B en haar driftbuien

27 Mei 2018 22:32 door Gijs.

Druifje schreef:
Gijs. schreef:Ik zou ook gebruik maken van een planbord. Samen foto's maken van alles (eten, spelen, douchen, slapen) en hem ook elke dag samen invullen(haar ook een stukje regie geven hierin: gaan we eerst wat drinken of een spelletje doen?). Wanneer ze dan wakker wordt kan je hiernaar terug verwijzen 'lieve B, kijk eens naar je bord. Het is tijd om te gaan slapen. Als het morgen ochtend is praten we over alle leuke dingen die we gaan doen'.

Verder zou ik juist niet in gaan op de dingen die ze zegt (zoals bijvoorbeeld de puppy), maar kijken wat er onder ligt. Ze roept je niet omdat ze een puppy wil, ze roept je omdat ze bij je wilt zijn/bang is/niet kan slapen/oid. Dus zou ik haar geruststellen ('mama is bij jou'/'mama zorgt voor jou' / 'mama beschermd jou' / 'mama houdt heel veel van jou') en dan richting geven naar wat je van haar verwacht ('nu is het tijd om te gaan slapen. Wil je nog een knuffel of een kus?' (weer een stukje regie))

Het is heeeeeel lastig en vooral ''s nachts als je gewoon lekker wilt slapen. Hopelijk vinden jullie snel een manier die bij jullie past en werkt voor B!

Goed dat je mee denkt! Ze roept over die puppy wrs omdat ze zich gehoord wilt voelen, maar als je daar dan nog geen gehoor aan geeft dus er niet op in gaat dan luister je in feite nog niet naar haar..
Tenminste ik denk dus dat als ik deze aanpak zou hanteren dat dan alsnog de hel gaat losbarsten... haha

Ik denk niet dat ze zich gehoord wil voelen over het krijgen van een puppy. Ik denk dat ze zich gehoord wil voelen in de emotie die eronder ligt, de reden waarom ze eigenlijk roept. En naar mijn idee is dat niet hetgene wat ze zegt

Maar die afweging moet Lejow zelf maken, zij kent haar kind!

27 Mei 2018 22:32 door Druifje

Muppetje schreef:Lot vaak wel idd. Sorry als ik even voor je antwoord druifje.

Onze oudste is HB gestest. Ik ben vroeger noiit getest maar het vermoeden is bij mij zo vaak uitgesproken. Mocht ook 2 klassen overslaan maar wilde dat niet. Mijn man, zus en neefje zelfde verhaal.

Van de jongste vermoed ik het ook.

Lejow we hebben het hier al vaak over dus ga er hier evwn niet op in verder ;)

Ja als bij een kind in het gezin is getest hebben de andere kinderen het ook idd.

27 Mei 2018 22:33 door Druifje

Muppetje schreef:Oh druifje was zelfs sneller haha

27 Mei 2018 22:34 door Muppetje

Dat hóeft niet natuurlijk maar de kans is groot. We houden hem in de gaten

27 Mei 2018 22:40 door Gijs.

Ik snap trouwens wel heel goed dat ik vooral vanuit mijn werk reageer en dat het heel anders is als je eigen kind gedrag laat zien waar je niet blij van wordt. Dus zal niet teveel doorhameren op mijn ideeën hierover ;) maar wil nog wel even bovenstaande delen.

27 Mei 2018 22:42 door Druifje

Gijs. schreef:
Ik snap trouwens wel heel goed dat ik vooral vanuit mijn werk reageer en dat het heel anders is als je eigen kind gedrag laat zien waar je niet blij van wordt. Dus zal niet teveel doorhameren op mijn ideeën hierover ;) maar wil nog wel even bovenstaande delen.

Jaa natuurlijk, maar in feite bedoelen we het zelfde, alleen de aanpak is anders.

28 Mei 2018 07:20 door Tom

Ik heb laatst van een psycholoog meegekregen dat als je een kind gehoord wil laten voelen, je dan juist geen ik- maar een je-boodschap moet geven, dan een bevestiging en vervolgens wat jij wilt. Dus bijv: je bent boos, dat mag, alleen ik wil dat je dit opruimt.

