Wat een bizarre verhalen hier zeg.

Ik heb wel eens kleine dingen meegemaakt, zoals een dronken gast die mijn vader had kunnen zijn en mij zo begon te zoenen. Een duw en een "dat lijkt me niet de bedoeling", was voldoende om hem van mij af te krijgen.

In mijn jeugd meerdere malen zonder aanleiding in mijn gezicht geslagen.

In de relatie met mijn ex meermaals met fysiek geweld te maken gehad. Ook op seksueel gebied nam hij het niet zo nauw. Hij heeft me ontzettend gepushed bepaalde seksuele handelingen te verrichten die ik absoluut niet wilde. Ik, bang als ik was hem kwijt te raken en inmiddels door hem overtuigd dat ik dit voor hem over moest hebben, ging hier uiteindelijk in mee. Het klinkt voor mijn gevoel nog steeds alsof ik hier zelf voor gekozen heb en het mijn eigen schuld is, maar ik weet ook dat hij me nooit zo had mogen pushen.

Ja ik ook.
Als kind een naar en lang verhaal met een oudere man bij ons in de wijk. Er is niks gebeurd maar het was een hele perverse en geraffineerde man zag ik achteraf.
Daarna kreeg een vriendin van mijn contact met 2 mannen via internet die onze "vriendjes" zouden zijn, ik denk dat we 14/15 waren. Die gingen ons bellen en ook masturberen aan de telefoon. Ik heb toen op een gegeven momen het contact verbroken met de een, maar die ander kwam op een gegeven moment bij mijn vriendin thuis zonder dat haar ouders dat wisten en haar vader heeft hem toen met veel bombarie het huis uit gegooid. Met diezelfde vriendin heb ik een potloodventer gezien die op de weg naar school stond.
In Disney heeft een man mijn op de mond gekust in het voorbij lopen.

Ik heb er geen last van gelukkig, maar ik denk wel vaker na over die man bij ons in de wijk. Dat had echt wel heel anders kunnen aflopen als ik er vaker over de vloer was geweest.

Wat schrikbarend veel meiden hebben hier in meer of mindere mate mee te maken gehad en wat een afschuwelijke verhalen hier...

Ik hoorde net bij de herhaling van RTL late night het nieuwe nummer van Jenny Lena, die kwam wel ff binnen zeg (ondanks dat ik er, op misschien een enkele keer billenknijpen na, gelukkig nooit mee te maken heb gehad).

Oh en waar ik me net als meerderen hier over verbaas, is hoe ‘normaal’ bepaald gedrag al wordt gezien... Las net over dat nagefloten worden ook al tot seksuele intimidatie wordt gerekend. Dat ik ‘ook al’ typ, zegt al genoeg...

Heeft iemand de column van Marc Koster gelezen op Quotenet?
http://www.quotenet.nl/Nieuws/Metoo-bew ... ijn-205435

Hij was net op Q-music en ik werd zo kwaad terwijl hij zat te orakelen. Zijn boodschap kwam op mij over als: vrouwen gebruiken de #metoo-actie om aandacht te krijgen en je moet het ook niet opblazen als iemand je ongewenst een kusje in je nek geeft of een hand op je kont legt. Get over it, geef de man in kwestie een stomp en ga door met je leven.

Echt, die man begreep er geen hol van.

Toen ik jouw stukje las dacht ik: wat een eikel zeg, die column hoef ik niet te lezen, maakt me alleen maar boos. Maar mijn nieuwsgierigheid won het en heb het toch gelezen en ik ben het deels wel met hem eens eigenlijk. En dan bedoel ik het deel dat je aangifte moet doen, met concrete feiten moet komen (niet op social media, maar richting politie) en deze mannen aan moet pakken. Het deel dat vrouwen niet om elk wissewasje metoo moeten schrijven vind ik weer een tikkeltje neerbuigend.

Hier ben ik het wel mee eens.

Ja daar ben ik het ook mee eens hoor Olíve, voor wat betreft die column, maar ik was voornamelijk boos vanwege wat hij op de radio zei. Hij zei letterlijk dat het erg hypocriet was dat vrouwen nu aandacht willen door de hashtag metoo te gebruiken, en ook dat een hand op iemands kont niet opgeblazen moet worden. Volgens mij is het hele punt van die hashtag juist dat eindelijk eens duidelijk wordt dat zo'n hand juist wél ongewenst gedrag is en dat dat gewoon moet stoppen

Pff nou inderdaad zeg! Wat een eikel! Het gaat er idd júist ook om dat het duidelijk wordt dat ook zulke 'kleine' dingen die als normaal worden gezien juist absoluut niet normaal zijn. Jammer dat zo'n vent een podium krijgt

Nou wat ik wel heel goed vond was dat de DJ's die er zaten er redelijk vol tegenin gingen, zij waren het duidelijk ook echt niet met hem eens.

