Ja misschien wel!

Als ik daarop mag inhaken zou een zandloper goed zijn want dat is visueel fijner.

Maar weet je hóe irritant het is als je halverwege bent en hem moet ‘resetten’. Dan moet je hem eerst weer laten teruglopen naar 0 en dan weer beginnen. Ik zou van minder een woede-aanval krijgen ?

Hahaha oh ja!!

Dan een time-timer!

Situatie zoals Flo hem schetst zo handel ik ook op werk. Maar daar is alles wel makkelijker natuurlijk. Ik ben daar niet de moeder, vreemde ogen dwingen en ik kan het afwisselen met mijn collega. Ook is er genoeg afleiding van andere kinderen (waardoor huilbuien of negeren vh kind makkelijker worden). Alleen thuis lijkt me dat pittiger.

Wat ik wel lees en denk is dat je soms gewoon er een beetje moe van bent dus misschien minder daadkrachtig overkomt daardoor. Je zegt dat je jezelf wel streng vind omdat je vaak nee zegt. Maar zijn al die neetjes wel gemeend en duidelijk genoeg. Kan je wel tot hem doordringen? Ik zou ook je ’battles’ kiezen maar op het slaan zou ik hard optreden. Het mag niet en het doet pijn. Dat weet hij ondertussen echt wel. Ik zou daar ook kort (en fel) op reageren, het mag gewoon niet punt. Wegzetten en negeren.

Ik zou meteen bij de eerste (zachte tik) ingrijpen. Als je weet dat hij je slaat als jij hem optilt zou ik zijn hand tegenhouden of hem van je af optillen (rug naar je buik). Of gewoon niet optillen. Het mag gewoon NIET en zou alles aan doen hem die ruimte te geven.

Je bent geen slechte moeder, dat weet jij ook wel. Je vindt dit gewoon een lastige fase en dat merkt/weet hij ook waardoor hij nog meer confrontatie en grenzen opzoekt.

Marin, ben je met alles van het lieflijk willen oplossen? Je zegt dat je weinig geduld hebt, maar ik vind juist dat je een hele lange adem hebt als ik dit allemaal lees.
Een time out was voor mijn zoon midden in de woonkamer zitten op een stoel, waar hij nergens bij kon. Op de trap vermaakte hij zich namelijk prima en dat is geen straf. Dus midden in de kamer op een stoel. En ging hij eraf, zette ik hem kort maar krachtig weer erop en kon hij weer blijven zitten.
Slaan zou echt een enorme no go zijn en ik zou daar heel 'hard' tegen optreden.
Mijn zoon heeft dat nooit gedaan maar denk dat ik hem meteen op de grond zou zetten en negeren, en mocht hij doorgaan eens flink boos worden.
Dochtertje van een kennis van mij beet altijd, iedereen. Kindjes op de psz liepen gewoon met bijtwonden en haar moeder soms ook. Op een gegeven moment was ze er zo klaar mee dat ze terug gebeten heeft. Kind heeft het nooit meer gedaan.
Nu zeg ik niet dat je moet gaan slaan maar soms werkt een korte maar ferme aanpak wel veel beter dan eindeloos blijven hannessen. Eerlijk gezegd denk ik namelijk helemaal niet dat O het als een straf ziet allemaal.

Hier werkt een timer ook als een tierelier. 'als het piepertje gaat, dan gaan we schoenen aan doen en naar....' die zet ik dan op 2 minuten of zo. Gebruik ik ook op de psz: ' als het piepertje' gaat dan gaat mama jou een dikke kus geven en naar huis'.

Ik haak hier nog even op aan. Zelf heb ik ook de neiging om heel uitgebreid en begripvol te gaan doen, maar dat werkte in die tijd (en nu soms nog wel) hartstikke averechts. Als ze nu zo praat, ga ik er vaak niet eens op in. Ze heeft het dan gehoord en dat gaan we dus doen. En dan na een minuutje ofzo, als ik door ben gegaan met waar ik mee bezig ben, zeg ik iets van: hee, straks kun je in de plassen stampen buiten, want kijk, het heeft geregend. Of in jouw geval iets over een tak uitzoeken. Gewoon de aandacht ergens anders op vestigen. En als het dan tijd is om schoenen aan te doen, pak ik gewoon die schoenen, zet haar zonder iets te zeggen op de trap en trek haar schoenen aan. Hoe meer ik het benoem, hoe meer ik de kans geef om te ontsnappen. Mijn moeder heeft me dat moeten laten zien hoor, trouwens. Met vier kinderen ging die echt niet aan iedereen uitleggen wat er ging gebeuren. Ze zei het één keer en daarna gebeurde het. En als je niet mee kwam, dreigde je achterop te raken, dus hup, de kuikens volgden wel.