Oh en dat de waarom-vraag erg aanvallend kan zijn, want is veel opener: je doet dit, want...

28 Mei 2018 10:02 door Lady

Zo, wat pittig zeg. Ik heb geen tips maar wil je wel een hart onder de riem steken. Wat moet hem soms moeilijk zijn om - zeker tijdens zo’n nachtelijke driftbui - je zelfbeheersing niet te verliezen.

Ik vind haar uitspraak ‘Bij jullie durf ik mezelf te zijn’ overigens niet een typische uitspraak van een zesjarig kind maar meer klinken als een politiek correct antwoord dat ze in het verleden eens heeft opgepikt en alsof ze jullie daarmee tegemoet wil komen.

28 Mei 2018 10:12 door Urban Naked

Jee lejow, wat een pittige situatie zo bij jullie. Ik kan me voorstellen dat je het dan ook allemaal niet meer weet man. Je schrijft dat jullie wel een coaching/therapie hebben gevolgd vorig jaar. Is het niet een idee om B te laten observeren/onderzoeken of vind je dat een stap te ver? Natuurlijk knalt ze die woedebuien er alleen bij jullie uit, maar die woede-uitbarstingen kunnen 1 symptoom zijn van iets. En wellicht dat een kinderpsycholoog dmv observatie en vragenlijsten voor jullie en voor school tot een gerichter idee kan komen van wat B zo in de weg zit. Een disharmonisch profiel is al een moeilijk iets an sich, misschien komt haar gedrag daar vandaan, maar misschien ook van iets anders.

Verder vind ik sommige tips in dit topic wel goeie en die zou ik zelf ook geven: niet snachts het welles/nietes aangaan (als ze strijd zoekt hóef je daar niet op in te gaan, een discussie of ruzie houdt stand zolang beide partijen er mee doorgaan dus als jij niet meedoet ben jij geen onderdeel van die strijd). Het is zinvol om er achter te komen waarom ze die strijd zoekt op dat moment. Behoefte aan strijd (dat hebben sommige mensen, is ook weer een labeltje voor) kan, maar misschien is het opgekropte frustratie, of een onhandige manier om liefde te vragen, noem maar op. Ik weet niet hoe je hier achter moet gaan komen. Misschien met behulp van een kinderpsycholoog?

Sterkte iig!

28 Mei 2018 11:09 door Fiwen

Ohw Lejow, zijn B en J toevallig zusjes... Hier ook zo'n zelfde zeer licht ontvlambaar bommetje in huis.
Ik snap dus heel goed je frustratie, vermoeidheid en je verdriet.
Hier gaat het gelukkig nu al een paar weken wat beter maar ik heb er ook zo gruwelijk doorheen gezeten.
Bij J helpt het als we voor haar de prikkels beperken, ze voelt zelf helaas pas te laat aan dat ze te veel heeft gehad dus in overleg met haar hebben we nu afgesproken dat wij haar hierbij helpen door op een gegeven moment haar te dwingen om rust te nemen.
Sinds we dat doen hebben we duidelijk minder driftbuien en gaat alles en stuk makkelijker. Zo mag ze nog maar 2x per week afspreken met een vriendinnetje, in het weekend alleen de ochtend of de middag met haar neefjes spelen (wonen in dezelfde straat dus spelen veel samen), alleen in het weekend mag ze gamen en schermtijd is beperkt tot maximaal 1 uur per dag door de week en 1,5 uur in het weekend. Ohw en bepaalde filmpjes mag ze niet meer kijken (PowerPufGirls, Dillen Hagen etc.) Er mag dus ook alleen tv en tablet gekeken worden onder toezicht.

Planbord hebben we al heel lang, we vullen het per week samen met haar in zodat ze weet wat we gaan doen. En wanneer er iets in veranderd dan bespreken we dat ook met haar. Onverwachte veranderingen zijn echt een enorme trigger voor driftbuien. Zelfs wat we de hele week gaan eten schrijf ik voor haar uit zodat ze niet verrast wordt door iets wat ze niet lekker vind en zich er dus op kan voorbereiden. Scheelt een hoop strijd aan tafel.

