04 Sep 2017 14:50
White privilege
Weet jij wat het betekent? Ben je je ervan bewust?
Het is iets wat me de laatste tijd bezig houdt.
In onderstaand artikel wordt uitgelegd wat het betekent:
http://ashatenbroeke.nl/2015/11/08/nu-p ... -wit-mens/
Een aantal voorbeelden van white privelege:
– Ik* kan de televisie aanzetten of de krant openslaan en mensen van mijn ras ruimschoots vertegenwoordigd zien.
– Wanneer me verteld wordt over ons nationale erfgoed of ‘beschaving’, laat men me zien dat mensen van mijn kleur het hebben gemaakt tot wat het is.
– Ik kan gemakkelijk (…) poppen, speelgoed en kindertijdschriften kopen met mensen van mijn ras erin.
– Ik kan te laat komen op een vergadering zonder dat dit afstraalt op mijn ras.
– Mij wordt nooit gevraagd of ik spreek voor alle mensen van mijn raciale groep.
Tofik Dibi, voormalig Kamerlid voor GroenLinks, schreef een aantal artikelen over white privilege, en vulde McIntosh’ opsomming op zijn blog aan met een paar typisch Nederlandse voorbeelden, zoals:
– Wit privilege is als Thierry Baudet bij De Wereld Draait Door agressie tegen vrouwen promoot en alle kritiek richt zich alleen op hem in plaats van op de groep waartoe hij gerekend wordt.
– Wit privilege is ‘de allochtoon’ pas tot ‘Nederlander’ transformeren als hij een groot succes behaalt.
– Wit privilege is nooit horen: ‘de rotte appels verpesten het voor jullie allemaal.’
– Wit privilege is alles willen ‘benoemen’ behalve wit privilege.
Zelf kwam ik ook nog wat voorbeelden tegen:
– Als ik het met mijn kinderen over het Zwarte Piet-debat heb, dan is dat omdat ik ervoor kies om met ze over politiek en racisme te praten, niet omdat ik ze moet voorbereiden op een periode waarin ze misschien uitgescholden gaan worden.
– Als ik een column schrijf die bepaalde mensen minder aangenaam vinden, dan ben ik weliswaar een trut die nodig eens onvrijwillig genomen moet worden in diverse gaten, maar niemand denkt ooit dat mijn huidskleur me deze onwelgevallige opinie heeft ingefluisterd. NRC Rotterdam-columnist Zihni Özdil, echter, is zodra hij tegen een zeer been schopt altijd meteen een Turk.
– Ik kan in de Volkskrant een artikel over white privilege publiceren (zonder dat mensen denken dat ik schrijf vanuit verongelijktheid of woede over dit onderwerp).
*ik = de schrijfster van het artikel.
Dit vond ik ook wel treffend:
"Witte mensen die besluiten dat een debat over racisme of racistische symboliek niet gevoerd hoeft te worden: ook dat is white privilege in actie."
(denk aan de Zwartepietendiscussie)
Wat vind jij van bovenstaande tekst en de link naar het artikel, als je de moeite hebt genomen het te lezen? Ik ben in ieder geval voornemens me hier bewuster van te zijn en er actief wat aan (tegen) te doen.
Het is iets wat me de laatste tijd bezig houdt.
In onderstaand artikel wordt uitgelegd wat het betekent:
http://ashatenbroeke.nl/2015/11/08/nu-p ... -wit-mens/
Een aantal voorbeelden van white privelege:
– Ik* kan de televisie aanzetten of de krant openslaan en mensen van mijn ras ruimschoots vertegenwoordigd zien.
– Wanneer me verteld wordt over ons nationale erfgoed of ‘beschaving’, laat men me zien dat mensen van mijn kleur het hebben gemaakt tot wat het is.
– Ik kan gemakkelijk (…) poppen, speelgoed en kindertijdschriften kopen met mensen van mijn ras erin.
– Ik kan te laat komen op een vergadering zonder dat dit afstraalt op mijn ras.
– Mij wordt nooit gevraagd of ik spreek voor alle mensen van mijn raciale groep.
Tofik Dibi, voormalig Kamerlid voor GroenLinks, schreef een aantal artikelen over white privilege, en vulde McIntosh’ opsomming op zijn blog aan met een paar typisch Nederlandse voorbeelden, zoals:
– Wit privilege is als Thierry Baudet bij De Wereld Draait Door agressie tegen vrouwen promoot en alle kritiek richt zich alleen op hem in plaats van op de groep waartoe hij gerekend wordt.
– Wit privilege is ‘de allochtoon’ pas tot ‘Nederlander’ transformeren als hij een groot succes behaalt.
– Wit privilege is nooit horen: ‘de rotte appels verpesten het voor jullie allemaal.’
– Wit privilege is alles willen ‘benoemen’ behalve wit privilege.
Zelf kwam ik ook nog wat voorbeelden tegen:
– Als ik het met mijn kinderen over het Zwarte Piet-debat heb, dan is dat omdat ik ervoor kies om met ze over politiek en racisme te praten, niet omdat ik ze moet voorbereiden op een periode waarin ze misschien uitgescholden gaan worden.
– Als ik een column schrijf die bepaalde mensen minder aangenaam vinden, dan ben ik weliswaar een trut die nodig eens onvrijwillig genomen moet worden in diverse gaten, maar niemand denkt ooit dat mijn huidskleur me deze onwelgevallige opinie heeft ingefluisterd. NRC Rotterdam-columnist Zihni Özdil, echter, is zodra hij tegen een zeer been schopt altijd meteen een Turk.
– Ik kan in de Volkskrant een artikel over white privilege publiceren (zonder dat mensen denken dat ik schrijf vanuit verongelijktheid of woede over dit onderwerp).
*ik = de schrijfster van het artikel.
Dit vond ik ook wel treffend:
"Witte mensen die besluiten dat een debat over racisme of racistische symboliek niet gevoerd hoeft te worden: ook dat is white privilege in actie."
(denk aan de Zwartepietendiscussie)
Wat vind jij van bovenstaande tekst en de link naar het artikel, als je de moeite hebt genomen het te lezen? Ik ben in ieder geval voornemens me hier bewuster van te zijn en er actief wat aan (tegen) te doen.
