Helemaal gemist dat je ook een eigen topic hebt. Wat naar dat jullie nog moeten blijven, maar gelukkig zijn jullie nu wel samen en hopelijk worden jullie in het ziekenhuis ook een beetje vertroeteld. Leuke naam!

Gefeliciteerd cotton!

Gefeliciteerd cotton!
Hopelijk kunnen jullie snel beginnen met t echte genieten!

Gefeliciteerd! Wat naar dat jullie nog niet lekker thuis zijn, je ziet je kraamweek toch heel anders voor je. Hopelijk knapt ze snel op en kunnen jullie (nog meer) gaan genieten!

Ons meisje is nu 2 weken oud! Tijd voor het hele verhaal.

Woensdag 28 maart om half 7 's ochtends ging de wekker van m'n vriend en ging ik naar beneden om te plassen. Na het plassen moest ik hoesten en toen was m'n broek ook nat, maar het was geen grote hoeveelheid. Maandverbandje in gedaan en weer naar boven gegaan. Na wat twijfel toch maar de VK gebeld en omdat het vocht wat gelig was dacht ze eerder aan urine dan aan vruchtwater, maar uiteraard zou ze die ochtend even langskomen. 10 minuten later was alles zeiknat en het vocht lichtroze, duidelijk vruchtwater dus. VK maar weer gebeld dat het toch wel echt m'n vliezen waren.
Ik had nog geen weeën verder, dus m'n vriend ging met frisse tegenzin naar het werk. Hij was nog niet lang weg of ik kreeg ook weeën. Mooi, daar hoefde ik iig niet op te wachten. Ondertussen kwam m'n vriend ook weer naar huis want ik wilde toch wel graag dat hij bij me zou zijn, haha. En zo kabbelde dat de dag wat door. We deden wat was, keken wat TV en ondertussen had ik al heel regelmatig weeën die best goed op te vangen waren. De VK was ook een paar keer langs geweest en alles ging goed. Rond een uur of 4 was de VK net weg toen de weeën ineens enorm heftig werden en ik kon ze met geen mogelijkheid opvangen. Ik raakte er compleet van in paniek, wat een pijn!! De VK kwam terug en deed inwendig onderzoek, 2cm. Whut??? Hele dag weeën gehad voor niks zo voelde het. Ondertussen stond/hing/zat ik de helft van de tijd op de WC omdat het vruchtwater maar bleef lopen en kon ik alleen maar huilen. Het deed zo'n pijn en ik kon het niet opvangen en ik voelde me zo vies, vreselijk.
De VK zag dat ik het niet aan kon en na overleg met m'n vriend wilde ze me graag doorsturen naar het ziekenhuis voor een ruggenprik. Yes please! Maar hoe ging ik daar komen?? Ik kon niet eens van de WC af of staan/lopen. Daarbij bleef ik ook maar overgeven, al vanaf 's ochtends, maar het werd steeds erger. Uiteindelijk tussen de weeën door schoenen aan gedaan en de auto in. Er was een VK stagiaire bij en die zat samen met mij achterin bij m'n vriend in de auto dus ik kon haar mooi fijn knijpen als ik een wee had. De rit naar het ziekenhuis ging best vlot gelukkig. Inmiddels was het bijna 6 uur.
Eenmaal op de verloskamers werd ik overgedragen en zag de VK eigenlijk meteen wel dat ik het zo zonder pijnstilling niet ging redden om te wachten op de ruggenprik dus kreeg ik eerst een morfinepomp. Dat ging best goed! Nog steeds pijnlijk, maar wel op te vangen. Rond een uur of 8 kreeg ik de ruggenprik waar ik echt bang voor was, maar dat ging zo vlot en soepel, ik heb het eigenlijk niet eens gemerkt.
En toen was alles relax! We kregen wat te eten en ik had geen pijn meer, maar ook niet zoveel weeën, dus ik kreeg weeën opwekkers. Prima, ik voelde toch niks. Toen was het ongeveer 11 uur in de avond en kreeg ik koorts, hoge koorts. Ik lag zo hard te schudden in bed dat m'n vriend bang was dat ik eruit zou vallen en ik was zo vreselijk moe. Ze zeiden allemaal dat ik moest proberen te slapen, maar ik lag alleen maar te schudden en als m'n ogen eens dichtvielen ging die stomme bloeddrukmeter weer aan die m'n arm afkneep en dan was ik weer wakker.
Voor de hoge koorts kreeg ik antibiotica, maar dat kon niet bij m'n infuus in, dus moest er nog een infuus geprikt worden. Inmiddels had ik dus ook overal draadjes hangen, want de baby had ook zo'n ding op het hoofd.
Na een tijdje begon de antibiotica te werken en lag ik niet meer zo te schudden, maar ik voelde de weeën weer... WTF was dat nou weer??? Het was tegen 1en en dus inmiddels al donderdag en ik was zo moe. Ik heb wel duizend keer geroepen dat ik niet wist hoe ik de baby eruit moest krijgen straks omdat ik zo moe was. Ergens in de tussentijd was de baby ook nog als sterrenkijker gedraaid en moest ik op m'n zij liggen in de hoop dat ze weer ging draaien. Gelukkig deed ze dat wel, maar ik had nog steeds maar 7cm ontsluiting en ik was kapot en ik had weer zo'n pijn van de weeën. De antibiotica bleek de ruggenprik tegen te werken.
De gynaecoloog werd uit bed gebeld en stond een kwartier later aan mijn bed. Hij vertrouwde het niet en besloot een keizersnede te gaan doen. Ik kon zelf de monitor van de baby niet zien want ik lag de andere kant op, maar de baby haar hartslag ging zo omhoog tijdens een wee dat m'n vriend er inmiddels beroerd van was. Voordat de gynaecoloog er was is hij ook naar de VK geweest om te vragen of het allemaal wel goed kwam, hij zat echt zo in de stress. Gelukkig heb ik daar niks van gemerkt. Uiteraard was ik zelf alweer beste vrienden met de spuugzak door de pijn en mocht ik niks drinken (dat kwam er toch ook weer uit), maar ik had zo'n droge mond en spoelen hielp niks natuurlijk.
Daarna ging het allemaal best snel. Operatie shirt aan, richting de OK, daar kreeg ik verdoving en dat voelde ook nog eens verschrikkelijk aan m'n benen toen dat ging werken. Ik heb heel veel gehuild en ben veel half in paniek geweest de hele dag. Maar toen op de OK was er een hele lieve man om mij gerust te stellen en voordat ik het wist mocht ik mee kijken en werd ons meisje geboren!! Ze huilde meteen heel hard en poepte alles eronder . Inmiddels was ik ook weer rustig geworden want het OK team was zo leuk, veel grapjes enzo. En toen na alle checks werd ze bij me gelegd en werd die donderdag toch de mooiste dag van m'n leven. Ze is zo mooi!!
Die woensdag kan me wel echt gestolen worden, wat een hell.
Vaginaal bevallen had niet gekund. De grote baby voor kleine moeder zei de gyn.