Bij V zou dat dus niet werken. Die heeft juist wat voorspelbaarheid nodig. Denk beetje uitproberen wat het beste werkt bij O om zo'n tantrum te voorkomen en daarmee ook het slaan!

Ja het hangt echt heel erg van zijn bui af dus wat werkt.

Maar vandaag ging het al wat beter, hij zei uit zichzelf dat hij wel mocht kietelen en niet meer slaan. Klopt, dat mocht dan ook wel even.

Fijn dat het vandaag beter ging.

Wij hadden nog een momentje vanavond met T.
Man ging zijn tanden poetsen en daar was hij het niet mee eens. Mama moet dat doen. Nu zijn wij er wel een beetje klaar mee met die mama fase. Dus mijn man zei: nee, vandaag doet papa dat.
T ging compleet door het lint. Slaan ,schoppen en krijsen. Er was geen contact mee te krijgen. Dus mijn man pakte hem op en zette hem in de berging. Deur dicht.
Ik vind dat gekrijs en mama geroep dus echt verschrikkelijk. Ik geef dan vaak toe omdat ik hem gewoon in bed wil hebben.
Ik ben dus bewust naar boven gegaan en heb het mijn man af laten handelen.
Maar jemig, rot fase soms.

Wat lastig Salome! Vind het heel goed van je/jullie dat je man het heeft gedaan verder. Zo lastig en zo verdrietig dat je 'm dan moet straffen maar uiteindelijk wel goed dat je het hen samen hebt op laten lossen.

Ja dat vind ik moeilijk. Mijn man is wel echt van het doorpakken. En nu weet ik dat een peuter dat soms nodig heeft. Als ik de tandenborstel over had genomen dan had hij dus zijn zin gehad.
Maar dat slaat natuurlijk nergens op. Mijn man moet ook zijn tanden kunnen poetsen.
Dat krijsen en slaan moet ook gewoon afgeleerd worden.
En 5 min later zitten ze dan samen een boekje te lezen alsof er niets gebeurd was. MET gepoetste tanden uiteraard.

Hahaha zo herkenbaar Salome. L doet dat ook. Gaat dan ineens lopen springen op ons bed en wil dan niet naar de badkamer toe komen. Wij tellen dan vaak tot 3 en dan moet ze bij ons zijn. Doet ze dan niet, dan is de consequentie voor haar en dat is naar bed zonder verhaaltje en liedjes zingen. We hebben nu 2x gehad dat ze dat dus deed. Dus in bed gegooid en weg gegaan. Ging ze compleet uit haar stekker maar kwam ze direct met hangende pootjes terug en wilde ze tandenpoetsen en alles ? Mijn man kon dit echt niet, maar nu hij gezien heeft dat het werkt, is er bij hem ook geen strijd meer.

Ik heb geen tips. Mijn oudste deed en doet dit nooit. Mijn jongste deed het wel vanaf een jaar of 3,5. Ook knijpen en bijten trouwens. Ik heb het idee dat het nu wat beter begint te worden (ze gaat nu hard gillen). Het lijkt erop dat ze zelf niet kan omgaan met de boosheid die haar overkomt. Ik heb 1 miljoen dingen geprobeerd. Niks hielp.

We krijgen nu pas feedback van de kinderopvang en school dat ze iets minder driftig wordt. Ze kan trouwens al vanaf haar 2de heel goed praten. Dat lijkt dus geen oorzaak.

Hoe gaat het nu?

Eigenlijk best heel goed. Sowieso is ie veel rustiger en liever. We zeiden het toevallig gisteren nog tegen elkaar, alsof het toch een soort van onmacht was.
Maar vanochtend kreeg ik uit het niets weer een harde klap in m'n gezicht en toen toch weer heel boos geworden.

Wat fijn dat het wat beter gaat! Wel naar dat hij je ook echt in je gezicht slaat, jeetje. Hopelijk is hij er snel vanaf!