Interessant topic! Maar ik ben op pagina 5 wel gestopt met lezen omdat er m.i. te veel van het onderwerp wordt afgedwaald door ieders persoonlijke verhalen. (excuses dan maar als het later weer naar het oorspronkelijke onderwerp is gegaan)

Ik werk fulltime. En eerlijk, ik heb heus wel een mening over vrouwen die parttime of niet werken. Die mening zal ik jullie nu besparen omdat die voor de discussie m.i. helemaal niet relevant is. Net zo min als waarom door forumsters hier ervoor gekozen is niet of minder te werken. Waar het m.i. om draait is dat we in de maatschappij te vaak geconfronteerd worden met het beeld van de standaardverdeling. In die lesboekjes dus dat moeder thuis de was doet, eten kookt en voor de kinderen zorgt. En vader dat schuurtje bouwt, de auto wast en het geld verdient door te werken. Dit is nog altijd het standaard beeld dat de maatschappij afgeeft. Waarom? Niets mis toch met moeder die het geld verdient en vader die thuis voor de kinderen zorgt? Of vader en moeder die allebei minder werken en meer thuis zijn? Ik geloof zeker dat door altijd maar dit soort stereotype beelden neer te zetten verandering minder hard gaat. En ik, zoals ook Elliot las ik, nog vaak de vraag krijg waarom werk jij fulltime nu jij een kind hebt? Of hoeveel ga jij straks werken, tijdens zwangerschap. Vragen die aan een man niet of in elk geval minder gesteld worden. Of draai het eens om, stel dat een man huisvader wordt. Ik denk dat hij daar ook echt een boel opmerkingen over zal krijgen. Dat blijkt ook wel uit de opmerking van iemands vriend hier dat hij druk voelt om voor het inkomen te zorgen om zijn gezin te onderhouden.
Gelijke kansen voor mannen en vrouwen behelst denk ik veel meer dan de mogelijkheid dat een vrouw ook kan studeren. De beeldvorming in de maatschappij draagt daar ook aan bij, momenteel niet positief.

En dat de Mohameds en de Fatima's in de lesboeken niet als arts oid worden neergezet, net zoiets. Kan me voorstellen dat dit er aan bijdraagt dat het verwachtingspatroon van allochtone mensen lager blijft. Een Fatima zal wellicht minder snel toch nog maar die masterstudie te gaan doen om wel proberen arts te worden.

Ik wil alleen even toevoegen aan dit topic dat ik het echt tof vind dat we nu alweer een paar topics hebben waar we echt mooie discussies hebben met elkaar. Fijn leesvoer en lekker old school maar dan op hoger volwassen niveau grotendeels!

Ik wil je in elk geval niet dat gevoel geven. Als dat zo is, sorry.

Zora, dat dacht ik net ook! Door tijdsverschil heb ik ‘s morgens altijd veel bij te lezen en soms is een topic dan helemaal geëscaleerd en ben nu gewoon even trots op ons dat dit zo’n vriendelijke discussie is geworden!

Jaaa!

Het is vrijdagmorgen en ik ben even met R. in een speelcafe. Ik ben hier met een andere vader (R’s beste vriend’s vader), en we hadden het even over dit onderwerp. Zegt hij: volgens mij zijn hier nu meer vaders dan moeders. Ik kijk om me heen en inderdaad, we tellen 26 ouders en daarvan zijn er... 17 man! Op een vrijdagochtend. Dat is toch best positief ;)

Mijn vriend en ik kunnen beide een schuurtje bouwen en appeltaart bakken.

Wat ik wel weer ’grappig‘ vind om te merken. Is dat mensen in mijn omgeving die niet aan de traditionele rolverdeling, klassiek huwelijk of man vrouw beroep hebben. Vaak verward reageren op situaties die bij andere niet volgens een rolpatroon gaan.