Bij J werkt belonen trouwens wel als een tierelier maar straffen weer totaal niet. Zo moet ze bijvoorbeeld 2x per dag medicijnen innemen en dat was altijd drama. Dreigen met 'als je het niet inneemt dan... maakt het drama alleen maar erger dus hebben we het omgedraaid. Nu krijgt ze voor elke keer dat ze medicijnen inneemt zonder mopperen een sticker, en bij 14 stickers mag zij bepalen wat we eten.

Verder hebben we een 'stoplicht' met haar gemaakt.
Groen = alles is prima, niks aan de hand (niks doen)
Oranje = geïrriteerd en ruzie zoeken (vraagt om interventie)
Rood = driftbui (vraagt om interventie)
Wit = overgangsperiode van rood naar groen (moment om te bespreken wat er gebeurd is)
Per kleur hebben we 3 kolommen, de eerste is wat ze in haar hoofd en lijf voelt op zo'n moment, de tweede is welk gedrag ze laat zien en de derde is wat we kunnen doen om haar te helpen.
Op het moment dat ze 'oranje' gedrag laat zien dan wijzen we haar daarop en doen we de dingen die volgens de 3e kolom haar kunnen helpen om in 'wit' te komen en te bespreken. Het lukt steeds vaker om haar van 'oranje' naar 'wit' te helpen zonder 'rood'.
En ik merk dat het mij heel goed helpt om niet heel boos op haar te worden als het niet goed gaat. Het geeft mij ook houvast tijdens zo'n bui.

Het is een flink bericht geworden maar ik hoop dat je er iets mee kunt.
Nog een hele dikke knuffel voor jou en hou ik je achterhoofd dat ze dit gedrag niet laat zien om jou te pesten maar omdat ze zelf op zo'n moment enorm in de knoop zit met haar emoties en geen andere manier meer weet om het te uitten. Maakt het niet leuker voor jou als ouder, maar wel makkelijker te begrijpen
:hug:

28 Mei 2018 12:49 door Lexi

Ik herken mijn dochter er ook in. Zij is ongeveer dezelfde leeftijd als B. en kan ook zo ontzettend driftig worden. Waarbij iedereen om haar heen de klos is en ze schopt, slaat, bijt en scheld. Ze doet dit alleen thuis en heel soms als ze bij mijn moeder is. Ik ga op die momenten geen discussie aan. Ik wacht echt tot ze weer rustig is voor ik met haar in gesprek ga want dat heeft totaal geen zin als ze boos is. Ik heb dan wel de mazzel dat ze het nooit in de nacht heeft omdat ze vrijwel nooit meer wakker wordt. Ze had het wel toen we haar wakker maakten om te plassen toen ze net geen luier meer om had dus daar zijn we heel snel mee gestopt :laughcry:

Het helpt bij haar wel om echt te letten op vroege signalen dat ze boos gaat worden. Ik probeer dan te zorgen dat ze iets rustigs gaat doen. Uit school vandaan probeer ik ook te vermijden dat we nog iets moeten doen zoals bijvoorbeeld boodschappen want dat gaat sowieso fout. Thuis mag ze gerust een uurtje op de tablet met haar koptelefoon op dat geeft haar rust. Ik probeer ook te zorgen dat ze niet vaker dan 1 keer per week afspreekt met iemand omdat ze daarna altijd een driftbui krijgt.
Verder vindt ze het echt heerlijk om naar het bos te gaan en is geïnteresseerd in alles wat met beestjes te maken heeft enz. Dit stimuleren we dan ook wel zoveel mogelijk omdat ze daar echt rustiger en blij van wordt.

M. is trouwens ook een slim meisje. Zit in groep 2 maar gaat 2 dagen per week naar de middenbouw. Ze mocht vorig jaar naar groep 3, dat hebben we bewust niet gedaan. Maar ze kan al lang lezen, een paar tafels, sommen van groep 4 (ziet ze van haar broer) lost ze vrij makkelijk op enz. Het lijkt wel alsof het allemaal soms gewoon te veel is in haar hoofd om mee om te gaan nog, ik doe hier thuis ook verder bewust niks mee alleen als ze er om vraagt.

