Ja elke dag, op het werk. Er is altijd wel een gast die even een praatje maakt, over de meest uiteenlopende dingen. Ik vind dat wel gezellig.

Ja hoor, ik ben daar wel makkelijk in.
Ik heb ooit een super leuk gesprek gehad in de trein, echt twee uur lang zitten kletsen met een meisje. Bij aankomst op t station vroegen we pas aan elkaar van hee hoe heet jij eigenlijk?! E-mailadressen uitgewisseld en daarna paar jaar later elkaar toegevoegd op Facebook toen dat intussen bestond. Ik kwam haar zelfs een keertje tegen op totaal andere plek en maakten er weer praatje. Heel grappig.

Idd maar iedereen is toch vaak erg met zichzelf bezig helaas. Ik zelf ook terwijl het me juist energie geeft om een leuk gesprek te hebben.

Ik probeer dat wel meer te doen omdat iedereen al zo op zichzelf is tegenwoordig (of op zn smartphone zit te kijken in de trein bijv). Maar ik vind het ook wel weer eng soms maar ik probeer er wel op te letten. Ook in winkels ofzo met de cassiere even, met een open blik en een lach krijg je meteen die energie terug van iemand.

Ja, heel vaak, ik vind dat hartstikke leuk! Als ik alleen met de trein moet reizen na een avondje borrelen (o.i.d.) zoek ik altijd een groepje mensen op waar ik bij ga zitten. Pas heb ik bijna een uur tussen een groep mannen van een jaar of 50 gezeten die terugkwamen van vakantie dat was echt heel gezellig! En 2 weken terug heb ik vanaf Utrecht naar huis bij een familie gezeten (zoons, vaders/ooms & hun opa) die naar Nederland - Hongarije waren geweest.

-

Ik maak regelmatig een praatje met vreemde mensen. Als ik ergens moet wachten of alleen in de trein zit. Het maakt de reis vaak een stuk gezelliger en je komt nog eens wat te weten.

Op één of andere vage manier worden m'n vriend en ik altijd aangesproken als we samen reizen. We maken dat altijd wel even een praatje, zijn vaak oudere mensen.

Laatst stapte ik in met m'n vouwfiets (en ik heb nogal een unieke). Er zat een ouder echtpaar in het tussenstukje en ik klapte daar m'n fiets tegenover hen in. Die meneer zei: bedankt voor deze mooie demonstratie!
Dus ik vroeg waar ze heen gingen op vakantie (trein naar Schiphol, vol koffers). Bleken ze 4 weken samen door Namibië te gaan reizen in een 4x4, allebei dik in de 70! Zo tof! Ik vertelde over mijn aankomend avontuur, meisje ernaast luisterde mee en bleek medisch wetenschapper te zijn en wilde even zeggen hoeveel respect ze voor me had. Zij bleek Pools te zijn dus toen ging die meneer over de oorlog vertellen e.d... Was echt een heel bijzonder gesprek en toen ik uitstapte bedankten ze me voor het leuke gesprek en wensten ze me het allerbeste! Zo lief!

Ja, dat doe ik wel. Ik vind dat wel gezellig. Anders is het ook zo stil. Ik praat alleen als ik merk dat de ander er ook zin in heeft. Als de ander niet wil, zeg ik niks.

Ja, ik voer regelmatig gesprekken met vreemden. Op een of andere manier word ik ook altijd in winkels aangesproken door mensen. Ik vind het altijd wel leuk en maak meestal wel een praatje (als ik tijd heb).

Ja, vrij vaak. Vaak heb ik een gesprek met oudere mensen, maar het komt ook voor dat ik een gesprek heb met moeders. Ik weet niet wat dat is, maar als een kind mij ziet dan moet hij/zij ook tegen mij praten. Begrijp er het niets van en mompel maar wat, want ik kan dan weer niet met kinderen omgaan, maar moeders vinden dat zo leuk dat ze er wel even over willen praten.

Vaak zijn het oudjes die een gesprek met me aanknopen maar uit mezelf doe ik het eigenlijk niet snel.

Nee. Daar zit echt mijn kronkel, dat ik gelijk denk dat iemand iets van mij moet.

Ik wil dat soort gesprekken ook altijd afkappen, maar wel vriendelijk blijven haha.

Wat ik trouwens echt heel vervelend vind is als ik ergens alleen in een twee-zit of vier-zit zit en de hele trein leeg is en er dan een kerel recht tegenover mij gaat zitten. Dat heb ik echt een keer of 3/4 meegemaakt. Bleegh. Donder op denk ik dan. Tegenwoordig ga ik ook altijd in het 'alleen' stoeltje zitten hahaha. En nooit boven, want daar zitten alleen maar vier-zits.

