Dat is dan denk ik puur een gevoel. Gebaseerd op ratio kun je domweg het je niet permitteren om door te weinig nachtrust op werk niet meer scherp te zijn. Zolang ouders er zelf geen last van hebben, is er geen probleem. Maar in dit geval had dit niet nog weken/maanden/jaren door kunnen gaan. Ik vind professionals niet heilig, maar wat deze moeder beschreef (na een aantal gesprekken met de therapeut) kan ik me wel in vinden. De situatie wordt zo voor 3 mensen slechter en de problemen die het voor de ouders veroorzaakt zijn inmiddels duidelijk aanwezig. Dat kan ook niet de bedoeling zijn, lijkt me. Bovenal hoop ik dat iedereen in dat gezin binnen afzienbare tijd weer goed kan slapen.

Ik heb te weinig verstand van (theorieën over) kinderen om te weten of dit met het gevoel van veiligheid/onveiligheid te maken heeft. Ben meer bekend met hechting, maar dan in een andere context (baby's en adoptie).

Edit: ik heb het voorbeeld even verwijderd, maar da's vast niet erg. Je had het al gelezen en erop gereageerd.

Momenteel overwegen wij een stapelbed op onze kamer te zetten. Baby slaapt sowieso op onze kamer en kleuter slaapt sinds een week of 4 weer steeds bij ons in bed snachts. Kleuter kan dan snachts in het bovenste bed klimmen en ledikantje van baby kan eronder staan. Eigenlijk hebben we tot afgelopen september steeds een bed voor de oudste op onze kamer gehad. Het is dus een tijd goed gegaan. Nu met de komst van de jongste en de druk die school op hem legt heeft de oudste weer behoefte aan onze nabijheid. Bij ons in bed is geen goede optie, dan dus een extra bed. Prima, iedereen slaapt. Eigen bed is voor het begin van de nacht, bij wakker worden in het bed op onze kamer.