Het enige dat ik mij goed herinner is de afstand en nuchterheid tussen mijn ouders en mij.
Dat wil ik niet voor mijn kinderen.

Ons mam was heel erg makkelijk, er mocht veel ( binnen het redelijke natuurlijk) We moesten allebei wel helpen maar dat vind ik ook een goed ding. Ons mam is niet van geflauwekul en gezeur ;)

Ik ben eigenlijk wel hetzelfde maar ik ben wel een stuk zachter. Maar ik hou ook niet van dat gedoe over wat wel/niet mag etc. Ik doe zoals het voor ons goed voelt.

Ons mam verbaast zich met regelmaat over hoe wij kunnen 'zeuren en moeilijk doen' met onze kinderen.

het is een grote schat hoor maar ze vindt de mentaliteit van tegenwoordig vaak zwaar overdreven haha.

*

Pfff heftig Sanne.

Ik kan me nog heel veel gesprekken met mijn moeder herinneren toen ik een moeilijke periode had op de middelbare school, daar kijk ik heel goed op terug. Ik hoop dat mijn kinderen me ook zo in vertrouwen nemen. Verder herinner ik me dat mijn vader ook veel thuis was, eerst omdat mijn moeder studeerde, later omdat ze allebei parttime werkten. Vond ik ook fijn, maar ik denk dat dit niet gaat lukken bij ons thuis.

Wat ik ander zou willen is de 'omdat ik dat zeg'-mentaliteit van mijn vader en dat mijn moeder soms erg onverwachts uit kon vallen als we bijvoorbeeld de speelkamer niet op hadden geruimd.

Dat is ook een rotperiode geweest, lijkt me dan, Printje.
Heeft die situatie bij jullie lang geduurd?

Rejoy, dat zou ik ook graag willen. Dat mijn dochter later altijd het gevoel blijft houden dat ze bij me terecht kan en over moeilijke dingen kan praten. Dat lijkt me echt fijn als je als kind het gevoel hebt zo op je ouders te kunnen bouwen.

****

Heftig Sanne en Printje. Lijkt me erg moeilijk als je zoiets hebt meegemaakt in je jeugd. Ik hoop echt dat thuis een veilige haven is voor ze en dat ze ook over lastige onderwerpen durven te praten met ons (seks bijvoorbeeld).

Rejoy; dat vind ik ook zo belangrijk. Veiligheid en dat ze alles met ons mogen bespreken.

Sanne, wat heftig zeg. Dat moet de nodige sporen hebben achter gelaten. Ik word er verdrietig van.

Printje, voor jou ook. Wist je moeder dat?

Juani, ik kan me voorstellen dat je dat niet wilt. Heb je het daar later nog met je eigen ouders over gehad?

Rejoy, fijn om zulk vertrouwen te kunnen hebben. Dat hoop ik inderdaad ook.

***

Oh sorry, dat heb ik dan verkeerd begrepen. Ik dacht dat het naar jou was.
Uiteraard blijft het een naar iets natuurlijk.

Ik kreeg mep als ik stout was. En we moesten altijd stil, netjes en braaf zijn. Niet vuil worden etc. Toch niet als er anderen bij waren.

Ik hoop dat ik mijn dochter gewoon kind kan laten zijn, een kind dat zelf haar en onze grenzen kan vinden en daarbinnen blijft en dat ze lekker uitbundig en sociaal wordt.

Nee, ik denk eigenlijk alleen maar fijn terug aan mijn jeugd. Het enige wat me bijblijft is het eten, dat ik net zo lang aan tafel moest zitten tot mijn bord leeg was. Dat doen we nu niet. Verder wat kleine dingetjes die we anders doen. Niet omdat ik ze als negatief of vervelend ervaren heb, maar omdat ik nu weet hoe het ook op een andere manier kan die mij meer aanspreekt.