Vrijdagochtend kwam de gynaecoloog voor controle en mochten we naar huis. Hij was verbaasd hoe snel ik alweer rondliep en alles. Ik was al ontslagen toen de bloeduitslagen van de baby terugkwamen. Omdat ik koorts had tijdens de bevalling was haar bloed op donderdagochtend en vrijdagochtend geprikt en haar ontstekingswaardes waren verhoogd. Dus in plaats van naar huis gingen we naar de kinderafdeling waar ons meisje van kwalijk 1 dag oud opgenomen werd incl. infuus en ruggenprik om hersenvocht af te nemen. Wat een vreselijke dag was dat
Uiteindelijk bleek ze tijdens de bevalling de zijn besmet met de GBS bacterie/kraamvrouwenkoorts en hebben we nog 7 dagen in het ziekenhuis gelegen om haar antibioticakuur af te maken. Je loopt dus echt zomaar een infectie op als de verbinding met je baby 'open' is nadat je vliezen gebroken zijn.
Anyway, ze was gelukkig niet zichtbaar ziek en had geen koorts dus al met al viel het mee, maar een leuke kraamweek hebben we helaas niet gehad.

Wow, dat klinkt heel pittig! Wel fijn dat je zo snel weer op de been was.
Heel erg jammer van jullie kraamweek. Maar gelukkig dat het goed gaat met jullie meisje!

Pff, wat een ramp met die koorts en dat overgeven joh, verschrikkelijk. En als ik het goed begrijp had, heeft je dochter die infectie opgelopen waardoor jíj koorts kreeg? Of had zij ook koorts oid?

