Geel schreef:Ik geef ook geen straf. Heb haar ooit één keer in een hoekje gezet, omdat ze maar door bleef gaan met iets waarvan ik meerdere keren had gezegd dat het niet mocht. Ze zat steeds aan een la, dus ik kon ook niks afpakken. Omdat ik het niet meer wist, heb ik haar toen in een hoekje op de gang gezet, maar ze moest daar zo overstuur van huilen dat ik dat niet meer doe. Ze snapte er niks van. Maar ja, je probeert dingen :-) Het helpt veel beter om haar af te leiden. En ik zie 'stout doen' nu meer als een vraag om aandacht en liefde. Dus ik laat haar weten dat iets niet mag, haal haar als ze het toch doet uit de situatie, 'bespreek' ook wat ik doe en dan gaan we samen iets doen, de was ophangen of een boekje lezen ofzo.
@lejow - ik denk dat het heel moeilijk is om daar iets over te zeggen voor jou. We kennen jou, je kind en je man niet. Hoewel je het beste voor hebt met je kind, kunnen er toch patronen in jullie omgang met elkaar geslopen zijn die niet voor B. werken. Ik denk zelf dat gillen, zin doordrijven etc. gedrag is dat niet vraagt om straf, maar om liefde, aandacht en rust. Straf en 'linea recta naar boven', die stijl, is je eerste neiging, maar ik denk zelf niet dat 't een kind (noch jullie) helpt. Maar nogmaals, ik ken jullie en B. niet, dus ik kan het hier nooit voor je weten.
Jet schreef:Ik kan me wel vinden in wat Geel zegt. Toch is dat in sommige situaties lastig. Ik heb met mijn oudste dochter de afspraak dat ze 1x per dag iets te snoepen mag (koekje, snoepje, handje chips oid). Op een avond heb ik de door mij aangebroken zak chips op de bank laten liggen (ook niet erg snugger, maar soit) en dochter ging 's ochtends beneden tv kijken terwijl ik boven aan het douchen, aankleden en rommelen was. Toen ik beneden kwam had dochter de rest van de chips opgegeten. Ik heb haar duidelijk gemaakt dat chips zeker niet als ontbijt bedoeld is, ze dat niet stiekem mag eten en dat ze de rest van de dag geen lekkers meer mocht, omdat ze haar lekkers al op had. Zij zag dat toen echt als straf, terwijl het wat mij betreft toch een consequentie was van hetgeen ze had gedaan. Maar goed, er zijn altijd uitzonderingen natuurlijk en dit is wel een specifiek geval.
Olijfje schreef:Nee alleen aan tafel tijdens het eten kan hij niet stilzitten. Tijdens het spelen, of tijdens een boekje lezen, 's avonds op de bank of iets dergelijks kan hij heel goed (lang) stilzitten. Maar alleen dus niet als hij er zelf geen zin in heeft
Als hij z'n eten opeet dan duwt hij z'n bord ook echt keihard weg, zo van 'klaar en nu actie'
Terug naar Zwangerschap & kinderen
Gebruikers in dit forum: Verde