Van harte gefeliciteerd. Leuke naam!

Gefeliciteerd!

Gefeliciteerd!

Gefeliciteerd en veel geluk samen! Wat een leuke naam

Bedankt allemaal!!
Ik zal vandaag proberen eens achter de laptop te kruipen om een fotootje te uploaded.

Alles gaat goed met ons, gisteren zijn we thuisgekomen uit het ziekenhuis. We moesten een paar nachtjes blijven omdat ik uiteindelijk na een lange dag weeën een keizersnede heb gehad.
We genieten echt met volle teugen van ons mooi lieve mannetje!

Gefeliciteerd Saga!

Gefeliciteerd Saga!

Gefeliciteerd!!

Gefeliciteerd met jullie zoon!!

Hier dan wat fotootjes van ons mooie mannetje






Maar de meest bijzondere blijft voor mij deze:
(check de tekst op het rompertje!)



Geen geweldige kwaliteit foto's, maar van de bevalling en net daarna hebben we echt prachtige foto's van goede kwaliteit, krijg ze alleen niet online op een of andere manier..

O Saga wat n knapperd !!! En gefeliciteerd met je verloving !

Wauw mooi kindje zeg!
En gefeliciteerd met je verloving

Wat een droppie zeg, heel mooi kereltje! En van harte gefeliciteerd met je verloving!

Gefeliciteerd met je kindje! Wat een schatje! En natuurlijk ook gefeliciteerd met je verloving. Wat een superleuke verrassing dat rompertje met de tekst.

Gefeliciteerd!

Wat een wolk van een baby.

Wat een prachtige jongen!
En wat was je antwoord

Oh saga wat een knapperd! En gefeliciteerd met je verloving

Ja
Ik kan het nog steeds niet geloven, gelukkig is het op film gezet dus ik kijk het geregeld terug

Wat een mooie jongen!

Gefeliciteerd leuk idee!

Ik heb ook eindelijk eens mijn bevallingsverhaal opgeschreven.

Na een paar weken veel ziekenhuisbezoekjes te hebben gehad, krijg ik in week 38 te horen dat onze zoon die week geboren gaat worden.
Mijn bloeddruk is te hoog en ons mannetje loopt qua groei voor, dus willen ze geen risico nemen.

De baby is nu eindelijk goed ingedaald maar verder zit alles nog potdicht. Daarom mag ik mij woensdagochtend melden om een ballonnetje te laten plaatsen.
Nadat deze er in zit mag ik weer naar huis, ik heb behoorlijk wat menstruatie achtige krampen dus thuis doe ik lekker rustig aan.
De volgende ochtend kan ik me weer in het ziekenhuis melden, want het ballonnetje is blijven zitten helaas. Ik krijg een nieuwe geplaatst en mag weer naar huis.
De volgende ochtend om 04:45 moet ik plassen en valt het ballonnetje er uit. Ik bel met het ziekenhuis en we mogen eerder komen dan onze afspraak staat, maar ik kan nog wel even gaan slapen want op dat moment is het erg druk in het ziekenhuis dus we hoeven niet meteen te komen. (ik heb verder ook geen klachten)
In het ziekenhuis blijkt dat er nog steeds niet genoeg gebeurt is om mijn vliezen te breken, dus besluiten we om een hormoonveter te plaatsen. Ik moet dan wel een nachtje blijven in het ziekenhuis, maar de kans is heel groot dat ik er goed op zal reageren en de bevalling zal gaan starten.
Dit is niet zo, en de volgende dag besluiten Tom en ik dat we niet nog een veter laten zetten maar dat we naar huis gaan. Even rust nemen na alle hectiek en kijken wat mijn lichaam vanzelf gaat doen.

Zondagochtend mogen we ons weer melden en blijkt dat mijn baarmoedermond helemaal verweekt is en ik 3 cm ontsluiting heb. Mijn vliezen kunnen gebroken worden! Dit gebeurt om 09:30 en ik krijg een infuus met weeënopwekkers. Onze kraamverzorgster zal straks bij de bevalling aanwezig zijn en met haar spreken we af dat ze in principe om 14:00 komt, of het moet opeens heel snel gaan, dan komt ze natuurlijk eerder.
Net voordat ze er is, kom ik in mijn eerste weeënstorm terecht. Ik ben nog heel positief, ik voel zoveel, er moet vast veel gebeurt zijn qua ontsluiting! Maar nee, er is in al die tijd maar één cm bijgekomen..
Een uur later vraag ik om een ruggenprik, ik heb het gevoel dat de bevalling nog wel eens lang kan gaan duren namelijk.
Ik ben allergisch voor morfine, dus krijg een aangepaste shot toegediend. Dit werkt gelukkig wel heel goed, tot ongeveer 21:30 voel ik even helemaal niets meer.

