Dochter niet lekker in haar vel
Thuis is ze ook heel prikkelbaar, wordt veel boos om "niks", zegt dan dat ze weg gaat lopen en trekt haar jas en schoenen en probeert de sleutels te pakken te krijgen. Om vervolgens huilend in mijn armen te storten dat ze me zo lief vindt.
Van de week in de ochtend lag ze bij me en zei ze dat ze wilde dat ze nooit geboren was omdat ze dan altijd bij mij kon zijn omdat ze andere mensen niet lief vindt
Voor zover ik weet is er echt niks gebeurd waardoor dit gedrag opeens zo extreem is. Het enige wat ze ook zegt is dat ze zich buitengesloten voelt.
Ik herken het wel een beetje van mezelf van vroeger. Ik had ook periodes dat ik gewoon echt niet naar school wilde en eigenlijk alleen bij mijn moeder wilde zijn. Ik weet ook nog precies ontzettend verloren ik me dan voelde dus ik vind het echt vreselijk dat mijn dochter zich nu zo voelt. Het zou zo fijn zijn als ik haar een beetje kan helpen maar ik weet niet zo goed hoe. Iemand ervaring of tips?