28 Mei 2018 19:38 door Lejow

Lady schreef:Zo, wat pittig zeg. Ik heb geen tips maar wil je wel een hart onder de riem steken. Wat moet hem soms moeilijk zijn om - zeker tijdens zo’n nachtelijke driftbui - je zelfbeheersing niet te verliezen.

Ik vind haar uitspraak ‘Bij jullie durf ik mezelf te zijn’ overigens niet een typische uitspraak van een zesjarig kind maar meer klinken als een politiek correct antwoord dat ze in het verleden eens heeft opgepikt en alsof ze jullie daarmee tegemoet wil komen.

Ik vroeg of ze op school ook wel eens zo boos doet, of op de BSO.
Toen zei ze nee.
Toen ik haar vroeg waarom thuis dan wel, toen was haar antwoord: Omdat ik het bij jullie durf.

Ja... blugh.. Moet eerlijk zeggen dat ik ook echt wel eens lelijke dingen gezegd heb, of haar terug geduwd heb :nopompom:

28 Mei 2018 19:41 door Lejow

Urban Naked schreef:Jee lejow, wat een pittige situatie zo bij jullie. Ik kan me voorstellen dat je het dan ook allemaal niet meer weet man. Je schrijft dat jullie wel een coaching/therapie hebben gevolgd vorig jaar. Is het niet een idee om B te laten observeren/onderzoeken of vind je dat een stap te ver? Natuurlijk knalt ze die woedebuien er alleen bij jullie uit, maar die woede-uitbarstingen kunnen 1 symptoom zijn van iets. En wellicht dat een kinderpsycholoog dmv observatie en vragenlijsten voor jullie en voor school tot een gerichter idee kan komen van wat B zo in de weg zit. Een disharmonisch profiel is al een moeilijk iets an sich, misschien komt haar gedrag daar vandaan, maar misschien ook van iets anders.

Verder vind ik sommige tips in dit topic wel goeie en die zou ik zelf ook geven: niet snachts het welles/nietes aangaan (als ze strijd zoekt hóef je daar niet op in te gaan, een discussie of ruzie houdt stand zolang beide partijen er mee doorgaan dus als jij niet meedoet ben jij geen onderdeel van die strijd). Het is zinvol om er achter te komen waarom ze die strijd zoekt op dat moment. Behoefte aan strijd (dat hebben sommige mensen, is ook weer een labeltje voor) kan, maar misschien is het opgekropte frustratie, of een onhandige manier om liefde te vragen, noem maar op. Ik weet niet hoe je hier achter moet gaan komen. Misschien met behulp van een kinderpsycholoog?

Sterkte iig!

Ik zeg meestal ook: B, we bespreken dit morgen, nu is het tijd om te slapen. En hou dan meestal mijn mond en doe alsof ik ga slapen. Zij denkt daar dan alleen anders over ;) En gaat nog meer lopen vervelen.

28 Mei 2018 19:44 door Lejow

Fiwen schreef:Ohw Lejow, zijn B en J toevallig zusjes... Hier ook zo'n zelfde zeer licht ontvlambaar bommetje in huis.
Ik snap dus heel goed je frustratie, vermoeidheid en je verdriet.
Hier gaat het gelukkig nu al een paar weken wat beter maar ik heb er ook zo gruwelijk doorheen gezeten.
Bij J helpt het als we voor haar de prikkels beperken, ze voelt zelf helaas pas te laat aan dat ze te veel heeft gehad dus in overleg met haar hebben we nu afgesproken dat wij haar hierbij helpen door op een gegeven moment haar te dwingen om rust te nemen.
Sinds we dat doen hebben we duidelijk minder driftbuien en gaat alles en stuk makkelijker. Zo mag ze nog maar 2x per week afspreken met een vriendinnetje, in het weekend alleen de ochtend of de middag met haar neefjes spelen (wonen in dezelfde straat dus spelen veel samen), alleen in het weekend mag ze gamen en schermtijd is beperkt tot maximaal 1 uur per dag door de week en 1,5 uur in het weekend. Ohw en bepaalde filmpjes mag ze niet meer kijken (PowerPufGirls, Dillen Hagen etc.) Er mag dus ook alleen tv en tablet gekeken worden onder toezicht.

