Heb je helemaal gelijk in maar meestal blijf ik daar binnen.

Ik ben ook iemand die liever in de comfort zone lijft zitten. Denk juist om dat stukje veiligheid.
Ik denk dat 2017 een jaar gaat worden waar ik juist uit de comfort zone ga stappen. Ik wil mijn rugzak in de kast opbergen i.p.v. altijd meezeulen. Ik hoop dat dit mij dat veel meer vrijheid en een andere kijk zal geven.

Ik denk zeker dat je leert van buiten je comfort zone stappen, ik probeer hier ook wel op te letten. Juist van buiten je comfort zone stappen krijg ik achteraf vaak heel veel energie/ een kick. En ben ik ook wel trots op mezelf. Dat is een fijn gevoel. Ik denk dat je het ook moet blijven doen anders is de stap veel te groot om het ineens te gaan doen. Ik denk nu trouwens niet aan heel grote dingen (bungeejumpen of een half jaar alleen op reis) maar gewoon aan situaties die nieuw zijn of die je spannend vind. Ik hou hier wel een balans in zodat het leuk blijft, ik wil niet elke dag buiten mijn comfortzone bijvoorbeeld, dan word je geleefd denk ik.

Waarom mensen in hun comfort zone blijven zitten? Veiligheid, de bekende weg, angst, onzekerheid, aangeleerd gedrag etc.

Jans: wat doe jij buiten je comfort zone en hoe voel je je daarbij?

Ik stap er regelmatig bewust even uit. Dan schop ik mezelf onder m'n kont en ga ik er voor. Meestal moet ik er niet te lang over nadenken en het gewoon direct doen.

Mijn vriend is mijn tegenpool en door hem moet ik regelmatig uit mijn comfortzone stappen. Vooral niet nadenken en gaan is dan het motto. Mijn vriend is ook het type dat door iedereen moet worden gezien en doet dingen die ik in mijn stoutste dromen nog niet zou durven. Hij trekt me mee en het wordt iets makkelijker, maar zelf zou ik het nooit doen. Nu ben ik ook niet bepaald zoenerig of knuffelig, maar als zijn oma mij ziet dan moet er standaard wat zoenen vanaf. Ik weet dat het eraan zit te komen, en doe het, maar wennen zal het nooit. Ik vind het fijn dat ik wat vaker uit mijn comfortzone kom, maar echt fijn kan ik het nog steeds niet noemen.

Ik ben er niet zo bewust mee bezig. Soms zal ik erbuiten komen, soms niet, het gaat zoals het gaat. Ik vind comfortzone ook echt een jeukterm.

Ja precies dit.

Hmm ik weet niet of ik er enorm bewust mee bezig ben, maar ik geef mezelf wel regelmatig een schop onder m'n kont om dingen te gaan doen waar ik in eerste instantie tegenop zie.

Ik vind het juist wel fijn dat er een term is die ik in kan zetten als ik ergens heel erg tegenop zie.

Dat snap ik. Maar ik krijg jeuk van die tijdschriftartikelen waarin wordt geroepen dat je uit je comfortzone moet komen. Sommige mensen vinden het leuk om vaak iets nieuws te proberen, dat is prima. En soms moet je even over een drempel heen, of moet je even worden gepusht, en dat is ook goed. Maar sommige mensen vinden het gewoon prima om een regelmatig leventje te hebben en dat moet ook gewoon kunnen. Als je er gelukkig van wordt om jarenlang dezelfde baan te hebben, iedere dinsdag naar de film te gaan, iedere vrijdagavond uit eten en in de zomer naar Italië dan is daar niks mis mee. Ik vind die comfortzone opeens zo'n hype.

Ik heb hetzelfde als Exogenesis. Als ik iets heel erg moeilijk vind en/of juist helemaal niet wil, dan zet ik het woord comfortzone in. Dan begrijpt iedereen, zonder dat ik er al teveel woorden aan vuil maak, wat ik precies bedoel.

Ja zo Susan. Dat ben ik met je eens. Het is momenteel wel erg 'in'.

Ik denk dat het heel erg moeilijk is om iets te doen wat je eigenlijk heel spannend vindt. (om even de term te vermijden haha). Ik ben nu al meer dan 3 jaar op reis en het went eigenlijk nooit. Ik vind het nog steeds allemaal heel spannend want elk land heeft weer nieuwe uitdagingen. Wel denk ik dat het je juist heel veel goeds kan brengen en dat je achteraf waarschijnlijk alleen maar trots bent. Ik hoor niet vaak dat mensen spijt hebben van iets doen wat wellicht niet voor de hand liggend is.

