Patsy oh dat is moeilijk he! Dat delen van de kinderen vind ik ook vreselijk. Maar je went er wel aan hoor. In het begin heb ik hele weekenden gehuild als ze bij ex waren maar nu niet meer gelukkig
Binnenkort gaan ze voor het eerst drie weken naar ex in de zomervakantie. Dat vind ik echt ook weer even heel moeilijk zo lang

Dat is ook langs LS, is er geen mogelijkheid voor tussendoor nachtje andere ouder? Moeten de kinderen natuurlijk ook maar net fijn vinden.
Hier gaan ze tussendoor nog naar de andere ouder (als ze niet op vakantie zijn althans)
De 3 weken bij hun moeder komen ze hier tussendoor weekend en 3 weken bij ons gaan ze tussendoor weekend naar hun moeder en soms ook wel vaker als het zo uitkomt.
Vinden de kinderen hier zelf ook fijn

Poe heftig, LS. Ik zie ook heel erg op tegen de twee weken dat ze weg zijn. Over een maand al
Hier is die regeling alleen als ze op vakantie gaan, anders telt de 'normale' regeling.

Ik vind dat zelf ook wel erg lang. Ik wil het daar wel met mijn ex over hebben. Ze gaan alleen maar om en om het weekend naar mijn ex en zijn daar amper gewend. Ze zeiden al: mama we gaan je heel erg missen 😢
Ik heb niet zo'n denderend contact met mijn ex dat ik er ook maar zo even heen kan ofzo. Omdat er een andere partner tussen staat helaas. Dus is gewoon lastig

Morgenavond gaan mijn kinderen 2 weken met hun vader op vakantie.
Ik ben al een paar dagen zo emotioneel, herken mezelf gewoon niet.
Vorig jaar gingen ze een week, vond ik al een ding. Maar 2 weken... Ik zie er tegenop. Maar besef ook dat dit nou eenmaal hoort bij de keuze die ik (en hun vader) gemaakt heben. Ik heb ze nog nooit langer dan een week niet gezien..

Ai wat lastig Sam! Het lijkt mij ook heel pijnlijk als je echt even niet anders kan. Hebben de kinderen er zin in of vinden zij het ook moeilijk?
Heel veel sterkte hoor!

Ze hebben er veel zin in, en dat moedig ik ook aan. Want het is natuurlijk voor hen ook super leuk!
Zij hoeven niks mee te krijgen van mijn mineur stemming.

Dochter vroeg een paar dagen terug wel of ze mocht huilen als we afscheid nemen. Omdat ze me zo erg gaat missen. Hierop heb ik ook gewoon eerlijk gezegd dat ik waarschijnlijk ook moet huilen, omdat ik hen ook enorm zal missen.

Dankjewel!

Drie weken is inderdaad wel erg lang. Maar als ze nu elk weekend huilend naar hun vader gaan is dit misschien wel een kans voor hun om daar net even wat meer te aarden en die band aan te sterken. Ze gaan vast leuke dingen doen. Ik zou inderdaad wel met je ex bespreken of en hoe er contact is. Als hij gewoon thuis is met de kids zou je ze bv een keer op kunnen halen om bij de Mac te gaan eten (ik noem maar wat) maar ik zou ze daar sowieso niet te lang weghalen en wellicht is geen contact juist ook weer makkelijker voor de kids. Moeilijk hoor, ik vind het al gek als mijn kind 1 nacht weg is maar ik had er veel voor over gehad als zij een gezonde band met haar vader had kunnen hebben.

@ dream, hoe is het nu met je? Zijn jullie nu definitief uit elkaar of is het toch nog goed gekomen?

Over de vakanties. Maak er goede afspraken over. Ex van mijn vriendin gaat eerst 2 wekenlang met haar op een camping zitten en vervolgens rijdt hij vanaf die camping naar de camping waar ik met vriendin naar toe ga en zet haar dan daar af. Zo heeft ze maar liefst 4 weken vakantie op 2 verschillende campings. Maar goed hij heeft eigenlijk geen ruzie etc... en dochters plezier gaat boven alles volgens mij.

Hier zitten de drie weken er alweer bijna op. Vrijdag komen ze weer bij mij voor drie weken. Gaat nu ook heel erg goed met mij. Heb ondanks alles leuke dingen gedaan. Maar ben heel blij dat ze weer bij mij komen.

@sam sterkte. Ik herken de mineurstemming maar al te goed. Tip: doe veel leuke dingen. Ik vond de eerste week het moeilijkste. Toen ik over de helft was ging het alweer beter. En nu komen ze alweer bijna thuis

Tussendoor even FaceTimen?