Ik vind dit nog wel eens lastig. In mijn omgeving zijn veel mensen (vooral collega’s) wat dit aangaat nog best traditioneel ingesteld en hebben al snel een oordeel klaar. Zodra een vrouwelijke collega een kindje krijgt, gaat zij maximaal 3 dagen/24 uur werken. Geen enkele uitzondering.
Als wij een kindje krijgen dan wil ik 4 dagen/32 uur blijven werken. Vooral uit noodzaak, mijn partner heeft ook geen fulltime contract (30 uur p/w) dus wat dat betreft is het ook nog eens prima verdeeld tussen papa en mama, en zouden we aan 3 dagen opvang genoeg hebben. Maar ik kan nu al opzien tegen reacties van collega’s. ‘32 uur is véél hoor, je gaat teveel van je kindje missen, je komt er nog wel op terug, het is zo zwaar’. Ik hoor het ze zo zeggen. Ik moet me daar niet druk om maken en het langs me heen laten glijden, maar daar ben ik niet zo goed in.

Mijn zoon vertelde gisteren in de auto dat K3 voor meisjes is. Hij kan niet uitleggen waarom, maar het is wel duidelijk dat het uit de groep komt. Ik heb hem op het hart gedrukt dat iedereen K3 leuk mag vinden en dat ik niet wil horen dat hij er iemand om zou uitlachen. Ik word er best wel verdrietig van dat het nu al begint. Hij moet nog zes worden.

Ik ben opgegroeid in een cultuur waarin vrouwen in de keuken stonden en mannen hard aan het werk waren. Mijn moeder was uitzondering op de regel, want zij werkte zelf 40 uur per week buitenshuis en kon niet koken. Toen mijn vader mij wilde opvoeden als perfecte huisvrouw voor het gezin, ben ik in staking gegaan. We groeiden niet op in een cultuur waarbij de vrouwen ook bijdroegen aan de maatschappij, maar met mijn moeder als voorbeeld wist ik dat er meer was dan enkel het aanrecht. Goed, de strijd heb ik nooit gewonnen van mijn vader. En ik ben ook nog getrouwd met een man die denkt dat de rolverdeling van vroeger de huidige rolverdeling is.

Mijn man roept vaak, na een werkweek, dat hij heel hard heeft gewerkt. Hij vindt werken op kantoor en dus met een computer, vrije tijd. Koken, wassen, poetsen hoort bij de vrouwentaken. En dat vind ik prima. Want als we toch de rollen verdelen, dan wil ik graag dat hij de tuin aanveegt, het gras maait, de auto wast en al dat soort ongein. Hij heeft gewoon geenszins door dat mijn werkweek uit 32 uur kantaar (kantoor, maar dan duur uitgesproken door een boerenpummel) en 24 uur als huissloof, zwaarder is dan hij die enkel veertig uur per week in dienst is van zijn werkgever. Echt, hij snapt het nog steeds niet.

Het stigmatiserende van de maatschappij irriteert me al twintig jaar. Ik ben niet alleen een vrouw die haar dagen in de keuken doorbrengt, zorgt voor het gezin en vervolgens dolblij is dat haar man toch zo handig is in de buitenlucht. En ik wil ook niet dat mijn kind(eren) met dat gedachtegoed wordt opgevoed. Een vrouw is gelijk aan de man en ook de man heeft handjes. In mijn geval vind ik het poetsen in huis een vorm van ontspanning, dus laat me maar, maar de vrouw kan net zoveel als een man, dan wel niet meer als de man, bereiken. Globaal genomen klopt het natuurlijk over het algemeen wel. Vrouwen bakken beter taarten en mannen bouwen beter een schuurtje, maar ik ken genoeg vrouwen die prachtige schuurtjes bouwen en mannen die prachtige taarten bouwen. Misschien is genderneutraal in alles goed?

Isles werkt jouw man een fulltime week? Ik dacht dat hij gedeeltelijk was afgekeurd.

Mijn man is volledig IVA afgekeurd, maar werkt fulltime als schilder. Zijn uitkering staat momenteel op nihil en is een no-risk voor zijn werkgever. Desalniettemin werkt hij fulltime, net als ik.

