Ja, niet, waarschijnlijk. Ik snap het ook niet. Zusje gaat tegenwoordig heel af en toe uit logeren maar verder slaapt ze altijd tussenin. Ook in hotels enzo.

En ze heeft wel een eigen slaapkamer?

Je hoeft toch niet perse seks in bed te hebben? Zat andere plekken te bedenken. Onze jongste sliep de eerste vijf jaar bij ons in bed en later in een bed op onze kamer. Hij had verlatingsangst en kon daardoor niet alleen slapen.

Ja daar maakt ze haar huiswerk. Er staat wel een bed maar daar slaapt ze niet. Ik word er altijd beetje verdrietig van maar ik heb ook niet goed genoeg contact om er wat van te zeggen. Anderzijds gaat ze nu dus al eens uit logeren dus 't komt vast ooit goed. Ze zal haar eigen tempo wel volgen.

Ik ben overigens niet van plan onze baby standaard bij ons in bed te nemen. Maar ik weet nog goed die eerste weken met D, dat hij alleen maar bij ons wilde slapen. Dus zat ik halve nachten halfzittend en verkleumend te slapen met een newborn op mijn borst. Dat wil ik deze keer wel wat anders gaan doen, bijvoorbeeld op een aankleedkussen tussen onze hoofdkussens.

Lady zo hebben wij het de eerste weken ook gedaan: aankleedkussen tegen het hoofdeind van het bed met daarop een aerosleepmatje en zijn eigen dekentjes. Wij lagen iets lager dan normaal met onze kussens in bed onder ons eigen dekbed. Doordat we wat lager lagen kon hij niet onder het dekbed komen.

Het is de bedoeling dat de jongste nu in de cosleeper slaapt, maar in de praktijk slaapt hij nog veel op en naast ons. De andere twee kruipen vaak 's ochtends vroeg nog even bij ons in bed en slapen dan verder. Als ze ziek zijn slapen ze nog wel eens bij ons in bed. Toen ze jonger waren en 's nachts slechter sliepen, sliepen ze regelmatig tussen ons in. Ze gingen dan wel gelijk slapen, geen geklier. Gelukkig slapen ze nu beide meestal goed door.

Ik weet niet meer wie vroeg waarom wij er voor kiezen om ook J (van 7) bij ons op de kamer te laten slapen maar hierbij de reden.
J heeft ADD en een angststoornis. Door de add moet ze 's nachts heel veel extra prikkels te verwerken en dat uit zich oa in heftige nachtmerries. Geen lekkere combinatie me een angststoornis. Op haar eigen kamer was het elke nacht drama, huilen, gillen, nat bed soms zelfs tot overgeven toe en uiteindelijk belandde ze dan alsnog elke nacht compleet over de zeik bij ons in bed.
Toen ik zwanger was van S was bij ons in bed gewoon niet meer handig en elke nacht drama ook niet te doen. Toen hebben we in overleg met haar besloten om haar bed bij ons te zetten met als voorwaarde dat ze dan echt in haar eigen bed zou blijven.
Vanaf dat moment slaapt ze veel rustiger, minder nachtmerries, en ze slaapt ook nagenoeg elke nacht door.

Fijn fiwen!

Hier slaapt zoon (2,5) nooit bij mij in bed. Heeft hij ook nooit gedaan dus kent het niet. Wel jammer want als hij vroeg wakker is komt hij bij ons en gaat spelen. Zeggen dat hij moet slapen werkt niet. Iemand tips hoe ik ervoor zorg dat hij dan ook weer gaat slapen?
Bij opa en oma kan hij dit wel.

Wow Marin, dat vind ik ook echt bizar eerlijk gezegd en niet gezond.

Mijn zoon sliep als klein kind nooit standaard in mijn bed, hij heeft zijn eigen bed om in te slapen. Wel af en toe vanaf 4u als hij wakker werd maar niet standaard.
Nu slaapt hij voor de gezelligheid eens in de week/twee weken een nachtje in mijn bed.

Hier eigenlijk nooit, S slaapt heel goed door en weet gewoon niet beter dan dat hij op zijn eigen kamer in zijn eigen bed ligt. M ligt in de wieg naast ons bed, een enkele keer val ik in slaap tijdens het voeden maar dan wordt ik altijd verkrampt wakker dus ik leg hem altijd zo snel mogelijk wel terug in het wiegje.

Ook vind ik het eng met de dekbedden en ik blijf echt niet de hele nacht met opgetrokken knieen liggen, ik lig voornamelijk op mijn buik en draai het hele bed door. Met kind in bed ben ik veel waakzamer en slaap ik gewoon veel minder goed.