Ondertussen hebben we het erg gezellig op de verloskamer, Tom heeft Macdonalds gehaald en kijkt motorrace en de kraamzorg en ik babbelen met de verpleegkundigen en verloskundige die geregeld komen buurten. Daarna begint de ruggenprik uit te werken en kom ik al snel weer in een weeënstorm terecht. Dan blijkt dat ik nog maar op 6 cm zit en begin ik een heel klein beetje van mijn positieviteit te verliezen.
Een uur en nog een weeënstorm later heb ik opeens wel 10 cm ontsluiting! Wauw! Helaas wil ons mannetje niet verder indalen tijdens de weeën, dus moet ik alles nog weg blijven puffen. Weer een uur later is er nog steeds geen verandering en mag ik gaan persen om te kijken of hij dan wel in wil dalen. Ook dit heeft geen effect.
Er wordt een echo gemaakt en ze zien dat hij iets gedraaid ligt met zijn hoofdje, ik moet op mij rechterzijde gaan liggen in de hoop dat hij terugdraaid. Dit lukt, maar indalen Ho maar!
Ondertussen drukt zijn hoofdje constant op mijn schaambot en dit is echt de meest vreselijke pijn van de hele bevalling, een hele constante pijn. Ik begin wat in paniek te raken en krijg de pijn niet weggepuft.
De verloskundige komt er bij en we bespreken de opties. Doorgaan: het zal nog op zijn minst een of twee uur duren voordat hij ingedaald zal zijn, als dit al gaat gebeuren. Daarna nog persen dus.
Andere optie is een keizersnede.
Aangezien we nu al 15 uur bezig zijn en ik aan het einde van mijn Latijn ben, kies ik voor de keizersnede.

Onder toeziend oog van papa, die de hele operatie vol belangstelling meekijkt, wordt na een bevalling van 16 uur en 56 minuten, om 02:26 onze mooie zoon Ryan Coot geboren. Hij gaat direct met papa en de kinderarts mee, mij gaan ze hechten. Door de lange bevalling voorafgaand aan de keizersnede, is mijn baarmoeder heel week geworden en tijdens de operatie is deze ingescheurd. Dit wordt uiteraard netjes gehecht maar er is nog geen duidelijkheid hoe het met mijn nieren is, ze hebben daar heel dichtbij moeten hechten en er is kans dat deze nu beschadigd zijn. Voordat ik naar huis mag zal ik daar eerst een echo voor krijgen dus.

Wanneer ik op de verkoeverkamer Ryan in mijn armen krijg, hapt hij meteen aan mijn borst en begint te drinken. Wauw, wat is dit bijzonder!

Na een heel kort nachtje slapen (2 uurtjes) begint de dag voor ons. Ik vond deze maandag 10 april 2017 al de mooiste dag van mijn leven, maar Tom wist er nog er nog een schepje bovenop te doen. 's Middags krijg ik na een uur huid op huid contact met Ryan, hem weer in mijn armen met alleen een rompertje aan, waarop staat: wil jij met mijn papa trouwen?
Ja!! ❤

Woensdag 12 april heb ik de echo van mijn nieren. Gelukkig zijn die helemaal okay, en nadat Ryan door de kinderarts goedgekeurd is, mogen we lekker naar huis!



Ondertussen gaat het ontzettend goed met Ryan en mij, wat geniet ik van het kleine mannetje!
Van de wond van de keizersnede heb ik amper last gehad, alleen de wond in m'n baarmoeder waar het gescheurd was, is momenteel erg pijnlijk. En mijn HB is nog te laag, maar ik slik daar tabletten voor.

Fijn dat je het allemaal hebt opgeschreven Saga, ook voor jezelf! Het meeste wist ik natuurlijk al wel maar mooi om zo als één geheel te lezen. Behoorlijk pittige bevalling en zo fijn dat alles nu goed gaat.
En natuurlijk een super verrassing van je aanstaande man :-)

Saga, jij ook gefeliciteerd nog! Ook een heftig verhaal, toch nog een keizersnede en wat een mooie verrassing van je aanstaande man. Heel leuk gedaan!