Ik herken dit van een paar jaar terug. Maar geloof me, het wordt beter. Inmiddels is het bij ons al 8 jaar geleden en kijk ik er nu ook wel naar uit om een paar weken kindloos te zijn. Ik knap er lichamelijk namelijk enorm van op, heb veel meer energie en kom eindelijk toe aan dingen waar ik normaal niet aan toe kom. Ik vind het overigens ook heerlijk als ze er wel zijn zoals nu en mis ze er ook als ze er niet zijn maar we bellen regelmatig.

Kun je de dagen een beetje doorkomen Sam?

Hoe gaat het nu bij jou Jip?

Zaterdag zie ik eindelijk mijn zoons weer. Ik vind het wel echt pittig hoor, had niet verwacht dat ik er zoveel last van zou hebben. Vooral vorige week voelde ik me heel rot. Gelukkig is het nu de dagen aftellen. Zaterdag los ik mijn ex af op de camping en heb ik eindelijk vakantie.

Nou, ik stof dit topic maar eens af. Ik kan mij hier ook melden.

Mijn man en ik zijn 18 jaar samen, 15 jaar getrouwd. Heel lang verhaal kort (ik zit nu op mijn telefoon en dat typt niet helemaal lekker): al jaren leven we als broer en zus. Volledig langs elkaar heen. We communiceren niet meer, leven volledig ons eigen leven.

De afgelopen jaren betrapte ik mijzelf er regelmatig op dat ik het allemaal zo zat was. Om die gedachten net zo hard weer weg te drukken.

Rond de zomer ben ik via mijn werk bij een coach terecht gekomen. En dat het heeft veel inzicht gegeven. Eindelijk heb ik voor mijzelf durven erkennen dat ik dit niet meer zo wil. Helaas ben ik ook tot de conclusie gekomen dat mijn gevoelens compleet weg zijn.

Inmiddels hebben we al vele gesprekken gehad. Voor mij is het klaar. Er is tijdens die gesprekken zoveel gezegd en gedaan, en hij is over mijn grenzen gegaan. Het vertrouwen, de veiligheid, de basis, alles is kapot.

Momenteel weet niemand dit nog. We gaan in januari nog wel naar een relatietherapeut, maar diep van binnen weet ik dat dit geen zin meer heeft. Ik ben alle gevoelens volledig kwijt. Dit weet hij overigens ook. We hopen nu vooral de relatietherapie te kunnen gebruiken om fatsoenlijk uit elkaar te kunnen gaan, en dat hij acceptatie vindt in dit alles.

Binnenkort willen we het wel gaan vertellen aan onze kinderen, ouders en vrienden. Eigenlijk op het moment dat hij inziet dat hij dit moet gaan accepteren.

Belangrijkste vraag voor nu is: hoe en wanneer hebben jullie het de kinderen verteld?

Uiteraard zit er nog een heel verhaal omheen, maar voor nu is dit even de samenvatting.

Heftig buurvrouw Jansen, wat goed dat jullie middels therapie een goede basis willen leggen om uit elkaar te gaan, echter denk ik dat een mediator ook heel goed kan helpen om die basis te leggen. (In mijn ervaring tenminste).
Wij hebben het de kinderen pas laat verteld, ze waren ook nog klein (1 en 7) en hebben het pas verteld toen hij een andere woning had. Tot die tijd hielden we de schijn voor hun op, in die zin, we bespraken niks waar ze bij waren. Familie etc waren wel op de hoogte maar hadden we ook ingelicht dat de kinderen niks wisten. We wilden het pas vertellen als we daadwerkelijk vragen konden beantwoorden, waarbij de vraag ‘ waar gaan we dan wonen’ ook meteen gesteld werd. Afhankelijk van de leeftijd vab je kinderen zou ik het vertelmoment daar dus op afstemmen. Als ze al wat ouder zijn zou je het mij wel sneller kunnen vertellen.
Heel veel succes en sterkte ermee

Dankjewel Millie voor je reactie.

Onze kinderen zijn 13, 11 en 8. Voor nu houden ook wij de schijn op en dat gaat goed. We hebben ook geen ruzie of zo.

Mijn man wil perse relatietherapie doen. Mij leek een mediator prima, maar daar is hij het nog niet helemaal mee eens. Voor de goede vrede heb ik uiteindelijk maar ingestemd met relatietherapie, maar ik sta daar niet helemaal achter omdat het de schijn wekt dat het nog goed zou kunnen komen. En daar is absoluut geen sprake meer van.

Je verhaal is heel herkenbaar Buurvrouw Jansen. Ik heb in januari de knoop doorgehakt en aangegeven te willen scheiden. Naaste familie en goede vrienden hebben we al snel ingelicht. Toen ik een andere woning had hebben we het samen aan onze kinderen (van toen 8 en 6) verteld. Uiteraard was dat moment erg verdrietig, maar het gaf ze wel gelijk duidelijkheid.