Lady, ik had hetzelfde idee toen ik zwanger was van de tweede. Nou was het slapen van S geen heel groot drama, maar de eerste nachten wel echt even zoeken. Dus ik had me voorgenomen M gewoon tussen ons in te leggen. Mijn voorkeur gaat uit naar slapen op het wiegmatrasje, met het dekentje om hem heen ingestopt tussen onze hoofdkussens in omdat een verschoningskussen van plastic is en niet ademt en ivm warmte stuwing. Maar M was echt heel anders en sliep na 3 dagen keurig in zijn wiegje zonder dat we daar moeite voor hebben moeten doen. Ik denk dat de relaxte aanpak en de optie open houden om je baby bij je te nemen als het nodig is wel heel veel stress kan verminderen en het je veel makkelijker kan maken.

Hier slapen ze ook niet bij ons.
Dochter heeft dat nooit gedaan, ik wilde dat in t begin nietg aanleren, want stel ik zou een nieuwe partner vinden wil ik wel graag mn bed voor ons eigen haha.
Zoon slaapt ook vanaf de eerste week in zijn eigen bed. Ik zou hem bestt een nachtje bij me willen Hebben, maar durf t niet
Dochter slaapt nu overigens 2x per 3 weken een nachtje bij mij, vriend heeft dan nachtdienst. Maar dat was ook pas te doen vanaf dat ze 3 was of zo. Daarvoor was t ook kletsen spelen enz

De eerste tijd sliep D alleen maar op mijn borst. Hij was zo onrustig. Toen een tijdje ingebakken in de kinderwagenbak bij ons op de slaapkamer en daarna in z'n eigen bedje. Ik slaap echt niet als er een kind in m'n bed of op de kamer ligt. Laatst was D ziek, m'n vriend was weg, dus hup bij mij in bed. Hij kroop de hele tijd tegen me aan, super irritant haha. Kan me er dus ook niks bij voorstellen, laat staan 12 jaar lang!! Bij deze baby sta ik er wel weer voor open, maar alleen de eerste periode. Daarna ben ik weer blij ons bed weer terug te hebben.

Elliot, om te reageren op je vraag: mijn zoon is intussen bijna 3 en sliep het laatste jaar vrijwel elke nacht bij ons in bed. Niet ideaal, maar als je (in ons geval) 386 opties hebt geprobeerd, wil je eigenlijk alleen maar slapen. We hebben ook een tijdje een extra ledikant op onze kamer gehad, maar hij wilde enkel tussen in. Natuurlijk wil je privacy, maar mijn slaap gaat boven alles. Zeker toen ik zwanger was van de tweede. Intussen slaapt hij nu sinds 2,5 week de nachten door in zijn eigen bed.

Zijn zusje heeft tot 4 maanden in een co sleeper op onze kamer geslapen. Direct na de geboorte sliep ze in haar eigen bedje. Ik geef bv en ze sliep met 10 weken de klok rond. Hoewel de insteek is dat ze niet bij ons in bed slaapt, zal het vast tijdens ziekte oid wel een keer gebeuren.

Ik merk vooral dat mijn omgeving erg negatief tegenover het samen slapen staat. Men vindt het abnormaal en ongezond. Dat irriteert mij soms. In ons geval hebben we zoveel geprobeerd en ik kan je vertellen dat je echt naar wordt van structureel te weinig slaap. Ook in ons bed was hij soms uren wakker. Op een gegeven moment wil je echt alleen maar slapen en hoe maakt dan niet uit. Alleen op die manier kon ik mijn werk volhouden en een leuke moeder en echtgenoot zijn.

Edit: maar er zit naar mijn idee wel een verschil in het samen slapen omdat jij dit wenselijk vindt/nastreeft of wanneer het de behoefte is vanuit jouw kind of een combi daarvan.
Ik moet mij er (gevoelsmatig) altijd over verdedigen. Ben benieuwd hoe dat bij de anderen is?

Wat lastig Ysa. Ik denk dat als een kindje op oudere leeftijd nog bij je slaapt dat niet zomaar is. En dan nog is het jullie keuze.

Hier zijn de meiden steeds rond hun anderhalf volledig in eigen bed gaan slapen. Helemaal prima.

Dat verantwoorden herken ik niet echt eigenlijk. De enige die er iets van vind en dat ook zegt is mijn vader. Maar goed hij vind ook dat het belachelijk is dat E. al haast 16 maanden borstvoeding krijgt.