Planbord hebben we al heel lang, we vullen het per week samen met haar in zodat ze weet wat we gaan doen. En wanneer er iets in veranderd dan bespreken we dat ook met haar. Onverwachte veranderingen zijn echt een enorme trigger voor driftbuien. Zelfs wat we de hele week gaan eten schrijf ik voor haar uit zodat ze niet verrast wordt door iets wat ze niet lekker vind en zich er dus op kan voorbereiden. Scheelt een hoop strijd aan tafel.

Bij J werkt belonen trouwens wel als een tierelier maar straffen weer totaal niet. Zo moet ze bijvoorbeeld 2x per dag medicijnen innemen en dat was altijd drama. Dreigen met 'als je het niet inneemt dan... maakt het drama alleen maar erger dus hebben we het omgedraaid. Nu krijgt ze voor elke keer dat ze medicijnen inneemt zonder mopperen een sticker, en bij 14 stickers mag zij bepalen wat we eten.

Verder hebben we een 'stoplicht' met haar gemaakt.
Groen = alles is prima, niks aan de hand (niks doen)
Oranje = geïrriteerd en ruzie zoeken (vraagt om interventie)
Rood = driftbui (vraagt om interventie)
Wit = overgangsperiode van rood naar groen (moment om te bespreken wat er gebeurd is)
Per kleur hebben we 3 kolommen, de eerste is wat ze in haar hoofd en lijf voelt op zo'n moment, de tweede is welk gedrag ze laat zien en de derde is wat we kunnen doen om haar te helpen.
Op het moment dat ze 'oranje' gedrag laat zien dan wijzen we haar daarop en doen we de dingen die volgens de 3e kolom haar kunnen helpen om in 'wit' te komen en te bespreken. Het lukt steeds vaker om haar van 'oranje' naar 'wit' te helpen zonder 'rood'.
En ik merk dat het mij heel goed helpt om niet heel boos op haar te worden als het niet goed gaat. Het geeft mij ook houvast tijdens zo'n bui.

Het is een flink bericht geworden maar ik hoop dat je er iets mee kunt.
Nog een hele dikke knuffel voor jou en hou ik je achterhoofd dat ze dit gedrag niet laat zien om jou te pesten maar omdat ze zelf op zo'n moment enorm in de knoop zit met haar emoties en geen andere manier meer weet om het te uitten. Maakt het niet leuker voor jou als ouder, maar wel makkelijker te begrijpen

Een week school kost haar ook echt heel veel energie. Op maandag gaat ze dan naar mijn vader, op di naar de bso, en woe t/m vr is een van ons thuis.
We hebben zwemles expres op zaterdag gepland, want na een hele week school (bijv op donderdag/vrijdagmiddag) hoef ik haar echt niet meer mee te slepen naar het zwembad. Nu zal het zwemmen an sich nog goed gaan, maar dan de weg vanaf het kleedhokje tot aan huis :palm:

Ik kan dat 9.5 van de 10 keer ook wel goed begrijpen, maar soms ben ik er zo wanhopig door

Het stoplicht heeft B ook gehad (vanuit de ergo, het emotiemetertje), deze hebben we met haar vooral mondeling gebruikt. Misschien moeten we hem toch visueel maken.
Je uitleg over de kolommen ernaast moet ik nog even een keer doorlezen, ben nu moe, dus het komt niet helemaal helder meer aan.
Hebben jullie tips gekregen wat daar in te zetten, of samen bedacht?

28 Mei 2018 19:44 door Lejow

Wederom bedankt voor iedereen die de moeite neemt om het te lezen en zo (uitgebreid) te antwoorden!!

