Lady schreef:Ik merk dat ik, mede door de hele Zwarte Pieten discussie steeds meer neig naar het afschaffen van Sinterklaas in het algemeen.
Vroeger was Sinterklaas echt een feest vol verwennerij, kinderen kregen de rest van het jaar zoveel minder cadeautjes en luxe dan nu. Tegenwoordig ben ik maanden van te voren al aan het bedenken wat ik in vredesnaam moet gaan kopen voor pakjesavond, want ze hebben echt alles al.
Nou vind ik deze gezelligheid van zo’n avond echt wel doorslaggevend maar wat mij betreft zou dat ook kunnen met een avondje lekker eten en één cadeautje per kind. Maar leg dan maar eens uit waarom klasgenootjes drie zakken vol voor de deur hadden staan.
Al met al vind in het gewoon niet meer zo van deze tijd en zou het wat mij betreft afgeschaft mogen worden.
Ik ben benieuwd of er meer mensen zijn die er zo in staan.
Ik sta er ongeveer net zo in. Ik ben zelf, zoals je misschien wel weet, helemaal niet opgevoed met Sinterklaas. Wij kregen vroeger een chocoladeletter en een kleurboek, en dat was het. We zetten geen schoen en er kwam ook geen pakjesavond. Ik wist niet beter en ik heb het werkelijk nooit gemist. Er waren wel klasgenootjes die er meer aan deden, en die vertelden daar de volgende dag wel over, maar op de een of andere manier kon mijn moeder me heel goed en blijkbaar naar tevredenheid uitleggen waarom wij dat niet deden. (Of niet, want mijn moeder was niet zo uitleggerig, heerlijk rustig als je kind bent.)
Wij doen er zelf iets meer aan: M kijkt op tv naar de intocht, en ze krijgt ook wat cadeautjes. Ik heb van mijn moeder geleerd dat je hier echt zélf iets aan kunt veranderen. Ouders geven hun waarden door, en jij moet afwegen wat je belangrijker vindt voor je kind hierin. Als jij het belangrijk vindt dat je kinderen wat soberder leren leven, blijer zijn met kleine dingen en niet mee blijven gaan in drie zakken cadeaus (even serieus, ik vind dat echt bizar veel. Eén zak lijkt me meer dan voldoende), dan hak jij (samen met je man natuurlijk) die knoop door. En natuurlijk gaan ze dan protesteren. Maar protesteren hoort erbij, soms gebeuren dingen nu eenmaal omdat jij als volwassene het grotere plaatje ziet. Als je kind naar bed moet omdat het nu eenmaal bedtijd is, gaat hij ook protesteren als 'ie lekker tv zit te kijken. Maar jij en je man hakken die knoop door, en dan volgt je kind heus wel.
Mijn punt is: het is aan jóu om te bepalen hoe je het in de toekomst wilt, niet aan je kinderen. Als jij dat anders wilt, ga je erover nadenken hoe het dan beter bij jullie past. Met misschien een speurtocht, warme chocomel en kruidnoten, een leuk spel, en twee (waardevolle) cadeautjes en een dikke complimentenbrief erbij bijvoorbeeld. Ik ben er persoonlijk van overtuigd dat minder spullen leidt tot meer genot en tevredenheid. Tevredenheid is een heel duurzame waarde voor de rest van het leven van kinderen.
(Sorry voor de lap tekst, ik kreeg het even niet in drie zinnen verpakt.)