Lady ik heb exact hetzelfde meegemaakt als jij, ik was toen 9. Ik weet alleen wel wie mij belde. Er liep al een dag of wat een vreemde man bij ons in de buurt rond die veel bij het speeltuintje rondhing en ons afluisterde. Zo kende hij mijn naam. Ons huis stond in die tijd te koop en dat ging nog met een bord met je telefoonnummer erop. Zo had hij ons nummer. Hij belde, zei dat hij van school was en dat ze met een verassing bezig waren omdat wij gingen verhuizen en dat hij mij wilde spreken. Aldoende gebeurde dat. Echt zo gênant. Mijn vader heeft wel aangifte gedaan maar die vent was verdwenen daarna.

Ik heb ook wel eens in de trein gezeten, nagenoeg lege coupe en toen kwam er een jongen tegenover mij zitten. Steeds met zijn benen tegen mijn been aan, met zijn hand op mijn been erc. Ik heb toen mijn telefoon gepakt en mijn ex gebeld en bij het eerste het beste station ben ik eruit gegaan. Maar wat voelde dat intimiderend zeg en wat baalde ik dat ik er niets van durfde te zeggen.

Ik vind #metoo aan de ene kant een goede actie, maar aan de andere kant een vervelende, want het haalt dingen naar boven waar ik helemaal niet aan wil denken of het over wil hebben. Vooral omdat het nu een actueel onderwerp is waar veel over gepraat wordt, wat me soms in een ongemakkelijke positie brengt, omdat anderen er makkelijker over praten dan ik dat zelf doe, maar je ongewenst nu wel in zo’n groepsgesprek belandt (bijvoorbeeld op het werk, met vriendinnen, etc.), omdat het zo’n veel besproken onderwerp is op het moment. Snapt iemand wat ik bedoel eigenlijk? Kom niet helemaal uit m’n woorden.

Het fijne aan dit topic is wel dat ik bovenstaande er hier even uit kan gooien ;).

Bedoel je dat jij jouw ervaringen niet wilt delen maar je daartoe gedwongen voelt? Of dat je gewoon ook de ervaringen van anderen eigenlijk helemaal niet wilt horen omdat je er helemaal niet over wilt praten?

Ik wil niet over mezelf praten, maar voel op de een of andere manier er wel een beetje toe gedwongen inderdaad als je in zo’n gesprek belandt. Of ongemakkelijk, omdat ik denk dat anderen dan zien dat ik ook een verhaal heb en dat hoeven anderen niet te weten, vind ik.Plus rakelt het in je hoofd ook dingen op, die goed verstopt liggen zeg maar, ook zonder dat je erover praat.

De ervaringen van anderen hoef ik ook niet zo graag te horen, link je toch aan jezelf. (Ik lees de verhalen dan ook niet in dit topic)

Oh ja ik snap je. Ik kan me ergens goed voorstellen dat je het wilt laten rusten als je het voor jezelf een plekje hebt gegeven, maar omdat je 'verstopt' zegt vraag ik me toch af of je het echt een plekje hebt gegeven of het hebt weggestopt. In dat laatste geval kan het natuurlijk ook wel goed zijn om er met iemand over te praten. Maar goed, dat moet je alleen doen als je dat zelf wilt en niet omdat je je ertoe gedwongen voelt. Lastig dan inderdaad dat dit onderwerp nu zo actueel is, dat maakt het moeilijk om het te vermijden.

Ik snap wel wat je bedoeld Gympie. Je wordt hierdoor toch weer geconfronteerd met wat je zelf is overkomen, daarnaast komt het gesprek op gang en merk ik in mijn omgeving dat er ook wel naar mijn mening of ervaringen wordt gevraagd. Voorheen had ik daar ook wel moeite mee en dacht ik dat ik het allemaal wel verwerkt had en een plekje had gegeven. Dit keer heb ik er echter helemaal geen moeite mee gewoon om het feit dat ik het nog niet op de juiste manier had verwerkt en doordat ik daar nu mee bezig ben om o.a. dit opnieuw te verwerken en het nu wel langzaamaan echt een plekje krijgt. Ik merk wel dat het voor mij echt als een heel verschil voel.

Nu zeg ik niet dat het voor jou ook zo is hoor, iedereen is weer anders. Maar ik snap wel wat je bedoeld en ik kan mij ook wel een voorstelling maken hoe het voor jou moet voelen. En dat is gewoon heel rot.