28 Mei 2018 19:55 door SoGood

Ik lees ook, vind het rot voor jullie alle drie, verder heb ik geen tips maar denk dat ik me kan vinden in de post van Gijs. Moeilijk joh, dat opvoeden.

28 Mei 2018 20:03 door Lejow

SoGood schreef:Ik lees ook, vind het rot voor jullie alle drie, verder heb ik geen tips maar denk dat ik me kan vinden in de post van Gijs. Moeilijk joh, dat opvoeden.

Nou... zeg dat ja :laughcry:

28 Mei 2018 20:19 door Fiwen

Lejow, als je me even een privé berichtje via fb stuurt dan stuur ik je wel foto's door van ons 'stoplicht'.

28 Mei 2018 21:29 door Lilou

Vanuit mijn werkervaring (jeugdhulpverlening) weet ik dat het stoplicht enorm goed kan werken en dat juist visueel maken voor veel kinderen heel belangrijk is. Je zegt het zelf eigenlijk ook al, op het moment dat alle stoppen doorslaan komt er gewoon niets echt binnen van wat je zegt. Sommige kinderen kunnen op zo'n moment trouwens niet echt verbaal reageren, maar wél reageren op hele korte gerichte ja/nee vragen of zelfs op picto's (plaatjes waar ze uit moeten kiezen. Ben je boos of verdrietig? Wijs maar aan. Wil je alleen zijn of niet? Wil je kleuren of boksen op een kussen om iets rustiger te worden? En dan zelf soms alleen maar blijven zeggen 'als het niet lukt om te praten, wijs het me maar aan en dan proberen we het samen') Daarnaast, ik snap je hulp-moeheid, maar dit is duidelijk iets dat al veel langer speelt en ik vraag me af of je hier samen uitkomt zonder meer professionele hulp (richting een kinderpsychologe of opvoedondersteuning). Ik kan me namelijk voorstellen dat als deze situaties zo vaak en lang voorkomen, je bij de start van een nieuwe driftbui ook al zelf gaat denken 'oh jee daar gaan we weer. hoe kap ik dit af? hoe ga ik dit oplossen? ik wil dit niet meer. ik word hier zo boos van. het helpt toch niet wat ik ook doe. enz' en ook al probeer jij elke keer opnieuw rustig te blijven, je zult zelf misschien ook merken dat dat steeds moeilijker wordt en je ook je eigen emoties moeilijker onder controle houdt. wij moeders (ouders) zijn ook maar mensen he.

28 Mei 2018 22:01 door munk

Ach Lejow... wat naar! Je weet B en T lijken ontzettend op elkaar, ze zouden broer en zus kunnen zijn. Wij zijn afgelopen jaar wel bij de kinderpsygoloog terecht gekomen, en we zijn zo blij dat we die hulp opgezocht hebben. Niet allen B wordt geholpen, ook jullie kunnen daar je zorgen en je ei kwijt. Ik weet zeker dat het jullie kan helpen.

28 Mei 2018 22:21 door Lejow

Wat jij zegt Lilou, klopt helemaal!! Bij de minste kik die ze geeft, zit ik bijna al in de houding voor de komende driftbui.
Dat van die gesloten vragen is misschien ook nog wel een goede. Er komt op zo'n moment inderdaad echt niets uit.
Plaatjes helpt dan misschien.

Munk, mag ik je vragen wat ze precies doen?

29 Mei 2018 09:28 door Caro

Ik heb geen eigen kinderen, maar kinderen zijn wel kleine spiegeltjes, ze kopieren vaak gedrag dat ze van ouders zien. Hoe maken jij en je man ruzie onderling? Is er vaak geschreeuw in jullie huishouden?

Ze kijkt naar jou, en doet jou feitelijk na. Dat kan ze ook in jullie onderlinge ruzies doen. En ik snap dat ze je het bloed onder je nagels vandaan kan halen en dat je dan niet meer altijd rationeel nadenkt. Volkomen logisch! Maar hte lijkt met alsof jullie zo enorm vast zitten in foute patronen dat je daar ook lastig uit kan komen.