Hmz, ik ben juist teveel "thrillseeking". Ik doe mezelf heel vaak dingen aan, dat ik dan denk- waarom doe ik dit nou?? Naderhand geeft het me vaak een enorme kick, maar pffff.. Verstandig is vaak een ander verhaal, ik doe het op veel vlakken, soms niet altijd even slim.

Thrils zoeken in gevaarlijke dingen doen is niet alleen uit je comfort zone stappen. Op het werk is het merendeel bezig om maar in hun comfort zone te blijven. Ze durven geen afwijkende mening te geven of initiatief te nemen richting leidinggevende want dan zijn ze bang voor hun baan. Durf je dat wel dan treed je ook buiten je comfort zone.

Bedoel je in het algemeen, Fred, omdat je 'het werk' zegt en niet 'mijn werk'?
En vertel daar eens wat meer over?

Ik herken mij totaal niet in jouw omschrijving Fred. Ik kan juist heel goed dingen bespreken binnen mijn team, zonder dat ik daarbij uit mijn comfortzone hoef te stappen.

Verder hou ik wel van een gelijkmatig leventje zonder al te veel spannende dingen, hoewel ik het nu vaker doe en durf omdat het mij ook sterkt. Dus in die zin stap ik wel eens uit mijn vertrouwde gedrag.

In het algemeen bedoel ik. Ik heb weet ik niet hoeveel collega's meegemaakt die zeuren over het werk als een baas of leidinggevende er niet is. Ik denk dan altijd waarom neem je geen initiatief om dat te veranderen? Je kan het op meerdere manieren aan pakken door zelf bijv een project op te starten, het te vertellen wat je dwars zit aan de baas/leidinggevende zodat deze er iets aan kan veranderen of iets nieuws zoeken. Echter veel mensen zijn veels te bang om hun baan en daarmee financiële zekerheid te verliezen dus blijven ze in hun comfort zone in een volgens hun niet leuke functie of werkzaamheden hangen.

Ik zeg zelf als ik te weinig werk heb terwijl er genoeg mensen zijn die dan de dag of week maar uit zitten op hun werk. Dat dit dan mijn baan kan kosten het zei zo, maar ik heb een hekel om duimen te draaien op mijn werk. Ook als iets efficiënter kan zeg ik het. Er zijn genoeg mensen die daar niets over zeggen omdat ze bang zijn voor de reactie van de leidinggevende en daarmee uit hun comfort zone stappen.

Fred, er zijn toch voldoende mensen die het fijn vinden om dagelijks te doen wat hun wordt opgedragen? Die zitten in een 'het is ok'-fase en niet per definitie in hun comfortzone. Mijn oom zat op kantoor, deed zijn werk, kreeg maandelijks betaald en vond het allemaal een prima. Een uurtje duimen draaien? Geen probleem. Want hij wist ook dat wanneer hij een tandje bij moest zetten, hij dat ook heus deed.

Ik ben iemand die uitdaging in een baan zoekt. En ik kan thuis nog zo in mijn comfortzone hangen, op het werk ben ik pro-actief en aanwezig. Dat is ook wat ik van een baan verwacht. Dat ik hun zie, maar ook zeker dat ze mij zien. Ik heb niet het gevoel dat ik uit mijn comfortzone stap, ik heb het gevoel echt iemand anders te zijn als ik met mijn werk begin. Behalve als ik heel slecht in mijn vel zit, dan word ik het meisje van thuis. En ik kan je vertellen, dat is voor niemand een plezier. Behalve voor mezelf.

@ Fedora... De mensen die jij noemt klagen dan ook niet als de baas/leidinggevende er niet is. Ik heb het specifiek over de groep klagers als de baas/leidinggevende zich niet op werkvloer in dezelfde ruimte bevindt.

Maar moeten zij uit hun comfortzone komen of is het hun "comfortzone"? Ik vind het werkgerelateerd namelijk geen comfortzone. Thuis lees ik een boekje, ben ik graag alleen (met mijn vriend) en op het werk heb ik geen last van een comfortzone, tenzij ik niet lekker in mijn vel zit. En ik laat me ook vooral heel erg veel vertellen, maar ga er ook echt wel tegenin. Ik vind het te makkelijk om te stellen dat iemand die niets (durft) te zeggen vastzit in zijn comfortzone.

'In het algemeen' heb ik zo'n situatie als jij omschrijft nog nooit meegemaakt op mijn werk. Misschien heb je het niet zo getroffen met de mensen om je heen.

Volledig eens met Susan.