Ik heb wel het gevoel dat er een taboe op rust. Ik dacht altijd dat de norm in een eigen ledikantje op eigen kamertje was, maar voor mijn gevoel slaapt zeker de helft van de jonge kinderen bij de ouders in bed. Denk dat het er ook wel een beetje aan ligt met wie ik omga, maar het verbaast me eigenlijk dat er hier nog best veel kinderen zijn die bij hun ouders in bed liggen. Geen oordeel trouwens, maar er gaat gewoon een wereld voor me open nu ik zelf een baby heb.

J. slaapt wel bij ons op de kamer, maar in een wiegje naast me. Rond 7/8 uur gaat ze naar haar eigen bed op haar eigen kamer en na de avondvoeding verplaatsen we haar naar onze kamer. We worden zelf wel blij van het geklets in de ochtend en 's nachts maakt ze zelden geluid. Denk dat ze dat meer zou doen als ze alleen zou liggen. Ik denk dat ze definitief naar haar eigen kamer gaat zodra die avondvoeding wegvalt of wanneer ze te groot wordt voor het wiegje. Van mij mag het nog wel even duren.

Maar Ysa, waarom zit daar verschil in? Zolang beide ouders het er samen over eens zijn maakt het toch niks uit wat de reden is?

Of bedoel je dat het voor de mening van je omgeving verschil maakt?

Oh Fiwen, moet eerlijk zeggen dat ik het heel raar vond, maar na jouw uitleg snap ik heel goed dat jullie daarvoor gekozen hebben!

Onze dochter heeft tot 6 maanden naast ons geslapen in de Co Sleeper. Zo leuk en fijn en gezellig vond ik dat! Daarna werd ze wakker van ieder geluidje dus was het tijd om naar haar eigen kamer te gaan.

Het was van mijn kant geen oordeel hoor! Ik was gewoon erg benieuwd. Toen D. bij ons in bed lag, was dat omdat hij niet in zijn eigen bedje ging slapen. Het maakte dan niet uit of hij bij ons op de kamer stond, op zijn eigen kamer of voor mijn part in de kelder, hij wilde gewoon op één van ons liggen of tegen ons aan.
Toen hij eenmaal in zijn eigen bed ging slapen ging hij gewoon naar zijn eigen kamertje (ook omdat hij vrij snel wakker wordt van geluid), zodat wij onze kamer weer voor onszelf hadden.

Als er iets speelt zoals een angststoornis dan snap ik dat dat anders loopt. En wat Ysa ook zegt, slaap gaat boven alles. Ik kreeg ook wel eens opmerkingen toen ik vertelde dat D., als hij midden in de nacht wakker werd, bij ons in bed verder mocht slapen. Maar als ik hem bij me pakte dan sliepen we allemaal weer binnen 3 minuten. Als ik hem in z'n eigen bed liet liggen lag hij zo een half uur te huilen. Tja, dan is de keuze voor mij ook snel gemaakt, de weg van de meeste slaap heeft dan de voorkeur.

Ja slaap boven alles is wel echt het belangrijkste. Dat snap ik inderdaad ook. Ik heb in de eerste maanden wel eens met hem op de arm geslapen in bed. Ik vond het eng, maar ik móest gewoon slapen. Dan maar zo. Ik ben er geen fan van maar zou het bij een tweede weer zo doen als het niet anders kan. Ik denk ook dat het heel erg afhangt van het kind hoe dat gaat. Als O. een lastige slaper was geweest, dan had ik het misschien ook meer/vaker/langer gedaan. De laatste tijd lig ik trouwens wel vaak met 'm op de stoel in z'n kamer te dutten 's nachts. Ik heb er ook maar een dekentje neergelegd voor m'n eigen comfort. Ook dan geldt weer als we maar kunnen slapen dan is het al goed.

Ik heb er verder ook geen oordeel over, zeker wanneer ik een situatie niet echt ken. Ik ben zelf blij dat O. in z'n eigen kamer slaapt intussen al was dat met de overgang daar naar ook wel een dingetje hoor. Het is toch zo'n kleintje dan. Alleen over de situatie van m'n zusje heb ik wel een oordeel maar dat is omdat ik de situatie ken. In jullie geval Ysa en Fiwen begrijp ik het best, al hoop ik natuurlijk wel dat het op een gegeven moment niet meer nodig is, met name voor de kindjes zelf.

Dat laatste inderdaad Fiwen. Mensen zijn van mening dat we hem maar strenger aan moeten pakken en zijn gedrag moeten bestraffen. En ergens snap ik wel dat dat wordt geopperd, maar dat station zijn we inmiddels gepasseerd en gaat mij te ver.

