02 Okt 2019 12:04 door Pure*
Het is echt huilen (hard, om de één of ander manier heeft ze 't nooit zacht gekund) of krijsen. Ze is hooggevoelig, dus het is voor haar een verwerking van prikkels denk ik. Dat gebeurd dus ook na school zo, zodra ze mij of m'n man ziet stort ze in.
Het maakt niet uit wat, maar ze grijpt gewoon iets aan waar ze een drama van maakt. Vorige week ging het bijv over het feit dat het ijsje wat ze had kleiner werd (logisch he, als je het op eet) en ook een keer over dat ze om aardbeien vroeg en toen ik haar dat gaf was het banaan wat ze wilde. Het lijkt gewoon iets willekeurigs.
Ik begin altijd met reageren vanuit geduld, maar hoe langer het duurt hoe minder goed dat lukt. En op een gegeven moment kan ik dan ook alleen nog maar boos reageren. 1,5 week terug had ik een keer het gevoel m'n boosheid niet goed in de hand te hebben en toen heb ik haar op haar kamer gezet. Daar werd ze toen vrij snel rustig waarna het over was.
Sindsdien zetten we haar vaker op haar kamer, vaak met succes maar soms ook met gevolg dat ze zichzelf pijn doet en de boel afbreekt (ze loopt daarom nu ook met een dikke blauwe buil op de hoofd).
Toch ben ik wel voorstander van haar blijven afzonderen omdat de jongste het gedrag begint over te nemen en ik zelf ook merk dat ik op een gegeven moment niet begripvol meer reageren kan. Daarnaast is er ook niks anders dat helpt om haar rustiger te krijgen en ik wil haar niet het gevoel geven dat dit gedrag door de beugel kan (hoe zeer ik ook begrijp dat ze dr zelf misschien weinig aan kan doen).
Juli 2015
Maart 2017