In eerste instantie denk ik dat het op een feestje met alcohol alles er wel heel anders aan toe gaat en ze misschien nog wat moeten/kunnen leren. Maar na je 2e bericht vraag ik me sterk af waarom jullie ooit overwogen hebben haar te laten oppassen.

Ik zou ze minder ruimte geven. Baby idd bij je in de maxicosi laten slapen, in de draagzak en even boven voeden etc. Over die muziek zou ik wel vragen of deze zachter kan en als zij zich daar niet aan willen aanpassen: of maar kort op bezoek of even buiten gaan wandelen bijv. Ik zou je moedergevoel volgen en daar niet aan twijfelen. Je zou zelf de regie kunnen nemen door te zeggen: schoonmoeder wil jij hem nu even vasthouden of verschonen? En hem dan ook weer terug nemen na een tijdje: zo nu ga ik hem even verschonen of voeden. Je hoeft ze niks te ontnemen maar dan gaat het wel of jouw manier, en dat mag he, want hij kan niet voor zichzelf opkomen. En hij zal er niet meteen iets aan overhouden maar het is toch fijn als het voor hem ook relaxed en veilig is.

Oh dat zou ik ook niet chill vinden. Hier ben ik de eerste maand een enorm beschermend geweest en soms wilde ik gewoon niet dat ze hem pakte of vasthielden. Dit zei ik ook gewoon en als het ze niet zinde (Wat ook zeker het geval is geweest een paar keer) hadden ze maar pech. Ik ga hem echt niet af dan. Verder is hij prima met iedereen op de foto geweest hoor en kraamvisite heeft hem veel vastgehoud en oma's en opa's ook natuurlijk etc. Ik vond iig niet dat ik te beschermend was, ik bepaalde echter wel wat ik ok vond voor de kleine. En dat is ook het belangrijkste denk ik wat je moet doen, luisteren naar je gevoel.

Ik ben zelf vrij makkelijk en niet beschermend. Maar ik heb ook vrij normale (schoon)familie dus dat hoeft ook niet. Een aantal van je voorbeelden zou ik ook niet tof vinden.

Een heel serieus gesprek aangaan zou ik niet doen, werkt toch niet. Ik zou de baby in een aparte kamer te slapen leggen (babyfoon app op je telefoon!) en je vriend duidelijk laten aangeven dat de hond de kamer uit moet als de baby op de grond ligt. Verder zou ik misschien bezoekjes de komende tijd iets meer afstemmen op jullie eigen planning en iets eerder afkappen (bijv als de muziek op disco volume gaat) Die kleinere dingen zou ik even laten gaan, het is natuurlijk ook heel leuk zo’n eerste baby in de familie.