Oooh, zeker lang geleden!
Wij hebben best een heftig jaar gehad en F. is alweer anderhalve week 1. Mijn baby is niet echt een baby meer.
F. is een pittig kindje, heel anders dan Lu. was. En hij heeft ook al veel doorstaan. Het klieven van lipbandje en tongriempje bracht de eerste verlichting, toen ging hij beter drinken en beter groeien. Helaas bleven een hoop klachten en bleek hij toch behoorlijk last van reflux te hebben waar hij medicatie voor krijgt. Na een maand of 5 hadden we eindelijk geen huilbaby meer. Wel een enorm gefrustreerde baby, maar het werd wat rustigen.
En toen hij 9 maanden oud was kreeg hij de waterpokken en daarna een herseninfarct waarvoor we wekenlang in het ziekenhuis zaten. Nog steeds hebben we veel doktersbezoeken, kinderoogarts, neuroloog, kinderarts en helaas de laatste weken ook de huisarts want die dubbele oorontsteking wilde maar niet overgaan. Maar ondanks alles doet hij het super goed. Hij is linkszijdig blind maar mensen die het niet weten merken er helemaal niks van. Hij compenseert veel dingen en heeft al best wat slimme trucjes.
Jeetje en hij is dus gewoon al 1, hij heeft zijn eerste stapjes los gezet vier dagen voor zijn eerste verjaardag en is daarmee nog steeds druk aan het oefenen. Vandaag zette hij 10 stapjes los, hij is met de dag stabieler en zelfverzekerder. Ik ben echt beretrots, niet omdat hij snel is of omdat hij loopt (ja ok, ook
) maar vooral omdat ik het zo stoer vindt dat hij zich niet laat weerhouden door het missen van de helft van het zicht. Het levert nog best wel eens een botsing op en hij heeft opvallend vaak blauwe plekken aan de linkerkant van zijn hoofd maar echt niet dat hij zich daardoor laat tegenhouden.
Voor ons blijft het wel spannend, hoewel er ook relatieve rust is. We zijn nu bezig met het afbouwen van zijn epilepsiemedicatie, de verwachting is dat dat acuut was en veroorzaakt werd door het infarct. Zijn refluxmedicatie moeten we accuut mee stoppen omdat er gevaarlijke stoffen in zijn gevonden en de apotheek een terugroepactie heeft dus we gaan het maar zonder proberen en de bloedverdunners moet hij tot een jaar na het infarct blijven slikken en hopelijk is het dan helemaal klaar met alle pillen en drankjes. Die hij overigens superbraaf inneemt, als hij de spuitjes ziet gaat zijn mond al open en ook de pilletjes slikt hij keurig door.
Helaas nog geen doorslapend jongetje hier. De enige keer dat hij door heeft geslapen was in de nacht van het infarct, dus het zal nog wel schrikken worden als hij ineens gaat doorslapen
. Ik geef nog borstvoeding dus ik voed hem meestal nog ‘s avonds laat, rond een uur of 3/4 en als we wakker worden rond 7.30 u. Ik zou wel meer slaap kunnen gebruiken maar op zich is het goed te doen zo.
Ik had eerlijk gezegd verwacht dat het minder pittig zou zijn, Lu. was een enorm relaxte baby. Ik had natuurlijk beter moeten weten, maar goed haha.
Tegelijk is F. zo’n verrijking van ons gezin. De oudste twee zijn verzot op hem en andersom is dat ook het geval. En we houden echt zielsveel van hem. En hoewel hij pittig van karakter is, slapen niet zijn hobby is en we vaak onze handen vol aan hem hebben is hij ook een enorm grappig pretbekkie. Hij lacht, maakt op zijn manier grapjes en hij zoekt altijd contact. Op de opvang komen leidsters van andere groepen ook graag even met hem kroelen omdat hij altijd zo heerlijk vrolijk reageert. En hij kan zich enorm goed zelf vermaken, tenzij hij honger heeft of moe is, maar goed, als hij dat niet is dan zit hij tijdenlang dingen te onderzoeken, of zijn favoriete spelletje, spullen ergens uit halen en in het rondt gooien.
Ik vind deze leeftijd wel echt heel erg leuk, dat contact, al die nieuwe dingen leren en zijn vrolijkheid, zo heerlijk!