Edit; Daar kwam hij halverwege juli zelf mee. Hij wilde weer aan het werk in zijn vakgebied. Hij vond een werkgever en zo is het ontstaan dat mijn 100% IVA'er weer meedraait in de maatschappij.

Vandaag in Trouw: https://www.trouw.nl/wetenschap/bij-all ... ~bbc9babd/

Interssant artikel, ergens weet je wel dat het zo werkt maar dat het overal zo is. Voelt bijna als voor spek en bonen mee doen. Best erg trouwens van die autogordels!


Ik bedacht mij net ook, (klein voorbeeld) Ik heb een elektrische / accutool en ik moet altijd heel veel moeite doen om de accu te verwisselen omdat mijn handen er niet omheen passen. En die van mannen waarschijnlijk wel.

Zeker een interessant artikel!
Gek ook, je staat er meestal gewoon helemaal niet bij stil dat er zoveel dingen alleen maar op mannen zijn ingericht.. Het is zo ingeburgerd, dat je het gewoon niet meer doorhebt.

Misschien moeten we als vrouwen over de hele wereld maar een dag gaan staken. Kijken of mannen dan eens doorhebben hoe belangrijk wij zijn!

In aansluiting op dit topic zag ik gisteren een item voorbijkomen in Editie NL.
https://www.rtlnieuws.nl/editienl/artikel/4937566/bemanning-seksistisch-bemensing-d66-kamerlid-monica-den-boer-taal

Wat vinden jullie? Moeten we het voortaan hebben over bemensing, menskracht e.d.?

Ik vind het eigenlijk wel een goede. Niet perse ‘menskracht’, maar wel algemenere benamingen. Ik vind dit relateren aan het artikel over hoe vrijwel alles is ingericht naar mannen. Mankracht en bemanning zijn mijn inziens ook verouderde termen. Wel gangbaar, maar waarom zou het niet anders kunnen? In het Engels is bemanning ‘crew’ bijvoorbeeld. Bemensing vind ik geen vreemde benaming, wel even wennen, maar niet vreemd.

Ik ben het daar helemaal mee eens. De woorden die we kiezen beïnvloeden ons denken.
Ik vermoed dat dit soort gendered termen als ‘bemanning’ en ‘mankracht’ dingen zijn waar onze kleinkinderen om zullen lachen als zijnde zeer ouderwets.

Mooi artikel en er hoort een boek bij.
Ik merk dat ik er wel mee bezig ben, dit onderwerp. Vooral met mijn leerlingen, probeer de nieuwe generatie echt wat mee te geven door hierover te vertellen.

Ik moest er zelf even aan wennen. Vond het eerst overdreven. Heb er nu even over na kunnen denken en ben het eigenlijk met Caulfield eens.

Bewustwording is belangrijk voor verandering

Precies dit. Ik merk zo erg dat woorden zoals mankracht en bemanning er zo in zitten gebakken (bij mezelf), terwijl als ik er echt even stil bij sta, het helemaal de lading niet dekt.

Ik ben dus iemand die dit echt volslagen onzin vind. Op deze manier kun je op ieder woord een kilo zout gooien. Bemanning is voor mij gewoon de mannen en vrouwen op een schip/vliegtuig waar dan ook.
Ik kan er echt niet mee zitten dat een autogordel op mannen gemaakt is, en een telefoon te groot is voor een vrouwenhand. Ik denk dat dat ook dingen zijn die je jezelf kunt aanpraten, een man met kleinere handen zou daar ook moeite mee hebben. Je kunt toch nooit iedereen in de wereld tegemoet komen, soms mag je ook dingen gewoon accepteren.
Ik kan elke dag wel 10 dingen opnoemen die ik oneerlijk vind, waar ik een maatschappelijk punt van kan maken, maar ik kies ervoor om dat niet te doen.

Helder.

Ook niet als het dus blijkt dat het voor vrouwen gevaarlijker is?
Ken je de chair challenge? Dan blijkt dus dat het mannen en vrouwen lichaam anders is. Daar moet je toch op inspringen, vooral mbt de veiligheid.
Dus ik snap niet hoe je daar niet mee kan zitten