30 Jan 2018 14:09 door Anoniem281
Mijn man is sowieso echt superlief, heel zorgzaam en betrokken, zwanger of niet, ouders of niet. En zoals hij naar mij toe is, is hij ook naar onze zoon. Hij wil alleen het beste voor ons en doet daar ook alles voor. Als ik niet lekker in m'n vel zit, geeft-ie me ruimte, maar komt uiteindelijk wel altijd vragen of-ie iets voor me kan doen.
M'n man had in zijn geloften het over dat het te vergelijken is met een boot. Als kind zit je op je ouders boot en daarna in je eigen bootje aan die van hen. Daarna ga je zelfstandig varen, tot je iemand tegenkomt, met wiens bootje jij zij aan zij wil varen. En als je dan moe bent, dan knoop je jouw boot, aan de zijne en kan je uitrusten. En samen meer je aan in een baai en.. Nou ja terwijl ik dit type besef ik me dat ik de helft ben vergeten en dat 't sowieso heel lame klinkt op deze manier. Maar 't was superlief en kwam erop neer dat hij me altijd zal steunen, leiden of opvangen, wanneer 't nodig is. Dat is altijd al zo geweest en 't ouderschap en leven met kind, benaderen we eigenlijk op dezelfde manier.