Good cop, bad cop?
Ja, omdat dan de tv aan gaat En 't viel me net dus op, dat m'n man dit ook gewoon verschrikkelijk voedt. Tobias is ziek vandaag, koorts en kiesjedrama en zo, dus lekker veel hangen en knuffelen. Logisch! Maar hij zit bij m'n man op schoot (uiteraard tv te kijken) als ik zie dat-ie m'n mans horloge heeft. 'Volgens mij is 't niet handig als-ie daarmee speelt.' Vind ik dus, want, straks wil ie er weer mee klooien en nou, tis gewoon geen speelgoed, klaar.
Man mompelt, oh ja, nee, niet handig. Doet een poging het horloge af te pakken, terwijl ik verder blader in m'n tijdschrift. Kijk ik later op, zit Tobias nog steeds met dat horloge! Pakt m'n man het uiteindelijk wel af, begint Tobias te protesteren natuurlijk. En wat doet man? 'Tis al goeeed, kom je met pappa knuffelen?' Met zo'n verschrikkelijke gayass stem, waarbij mijn eierstokken gewoon van schrik vacuüm trekken of zo. 't Is áltijd zo klef en zoetsappig en lief en BLEH. Ik ben altijd degene die moet ingrijpen, nee moet zeggen, op magische wijze wél brood kan smeren terwijl ik alleen met Tobias ben enz. ('Oh ja, nee ik heb de keuken niet op kunnen ruimen, Tobias was zoo lastig, dus zijn we maar tv gaan kijken, hè ventje?') Koetsiekoetsiebraak
Hoe doorbreek je dit? Hoe stopt dit? Hoe wordt mijn man weer mannelijk i.p.v. een Misses Doubtfire?
Mijn moeders bijdrage; 'Ja zo is de rolverdeling meestal.' Ben ik gedoemd altijd de bad guy te blijven?
Uiteraard heb ik 't wel 's met m'n man erover, maar die beweert A. bij hoog en laag dat z'n stem altijd 't zelfde is. (Niet waar! Echt niet, anders zouden we nooit meer seks hebben) en B. dat Tobias uit zichzelf bij 'm komt en het dus niet aan hem ligt of zo. BLEH.