Bij ons is het nu eigenlijk nog even zo omdat de tweeling net allebei een eigen kamer hadden en ik iets eerder dan gepland zwanger was van de derde. (bedoeling was na de verbouwing van badkamer en zolder).
Aangezien zij de eerste tijd in een co-sleeper bij ons zou doorbrengen hebben we toen voor haar nog geen slaapkamer ingericht en was het de bedoeling dat zoon de zolder zou gaan krijgen zodra zij naar het kleinste kamertje zou gaan. Maar toen vond hij de zolder toch nog wat eng (hij was 5 en nog wat last van nachtmerries etc). Toen hebben wij de zolderverbouwing nog even uitgesteld en de grootste kamer ingeleverd en de tweeling weer samen op 1 kamer. Maar ook dat werkte niet want zoon wil direct slapen als hij in bed ligt en oudste dochter moet eerst nog een half uur lamballen waar hij last van had. Dus is hij naar de kamer van de jongste gegaan en is zij nog even bij ons gebleven.

Vorig jaar zouden we na de vakantie een dakkapel laten plaatsen en een slaapkamer creëren op zolder voor zoon of ons maar besloot man toch wel te willen verhuizen waardoor we die investering niet meer wilden maken. Door het lamballen van oudste dochter was het ook geen optie dat de jongste bij haar slaapt omdat zij al een stuk eerder naar bed gaat. En de jongste meerdere keren per nacht wakker is. Dus hebben we het even gelaten voor wat het is.

Volgende maand verhuizen we en zal de eerste maand haar bed bij ons op de kamer staan omdat zoon en dochter de andere twee kamers eerst even zullen gebruiken. Als de dakkapellen zijn geplaatst gaan zij naar zolder en gaat de jongste naar haar eigen kamer. Eindelijk! Alleen al zodat ik gewoon in bed kan lezen met een lampje aan.

Wij slapen ook samen. Bij de oudste is dit zo gegroeid; bij de jongste was het veel bewuster. De oudste is een paar maanden terug steeds meer in haar eigen bed gaan slapen en na een tijdje hebben we met haar afgesproken dat ze in haar eigen bed moet beginnen (met uitzondering van één dag in de week) en als ze wakker wordt, komt ze bij ons. Ze slaapt ongeveer 2 nachten door in de week. De jongste begon vanaf zijn tweede steeds meer in zijn eigen bed, maar wordt nog elke nacht wakker tussen 12 en 3 en komt dan bij ons. Het is nu 3 keer voorgekomen dat ze beiden hebben doorgeslapen.

Wij hebben een extra boxspring naast ons eigen bed geplaatst en slapen daardoor op een bed van 2,70 m. Dat hebben we gedaan om wat meer ruimte te hebben ‘s nachts.

Lady, ik zou jullie baby straks niet op een aankleedkussen leggen. Dat is niet echt veilig. Ik sliep net als Olive, baby tegen me aan, zelf warm aangekleed en dan met de dekens tot mijn heupen waardoor de baby (in slaapzakje) niet onder de dekens kon komen. De baby lag met het gezicht ter hoogte van mijn borst en ik lag er als een soort beschermende koepel omheen.

T sliep na 3 weken in zijn eigen bedje en daarna nog regelmatig na de eerste fles van de dag een paar uurtjes bij ons.
Soms lag hij dan op mijn man. Na ongeveer 3 a 4 maanden zijn wij hier mee gestopt omdat hij ging 'keten'.
Af en toe vind ik het nog wel jammer dat hij niet bij ons wil liggen 's ochtends. Hij wil alleen maar spelen.
Maar ik ben wel erg blij dat hij 's nachts altijd in zijn eigen bedje ligt. Ik zou echt niet geforceerd in 1 houding kunnen liggen.

Wij hebben voor onze kleuter en baby dus ook een bed op onze kamer. Mijn uitleg aan ieder die het vraagt is simpel. Als zij slapen slaap ik ook, het maakt mij geen barst uit wie waar slaapt als we maar slapen. Bij mij in bed vind ik voor de jongste geen probleem, de oudste is daar echt te groot qua lijf voor. Daarnaast ben ik ook een luie moeder en investeer ik snachts niet in de opvoeding maar in slaap. De jongste is 10 mnd en krijgt ook nog een fles snachts en slaapt dan weer een paar uur. Mijn kinderen zijn geen geweldige slapers, allebei nooit geweest. Zo krijg ik toch mijn slaap.