Ik heb nog geen kinderen. Maar ik hoop dat ik het niet hetzelfde ga doen als mijn moeder. Zij is een hele afstandelijke vrouw. Wij konden thuis ook nooit met problemen bij haar terecht. Ze kon je daarin gewoon niet helpen. Was ook niet van het knuffelen of het laten merken dat je gewenst was. Wel op momenten dat je iets voor haar deed en ook alleen als het goed ging. Dan vond ze je leuk, lief en aardig. Met mijn vader kon ik gelukkig wel goed praten.

Mijn moeder heeft me alleen opgevoed, mijn vader is overleden toen ik een peuter was. Ze was heel consequent met eten; je hoeft je bord niet leeg te eten, maar als je na 2 uur weer honger hebt krijg je gewoon de rest. Zelf ben ik echt niet van het komt-een-vliegtuigje, nog 2 hapjes.. Dus dat is wel iets wat ik meeneem.

Wel was ze heel afstandelijk, ik mocht nooit op schoot zitten bijvoorbeeld. Dat zijn wij heel anders in.

Wat ik me ook nog kan herinneren is dat ik graag samen wilde spelen altijd, maar mijn moeder wilde dat nooit. Dan bleef ik zeuren en moest ik uiteindelijk maar in mijn eentje buiten gaan spelen. Dat wil ik ook echt niet zo doen.

En als laatste, ik kreeg altijd te horen van mijn moeder en opa&oma dat ik normaal moest gaan zitten. Niet hangen, niet met opgetrokken benen.. Dat vind ik zo'n onzin. Ik zit nu nog altijd met mijn benen opgetrokken of in kleermakerszit op de bank.

Ik vond fijn dat ik zo vrij gelaten werd in bepaalde dingen zoals bijvoorbeeld school en dat ik de ruimte heb gekregen om fouten te maken in plaats van dat me veel werd opgelegd. Mijn vader gebruikte veel humor in de opvoeding en ik kon echt op hem bouwen. En daarnaast ook veel van hem geleerd omdat hij een soort wandelende encyclopedie was.

Nadeel van de opvoeding was wel een beetje het gebrek aan afspraken tussen mijn ouders, want volgens mij hadden ze beiden hun eigen ideeen over opvoeden die nogal van elkaar afweken.

Mijn dochters probeer ik ook op te voeden met keuzevrijheid, al zou ik ze niet zo vrij durven laten als mijn ouders bij mij hebben gedaan. Verder probeer ik mijn dochters ook dingen bij te brengen die ik van mijn vader heb geleerd over bijvoorbeeld de natuur, geschiedenis, andere landen en culturen enzovoorts.

+1
Hier dus hetzelfde verhaal, maar dit soort dingen ben ik nooit vergeten en gebruik ik ook absoluut niet om ze aan het eten te krijgen.

Mindere kanten waren toch wel dat mijn ouders altijd een bepaald beeld hadden, en daar kon niet vanaf geweken worden. Ook veel afstandelijkheid en veel werken. Leuke kanten moet ik echt over nadenken eerlijk gezegd. Mijn ouders hebben heus dingen goed gedaan maar vind het echt heel lastig de leuke punten omhoog te halen omdat de sfeer en gespannenheid altijd overheerste. Niet quoten ajb.

Ik merk dat ik redelijk consequent ben naar N. maar geef haar ook de ruimte veel zelf te ontdekken. Verder hoop ik echt, dat ik haar de gezelligheid en openheid kan meegeven en dat we een 'goede' band kunnen krijgen in de toekomst.

Mijn ouders hebben kinderen verloren en waren daardoor heel beschermend naar ons toe. Het liefst hielden ze ons altijd klein. Ook vinden ze het heel lastig om over bepaalde zaken te praten zoals b.v. seks en heb dus heel veel zelf uit moeten vinden.

Ik hoop daar later toch wat opener in te zijn en ook wat makkelijker in de opvoeding. Mijn ouders hadden soms best starre opvattingen en daar was moeilijk vanaf te wijken.

Verder hadden ze wel alles voor ons over en mochten we daarin tegen wel weer zelf weten wat wilden worden en hebben ze ons daar altijd in gesteund. Dit wil ik ook zo gaan doen.