Ja als vrouw kan je die bacterie bij je dragen en deze kan in het geboortekanaal terecht komen. Als de vliezen dan gebroken zijn staat die verbinding open en kan de baby een infectie krijgen waar je dan zelf ook weer op reageert (bij mij dus koorts). Toen ze geboren werd had ze ook koorts, maar de volgende dag gelukkig niet meer.

Bij een volgende zwangerschap moet ik aan het einde dus ook aan de antibiotica (als ik vaginaal kan bevallen) om dit te voorkomen.

Jeetje joh wat een bevalling. Wat een pech met die koorts en infectie. Geen fijne start maar nu wel alles goed en fijn thuis toch? Wen je al een beetje?

Wat een heftige bevalling zeg. Fijn dat je op haar geboortedag wel goed terug kijkt!

Heftig zeg! Klinkt heel erg als mijn eerste bevalling. Weeen weeen weeen en geen vordering... zo moedeloos word je daarvan he. En overgeven vond ik ook zo erg, echt bijna oneerlijk ofzo haha alsof je nog niet genoeg ellende hebt :p wat fijn dat je bij de geboorte zelf niet meer in paniek was en dat het fijn was! Toch mooi om op terug te kijken

Oei dat klinkt echt pittig man! Maar you did it & you survived! Nu lekker genieten van die kleine!

Wat een heftige bevalling! Hopelijk kun je het allemaal een plekje geven en ben je nu lekker aan het genieten van jullie dochter!

Heftige bevalling Cotton
Nu lekker genieten jullie 3

Poe wat een verhaal! Uiteindelijk klinkt die keizersnede als een verstandige keuze. Gelukkig gaat alles goed en kunnen jullie nu thuis genieten van elkaar!

Jeetje zeg, wat een bevalling!
Hoeveel woog jullie dochter uiteindelijk?

Wat een heftige bevallen en ook geen fijne start zo met haar in het ziekenhuis.
Fijn dat jullie nu lekker thuis zijn en alles goed gaat.
Veel geluk met elkaar.

Poeh wat een verhaal.
Hopelijk heb je het een plekje gegeven. En geniet je nu intens van je baby. Onvoorwaardelijke liefde

Wat een heftige bevalling Cotton. En ook de eerste dagen nog meer zorgen gehad.
Fijn dat jullie nu thuis zijn met elkaar en je daarvan kan gaan genieten.

Jeetje Cotton wat een verhaal! Ik herken het half in paniek zijn en het niet meer op kunnen vangen van de weeën. Wel ontzettend fijn dat op de OK ze je gerust hebben kunnen stellen en heerlijk om te lezen dat ze gelijk de boel onder poepte. Dat werkte gelijk goed dus!

Wel jammer dat je nu niet van de kraamweek hebt kunnen genieten. Heb je wel het idee dat je met 2 dagen kraamzorg genoeg bagage had om het alleen te kunnen? Ik weet dat ik het ziekenhuis een hele veilige bubbel vond en het eng vond om die te verlaten. En met 2 dagen kraamzorg zou ik me nog niet zo zelfverzekerd hebben gevoeld om het alleen te kunnen. Of hebben ze je in het ziekenhuis ook wel veel dingen uitgelegd wat de kraamzorg normaalgesproken doet?

Nog gefeliciteerd, Cotton! Ik ben al ongeveer 2 jaar niet hier geweest dus ik heb het even gemist dat je zwanger was. Het klinkt wel als een heftige bevalling trouwens (zo te horen zelfde ziekenhuis als waar ik ben bevallen, ook keizersnede). Hie gaat het nu met jou en je dochter? Heel veel geluk gewenst en lekker genieten.

Ik ben bevallen in S! Het gaat goed met ons, wat leuk dat je even een bericht achter laat. Met kans dat je dit niet leest, maar ik vraag het toch, woon je nog steeds hier vlakbij? Hoe gaat het met jullie?

Ja in het ziekenhuis hadden we eigenlijk ook een soort van kraamzorg, dus het was in die 2 dagen thuis vooral 'wennen' aan thuis. Ze is in totaal ook maar 6 uurtjes geweest verdeeld over die 2 dagen, want het ging wel heel erg goed en het was meer gezellig thee drinken haha.