Wat lief dat jullie allemaal de tijd nemen om te reageren
dat waardeer ik echt heel erg! We zijn nu een dag verder en ik heb gisteren ook met mijn moeder en een vriendin gepraat. Wat jullie zeggen en wat zij zeggen komt eigenlijk wel heel erg met elkaar overeen. En ik wil ook graag even inhoudelijk ingaan op een aantal stukjes:
Tabbie, je vroeg waarom hij persé mee moet en of dat is om te pronken of om te laten zien wat voor toffe familie ik wel niet heb. Beide is een nee. Ik vind het gewoon gezellig wanneer hij mee gaat, ik vind gewoon dat hij er bij hoort en dat is eigenlijk mijn reden. Maar zowel mijn moeder als vriendin gaven aan dat dat inderdaad niet hoeft en dat vriendin geregeld alleen naar haar ouders/familie gaat of dat één van zusjes of broertje ook wel eens alleen komt. Het is dus écht iets wat ik mijzelf en hem op leg en dat hoeft helemaal niet.
Jente, ik zie wat je bedoeld maar ik denk dat je het verkeerd interpreteert. Ik bedoel meer dat mochten we uit elkaar gaan ik dan bij mijn moeder moet/ga wonen op 34-jarige leeftijd. Dat is voor mijn gevoel een beetje gek oid.. Het is absoluut niet zo dat ik bij mijn vriend blijf zodat ik van hem ‘afhankelijk’ kan zijn, wat overigens ook niet zo is.
Max, dat kwam inderdaad ook heel erg naar voren bij mijn vriend, dat hij het enorm frustrerend vind dat ik -bij wijze van- met iedereen leuke dingen wil doen behalve met hem alleen. Dat is ook zeker iets waar ik aan moet werken en na wat gesprekken gisteren ligt niet aan hem of bij hem maar bij mij. Ik heb er altijd al een hekel aan gehad om iets met één ander iemand te doen omdat ik denk dat ik niks te vertellen heb, saai ben etc, het is wat dat betreft een grote onzekerheid van mij.
Eloise, wat je zegt klopt wel. Dat is ook een reden waarom ik heel lang geen kinderen wou, nu was het ook fijn dat ik het gevoel niet had maar het speelt nog zeker wel mee. Ik loop ook bij de fysio, echt al sinds mijn 18de en daarnaast sport ik 2x per week onder begeleiding en daardoor is het ‘leefbaar’ maar fijn is anders. Ik ken niet anders dus ik zou ook niet weten hoe het is om nooit pijn/last van je rug te hebben en daar nooit rekening mee hoeven te houden maar het is er wel en dat maakt het soms best lastig. Ik ben bekend bij het UWV en ik krijg al een gedeelte Wajong. Ik snap wat je zegt over mijn relatie maar dat is echt makkelijker gezegd dan gedaan, al is alleen al omdat ik hem mijn halve leven ken. Ik weet het op dit moment niet zo goed.
Zoals ik bovenaan ook vertelde heb ik gisteren ook met anderen gepraat omdat ik echt even lucht nodig had en mijn ei kwijt moest bij anderen. Zowel mijn moeder, mijn vriendin als jullie zeggen grotendeels hetzelfde. Mijn vriend en ik hebben gisteren ook nog gepraat en hij wil echt graag verder maar we moeten beide veranderen. Zo kwam ook naar voren dat ik al een tijdje niet lekker in mijn vel zit, mijzelf constant vergelijk met anderen die het -in mijn ogen- beter hebben, dat mijn onzekerheid heel erg opspeelt en ik heb het gevoel dat ik geen tijd meer heb. Nu denk je ‘Geen tijd waarvoor?’. Ik ben nu 34 en ‘vroeger’ dacht ik altijd dat je dan je leven op orde hebt: een prachtig koophuis, 1-2 kids, beestje, perfecte relatie, nooit meer (geld) zorgen en dat alles van een leien dakje gaat en nu ik zo ‘oud’ ben is dat niet zo. Mijn moeder én vriendin gaven ook beide dat ik mijzelf niet zo’n druk op moet leggen en dat het nergens perfect gaat, dat ik nog genoeg tijd heb etc. Ik vind het soms maar lastig hoor, dat ouder worden, hebben jullie dat niet?
Dan het familie issue: Beide (zowel mama als vriendin) gaven ook aan dat ik mijn vriend niet de druk moet geven dat hij mee moet, maar mee gaat als hij dat wil en anders gewoon lekker alleen gaan. Dat doen er wel meer gaven zij aan, dat geven jullie ook aan dus ik moet er denk ik aan wennen dat dat niet gek of raar is want het is inderdaad mijn familie en niet de zijne.
Verder hou ik het hier even bij want anders wordt het wel heel lang. We moeten in ieder geval met elkaar blijven praten, aan onszelf werken en vooral q-time samen inplannen. De tijd zal uitwijzen of het werkt of niet.