Onze zoon wordt sowieso tweetalig en hoogstwaarschijnlijk meertalig opgevoed. Ook doe ik een doctoraat in tweetaligheid (Nederlands-Engels) EN ben ik Nederlandse juf in het buitenland, dus roep maar als je vragen hebt ;)
Er wordt hier gezegd dat op latere leeftijd het lastiger wordt een tweede taal te leren. Dit is niet helemaal juist. Vanaf de geboorte word je simultaan tweetalig opgevoed. Dit betekent dat je hersenen op hetzelfde tijdstip de taalfases doorlopen. Hierdoor is er soms bij kinderen een vertraging in spraak. Dit hoeft echter niet. Leer je het sequentieel, dus na je derde levensjaar, dan is er sprake van een 'shift' in talen. Je begint met L1, dat is de begintaal; de taal waarmee je bent opgegroeid. Er wordt vervolgens een nieuwe taal geintroduceerd. Vele ouders maken dan 'de fout' om zich volledig op de nieuwe taal te richten. Dit is precies het eerste gedeelte van mijn onderzoek: verlies van moedertaal (ik volg 63 kinderen die eerst Nederlands hebben geleerd en vervolgens sequentieel Engels leren, heb ze aan begin getest en de hertesten na 1 jaar zijn net klaar en data analyse begint over paar maanden, zo blijf ik ze elk jaar volgen tot ze van de basisschool af zijn). Kinderen die sequentieel een nieuwe taal leren, leren namelijk in context, en dus sneller. Een kind weet de naam van bijvoorbeeld een tafel in 1 taal, dus kan de nieuwe taal linken aan het bestaande object. Het duurt gemiddeld 1.5 jaar om een nieuwe taal 100% als tweede taal te kunnen aanwijzen. Afhankelijk van de inzet van de ouders is hier waar kinderen van de L2 taal (de nieuwe taal) L1 maken. En de moedertaal wordt L2 of verdwijnt zelfs volledig. Ze gaan de nieuwe taal thuis ook gebruiken en hier begint dan het verlies van moedertaal. Veel ouders besluiten dan de taal van het land als voertaal te gebruiken en vinden het alleen belangrijk dat de kinderen nog de moedertaal kunnen spreken en verstaan. Behalve als het expats zijn, dan is schrijven ook belangrijk want ze keren weer terug in het Nederlandse schoolsysteem uiteindelijk.
Om even op je vraag terug te komen: one parent one language werkt het allerbeste volgens mijn onderzoek en persoonlijk en professionele ervaring. De taal van het land waarin ze wonen wordt automatisch beinvloedt: school, sport, vriendjes etc. De taal die 1 ouder spreekt zal gestimuleerd moeten worden. En daarmee bedoel ik ECHT gestimuleerd. Uit mijn onderzoek komt naar voren dat heel veel lezen belangrijk is (voorlezen of zelf lezen maakt niet uit), veel sociale input (skype met familie, een babysitter in die taal, speelgroepen, een 'school' na de gewone school voor lezen/spreken/schrijven leren) en vooral: thuis elke dag eraan werken (zodra ze schoolleeftijd hebben).
Ik zou vanaf de geboorte doen, doen wij ook met onze zoon. Dat is toch het allerhandigst want dan is hij/ze gewend aan ene taal bij papa en andere bij mama. Het is verwarrend als dat later veranderd.
Girli: wat jij benoemd heet code switching. Dat is het tweede deel van mijn onderzoek en weet ik eind van dit jaar alles van
Peinture: er is een groot verschil in tweetaligheid en een paar woordjes in een taal kennen. Anders spreek ik ook Spaans en Frans maar als iemand mij een volle zin vraagt kan ik het 1) niet verstaan en 2) geen zin vormen. Tweetaligheid is volledig 2 talen kunnen spreken en verstaan.