Veel sterkte, goed dat je voor jezelf kiest.

BJ relatietherapie kan ook een fijne manier zijn om samen fijn uit elkaar te gaan. Je ziet het ook nog wel eens bij stellen die al uit elkaar zijn om elkaars standpunt beter te begrijpen. Als jij er al uit bent zou ik kijken of je het op die manier in kan steken mits ex daar voor open staat. Verder is het gewoon lastig. Ik wil je iig heel veel sterkte wensen.

Jammer dat je je hier ook moet komen melden Buurvrouw Jansen

Mijn ex wilde perse dat de kinderen het snel zouden weten terwijl ik er nog even mee wilde wachten totdat er meer duidelijkheid zou zijn. Helaas heeft ze toch doorgedrukt en dat was niet handig, want veel vragen konden we dus inderdaad nog niet beantwoorden.
De schone schijn ophouden was hier trouwens ook geen optie, daarvoor was inmiddels echt te veel gebeurd.

Wat verdrietig Buurvrouw Jansen. Ik herken heel veel in je verhaal. Hier inderdaad ook relatietherapie gedaan om mijn ex dat wilde. Het heeft er hier wel voor gezorgd dat we vriendschappelijker uit elkaar gingen, maar ik vond het wel zonde geld.
Hopelijk kun je snel stappen maken om het af te ronden. Veel sterkte!

Hier bijna een jaar verder nadat het hele gedoe omtrent het huis in gang is gezet. En het is nog steeds niet rond.. Duurt echt onwijs lang en tot die tijd hebben we geen idee of het goed komt. Ik wil ook gewoon door met mijn leven, kijken naar een eigen koopwoning. Maar zolang ik op de hypotheek sta, kan dat nog niet.

Ik kon het wel met een overbrugging. Kost wel veel...

Wat maakt dat het zo lang duurt, Sjors?

Ik kom me hier ook maar melden…man en ik hebben besloten dat we in harmonie uit elkaar willen gaan. Hoe we het voor ogen zien: hij blijft hier wonen, koopt mij uit, ik zoek iets anders. En vervolgens gaan we voor co-ouderschap. Onze kinderen zijn 14 en 12 trouwens.

Even wat vragen aan de ervaringsdeskundigen: wat we nu denken is om week op, week af te doen en dan op zondag de wisseldag te hebben en die dag samen te eten.
Heeft iemand ervaring met zo’n schema? Welke voor- en nadelen zien jullie?

En mijn grootste issue: hoe kom je in vredesnaam aan een geschikt huis op dit moment? Hoe hebben jullie dat aangepakt? Kopen kan pas als alles geregeld is (duurt dus tenminste nog een paar maanden), huren is zo duur, en twee keer verhuizen misschien zonde van het geld. Als er überhaupt iets te vinden valt..

We hebben totaal geen ruzie gelukkig, maar dat willen we ook graag zo houden zolang ik hier niet weg kan 🙏🏻

Wat fijn dat jullie goed uit elkaar gaan ook al blijft het natuurlijk vervelend.

Wat vinden jullie kinderen er van en hoe zien zij het schema? (Of weten ze het nog niet?). Ik zou op deze leeftijd denk ik met de kinderen in gesprek gaan.

Qua huis is het heel lastig. Ik zou in ieder geval met de bank gaan praten over mogelijkheden. Verder indien dat qua inkomen mogelijk is je inschrijven bij de woningbouw en kijken wat daar de opties zijn. Hier in de stad zijn bijvoorbeeld woningen waar op geloot wordt ipv inschrijftijd.
Daarnaast kijken of mensen in jouw netwerk nog iets weten.

Ik zou met een financieel adviseur in gesprek gaan en kijken naar de mogelijkheden om te kopen. Je kan ook een overbruggingshypotheek aangaan. 't Lijkt me sowieso verstandig om het financiële stuk met je ex snel en zorgvuldig af te wikkelen. Dan weet je wat kan en wat mogelijk is. Als je kan kopen dan zou ik zeker kopen. Wellicht kan je ook meer gaan werken? Particulier huren totdat je het financieel afgewikkeld hebt met je ex zou ik alleen maar doen als de situatie thuis niet houdbaar is. Twee keer verhuizen lijkt me een behoorlijke belasting voor jou en de kinderen en huur is heel erg duur.

Co-ouderschap heb ik geen ervaring mee, maar ik zou gezien de leeftijd van de kinderen hen ook een stem geven in de regeling.

Veel succes en sterkte!