11 Jul 2019 05:33 door Marsy31
Ik ben eigenlijk helemaal niet ambiteus maar het leven gooit mij steeds vanalles voor de voeten dat ik niet kan negeren, het is een neverending roltrap gevoel en hoewel het een zegen is en ik me nooit hoef af te vragen echt wat de volgende stap is, zolang ik maar meega in de stroom, word ik er soms doodmoe van.
Ik ben begonnen met communicatie - want ik praat zoveel. Derde jaar stage in Zuid Afrika zei iemand dat misschien mensen helpen meer mijn ding was. Bij terugkomst MBO afgemaakt, HBO SPH. In mijn laatste jaar woonde ik al in Oostenrijk en had mijn eigen kinderdagverblijf daar, wilde ik me meer specialiseren in kindergedrag, dus daar een Magister in gedaan in Kinderpsychologie. Na Oostenrijk kwam ik opeens terug in Nederland en hadden ze me nodig als docent zorg en welzijn op een VMBO, dus rolde ik het onderwijs in. Met een enorme probleemklas, met vooral veel problemen rondom seksualiteit en relaties, dus daar was ik veel mee bezig. Toen mijn contract afliep was er een baan als seksueel voorlichtster. Daar interne opleiding gehad en dat paar jaar gedaan. Toen verhuisd naar Australie, GEEN idee wat ik nou wilde doen. Was er 1 dag en was er vacature op de Nederlandse school. Gesolliciteerd, kon meteen fulltime beginnen. Kreeg ik opeens aanvragen voor privelessen aan huis, zodanig dat ik een wachtlijst had. Na paar jaar telefoon van de Universiteit Sydney, of ik misschien geinteresseerd was om een PhD te doen in tweetaligheid..
En dat ben ik nu aan het afronden. Mijn doel is lesgeven op de universiteit als hoogleraar of misschien professor, maar ik wil me eigenlijk meer focussen op lesgeven dan onderzoek. Maar goed, we zullen zien.
Van mavo-kindje naar PhD had mijn vader sowieso niet kunnen bedenken. Veel geld naar studies waar ik dus geen bal mee doe (al is de kennis verrekte handig natuurlijk).