Ik heb niet alle verhalen gelezen en ook niet het verhaal van pompoen, maar wel haar reactie waarmee ze het verhaal weer weghaalde en ik vind het vervelend dat er zelfs op dat bericht geen reactie is geweest, dat voelt een beetje koud als ik het zo tegenkom. Dus bij deze wil ik even zeggen dat ik jouw reactie heb gelezen en dat ik het vervelend voor je vind dat er kennelijk iets is gebeurd waar jij nu nog zo’n beschamend gevoel over krijgt. Dat is akelig en stom. En neem het niet persoonlijk op, dit is (no offence naar alle posters) echt een topic waarin het vertellen van je verhaal meer wordt aangesproken dan het reageren op elkaars verhaal en ik herken je gevoel wel: als je dan die drempel van het vertellen over bent verwacht je nog even een reactie.

Ja, precies. Maar ik snap de actie wel hoor en voor anderen zal het vast juist goed zijn. Bedankt dat ik dit even kon elen hier.

(edit; als reactie op Elliot en Jada)

Ja, ik snap je punt UN. En ik begrijp ook goed, Pompoen, dat je het weghaalt als er niet wordt gereageerd. Je moet vaak zo'n drempel over om het überhaupt te vertellen. En wat Gympie zegt, raakt daar ook aan. Vertellen wat er écht gebeurd is, doe je niet zo snel. Ik merk dat ik het zelf ook oppervlakkig houd. De schamele keren dat ik het irl heb verteld, en dan wat uitgebreider dan hier, merkte ik bijvoorbeeld dat ik begon te zweten, dat ik rood werd, kortademig. Zo bizar, zo'n fysieke reactie. Ben er al dagen mee bezig: waarom is dat nou zo? Wil ik hem nog steeds beschermen dan? Is de schaamte na al die jaren nog steeds zo groot? Herbeleef ik het misschien?

Je hoeft dus ook echt níet te vertellen wat je niet wilt vertellen. Voel je niet gedwongen. En voel je ook vrij om het weer weg te halen (hoewel de aanleiding vervelend voor jou is, Pompoen). Juist op dit gebied, waar het gaat over macht, moet je als misbruikte of aangerande vrouw de volledige vrijheid hebben om te vertellen wat jij wilt, wanneer jij wilt. (Daarom heb ik voor dit topic dan ook een poll gemaakt ipv een open vraag.)

Pompoen, ik heb jouw verhaal en alle andere verhalen gelezen, maar op niemand gereageerd. Ik vind het lastig om te reageren, want het ene verhaal is niet minder erg dan het andere. Het is maar net hoe je het zelf hebt beleefd. Wel wil ik je zeggen dat ik het heel erg voor je vind dat je er nog zo mee zit en dat het zo doorwerkt in je huidige leven. Het is zo oneerlijk dat jij degene bent die zich schaamt, terwijl die mannen die je hiertoe hebben gezet degenen zijn die hun ogen uit de kop moeten schamen.

Ik heb jouw verhaal ook gelezen Pompoen.

Ik heb het ook gelezen pompoen. Schaam je alsjeblieft niet. Jij bent alleen schuldig als je een ander intimideert. Andersom is er nooit reden voor schaamte!

Ja, jaren lang slachtoffer van seksueel misbruik op veel te jonge leeftijd. De nodige schade aan over gehouden.

Ik heb ook alle verhalen gelezen, ontzettend verdrietig dat dit zoveel vrouwen is overkomen.

Pompoen, ik heb ook jouw verhaal gelezen en vind dat je je absoluut niet hoeft te schamen en dat het al helemaal niet je eigen schuld is.

Weet je wat ik apart vind? En ook eng voor mijn eigen dochter? Dat je als jonge vrouw op een gegeven moment denkt dat je (bijna) volwassen bent en dat je weet waar je mee bezig bent. En dat is gewoon niet altijd zo. Ik lees het hier en het is me zelf ook overkomen, dat ik op 16-jarige leeftijd dingen deed die me werden gevraagd en waar ik gewoon niet voldoende weerstand aan kon bieden. Zo kwetsbaar dat je dan bent, dat je dingen doet die je helemaal niet wil doen. Pas toen het echt heftig werd, met handen overal op en in mij etc. heb ik pas ‘nee’ gezegd. Ik vond dat er ook zo moeilijk aan en wilde daarom ik geen aangifte doen, omdat ik het er zelf naar gemaakt had. Dat een man van 40 bepaalde dingen niet mag vragen van iemand van 16, dat wilde er maar moeilijk in. En dat vind ik eng, die kwetsbaarheid die je nog hebt.