Ook omdat je schrijft, de ene week doen we dat, de andere week dat. Werkt dat? Ik merk dat aan onze kleintjes, ze gedijen echt goed bij duidelijkheid. En bij ons gelden dan natuurlijk weer wat andere regels dan bij hun eigen mama, maar juist daarom zijn wij altijd zo duidelijk mogelijk. Als we ze langere tijd niet gehad hebben, kan vooral de jongste daar echt even wat moeite mee hebben. Maar door gewoon rustig en duidelijk te blijven escaleert dat niet.

Ik heb het zelf twee keer gehad dat ik ook geduld verloor en dan merk je gewoon dat dat mannetje dat ook niet doorheeft en niks met mijn emoties kan. Toen heb ik mezelf even eruit gehaald en paar minuten later echt even heel rustig met hem gepraat. En dat hielp echt zo immens, dat staat me ook nog heel helder bij.

Eigenlijk is dus beetje wat ik kan aandragen is dat duidelijkheid helpt, en misschien een coach erbij? Die je ook kan laten zien wat jouw gedrag bijdraagt enzo. Want jij bent makkelijker te sturen dan een kind ;-)

29 Mei 2018 10:38 door Anoniem250

Je hebt al super veel goede tips gekregen. Mijn eigen ervaring is dat de tijd nemen om iets uit te leggen heel goed werkt. Natuurlijk niet midden in de nacht. Ik zou de dag erop zeker een half uur tot een uur uittrekken om erover in gesprek te gaan. En dan zou ik uitgebreid gaan praten over een puppy. Waarom wil ze een puppy, en dat jij ook heel goed begrijpt dat een puppy super leuk is. Dat je misschien iets vertelt over een puppy die je kent en vraagt of zij een puppy kent. Het samen hebben over de verzorging van een puppy. Wat heeft een puppy allemaal nodig? Misschien een boek halen uit de bibliotheek over honden. En dan samen tot de conclusie komen dat jullie geen puppy aan kunnen schaffen. Ook al zou dat wel heel fijn zijn. Maar voorstellen dat jullie een keer de hond van een vriend of vriendin gaan uitlaten. Dan ga je het gesprek met haar aan en betrek je haar bij de beslissing. Ik weet overigens niet of dit een goede pedagogische methode is, maar het werkte bij mij als kind en bij mijn kinderen werkt het ook.

29 Mei 2018 13:30 door Susan

Als je al weet dat er uiteindelijk toch echt geen hond gaat komen dan weet ik niet of ik het zo zou doen, althans, ik vond zelf vroeger niets vervelender dan de indruk hebben dat ik mee mocht praten, om er dan gaandeweg achter te komen dat de beslissing allang gemaakt was en dat daar helemaal niet meer aan te tornen viel. Maar misschien heb je gelijk en werkt het bij sommige kinderen wel. Ik zou bang zijn dat ik, met die serieuze gesprekken en die boeken uit de bibliotheek, mijn kind valse hoop zou geven.

29 Mei 2018 14:06 door Lot

Daarbij vraag ik me ook af of het nu echt om die puppy gaat in dit voorbeeld. Zoekt ze dan niet gewoon een confrontatie op?

Welkom op Zeg maar Yes!

B en haar driftbuien

Re: B en haar driftbuien

Re: B en haar driftbuien

Re: B en haar driftbuien

Re: B en haar driftbuien

Re: B en haar driftbuien

Re: B en haar driftbuien

Re: B en haar driftbuien

Re: B en haar driftbuien

Re: B en haar driftbuien

Re: B en haar driftbuien

Re: B en haar driftbuien

Re: B en haar driftbuien

Re: B en haar driftbuien

Re: B en haar driftbuien

Re: B en haar driftbuien

Re: B en haar driftbuien

Re: B en haar driftbuien

Re: B en haar driftbuien

Re: B en haar driftbuien

Re: B en haar driftbuien

Re: B en haar driftbuien

Re: B en haar driftbuien

Re: B en haar driftbuien

Re: B en haar driftbuien

Re: B en haar driftbuien

Wie is er online?