03 Jul 2017 16:43 door .namasté.
Bedankt voor jullie reacties. Het is een erg lastige beslissing, dat zie ik ook terug in jullie reacties. Elk kind reageert er anders op, wat is goed en wat is fout in zo'n situatie. Mijn schoonmoeder, 58 jaar geworden, zat toen zij nog leefde al in een rolstoel en had veel pijn. Vooral de pijn was soms van haar gezicht af te lezen. Haar ziekte had niet direct de dood tot gevolg, daarom dat dit toch heel plotseling komt.
De laatste 24 uur lag ze op de intensive care aan de apparatuur en had ze last van epileptische aanvallen. Dat zag er heel naar uit en was voor ons ook geen optie om de kinderen nog mee te nemen.
In de kist ligt ze er heel mooi bij, heel rustig en pijnvrij.
Ik heb uiteindelijk samen met man en andere naaste familie beslist toch even te gaan kijken met zoontje. Hij had samen met dochter een schilderijtje gemaakt en dat hebben we bij de kist gezet. Het viel ons reuze mee, hij heeft tegen oma gepraat en ook een kushandje geven. Ik merk dat ie , ook door onze emoties, iets sneller uit zijn doen is. Maar hij praat veel over oma en zegt hoe lief hij haar vind enzo. Voor ons gevoel heeft zoon door gister niet enge of negatieve associaties met oma gekregen.
Morgen is de begrafenis, hopelijk dat beide kindjes er met de drukte en vele emoties een beetje goed door komen.
"Life happens when you're busy making other plans"
♡ Boy january 2014
♡ Girl january 2016
♡ Girl march 2019
♡ Girl september 2020