Het vieste wat ik heb meegemaakt was met en klasgenoot. Een kerel ging tegenover ons zitten en raar zitten praten terwijl hij ondertussen steeds verder naar voren zakte met zijn benen en mijn benen dus echt tussen die van hem zaten. Begon hij ook nog met zijn handen over zijn schoot te wrijven.. Brr. Toen zei ik tegen mijn klasgenoot in Arnhem 'Ooooh we moeten uit de trein!!' (terwijl we naar Nijmegen moesten), zegt ze heel stom 'Huh nee hoor, dit is pas Arnhem..?' .. Whaaa ik dacht die begrijpt de hint wel hahahaha. Niet dus.

Nee liever niet. Ik zal nooit onaardig zijn en altijd beleefd antwoorden. Maar het moment in de trein is altijd echt mijn momentje, om even helemaal niks te hoeven en lekker naar mijn muziek te luisteren.

Ik maak niet zo vaak een praatje met vreemden, terwijl ik dat wel leuk vind op zich. Maar ik heb nogal een gesloten houding geloof ik en in de trein zit ik altijd in m'n eigen wereld met m'n iPod in. Eigenlijk heb ik er dan ook nooit zin in en ga ik het liefst op zo'n eenzits zitten. Het hangt een beetje van m'n bui af dus.

Ik praat graag met vreemden. Nu heb je met kinderen ook vrij snel aanspraak. Maar ik vind het altijd erg leuk!

Ja hoor ik klets met iedereen, en maar vragen van wie mijn kinderen het hebben ;)


Edit; man en ik hebben ook de 'gave' om de meeste vage mensen aan te trekken met hun verhalen lijkt soms wel. Vooral man heeft aantrekkingskracht op de bijzondere mens in ons midden.

Ik probeer het meestal wat te vermijden en ga lezen. Maar ik heb wel eens een erg leuk en interessant gesprek gehad met een man die op de grote vaart voer en net weer een reis ging maken/ging werken. Heel veel dingen gehoord en veel vragen kunnen stellen. Ik zat toen echt te twijfelen of ik wel in Utrecht uit zou stappen of zou blijven zitten tot Rotterdam.

Ja hoor, ik klets vaak tegen mensen aan. Liever tegen mensen die ik helemaal niet ken dan dat ik bijvoorbeeld een meeting van hier zou bijwonen. Dat vind ik veel spannender. Ooit knoopte ik een gesprekje aan met de "brombeer" hier in de buurt, een oudere man die altijd boos zit te zijn op het muurtje vlakbij ons huis. Ik liep langs en hij mopperde op iemand die over de stoep fietste, gewoon in het algemeen. Dat gesprek bracht veel duidelijkheid, een eenzame oude man... Vrouw 2 jaar geleden overleden, hond vorig jaar en nooit iemand die hem een bezoekje brengt. Tsja, sommige dingen heb je aan jezelf te danken natuurlijk. Toch ga ik af en toe met twee mokjes koffie naar hem toe om even naar zijn gemopper te luisteren, als ik langsloop moppert hij in ieder geval niet tegen of over mij meer!

Ik zou dat best eens meer willen doen. Ik ben nu vrij gesloten en zal uit mezelf nooit een praatje beginnen (nouja, meestal niet). Het ligt vooral een beetje aan het moment en m'n bui. Doordeweeks in de trein heb ik daar gewoon echt geen zin in.

Als ik mijn dochter bij me heb maak ik wel snel en praatje met iemand omdat ze dan over haar beginnen of omdat ze de aandacht trekt. Ook tijdens het uitlaten van de hond maak ik wel eens een praatje met iemand die ook de hond uit laat. Ik ben eigenlijk nieuwe zo'n prster bij vreemde mensen maar in dit soort gevallen vind ik het altijd wel gezellig.

Ik houd daar niet zo van.
Laatst ging in met de trein naar Schiphol en ging ik in het 4zittertje in het tussenstukje zitten zodat ik m'n koffer in de gaten kon houden. Tegenover me kwam een jongen van mijn leeftijd zitten die ook zijn koffer in de gaten wilde houden.
Hij ging tegen me kletsen en uiteindelijk was het wel gezellig. Maar het hoeft voor mij niet elke treinrit, laat mij maar lekker m'n boek of tijdschriftje lezen.

In de trein ofzo ben ik er niet zo van. Maar in een winkel klets ik graag tegen iedereen haha! Gister nog in de Blokker staan kletsen met een oud vrouwtje die eerst mijn hulp vroeg ergens mij. Ik twijfelde zelfs nog of ik zou vragen of ik eens op de koffie mocht komen maar dat leek me ook weer zo raar, haha! Maar ze was zo lief. Dus nu hoop ik dat ik haar nog eens zie.

In de bus/trein totaal niet, in winkels daarentegen juist wel.