Was er meteen 'houden van'?

15 Dec 2016 11:06 door Anoniem260

Hier heb ik het met regelmaat over met andere mama's: hield jij meteen van je kind na de geboorte?

Hier heeft het houden van moeten groeien. Ik had vanaf de eerste minuut wel een héél groot gevoel 'ik moet jou beschermen', maar geen intens 'houden van'-gevoel. Toen S op mijn buik werd gelegd, had ik ook meer "dus jij bent mijn dochter" in plaats van "ja, jij bent mijn dochter" (snap je 't verschil?

).
Lees ook weleens 'zoveel houden van je kindje dat het een beetje pijn doet', dat had ik niet. Inmiddels is S 4 maanden oud en inmiddels knal ik soms uit elkaar van verliefdheid. Het doet (nog?) geen pijn maar hou inmiddels intens veel van m'n kindje.

15 Dec 2016 11:23 door Anoniem234

Ik heb het net zo ervaren als jou. Ik voelde me wel gelijk verantwoordelijk en beschermend naar haar toe.

15 Dec 2016 11:26 door Teun

Ik had wel een overweldigend moedergevoel maar moest haar echt nog leren kennen. De eerste dagen heb ik alleen maar naar haar gekeken en aan haar geroken om haar gezichtje, gedrag en geur te leren kennen. Het echte houden van moest inderdaad groeien, dat kwam nadat er steeds meer interactie ontstond.

Zelf vond ik haar voeden echt de band snel versterken. Dat is natuurlijk ook al interactie. Ja, als ik er zo over nadenk hield ik tijdens die fijne momenten al gauw heel veel van haar.

15 Dec 2016 11:32 door Geel

Ik was wel echt overweldigend door allerlei gevoelens. Het ging zo snel allemaal: persen, denken: wow, nu gaat ze erdoor geloof ik, dat glibberige hoopje mens op je gelegd voelen worden, kijken, ooooo wat ben je lief! Nou, dat had ik wel. Ik was echt verrukt, vond haar zo bijzonder. Had heel sterk het gevoel van: jij hoort bij mij en wij zijn een team.

Ik ben er eerlijk gezegd niet zo mee bezig geweest of ik wel van haar hield of nog niet ofzo. Waarschijnlijk omdat het gewoon wel zo was, dus dat ik me daar niet druk om hoefde te maken. Wat natuurlijk buiten kijf laat dat ik haar wel moest leren kennen, dat duurde wel een maand (of twee).

15 Dec 2016 11:39 door Anoniem328

Dat leren kennen heeft bij mij wel langer geduurd dan 1 a 2 maanden. Ik ben echt zoekende geweest het eerste half jaar. Houden van moest ook echt groeien. Ik vond hem meteen vreselijk lief en had een enorm beschermend gevoel maar houden van is wat anders. Nu houd ik vreselijk veel van hem. Ik ontplof bijna soms vanwege de liefde die ik voel als ik naar hem kijk. En het groeit nog steeds elke dag.

15 Dec 2016 11:42 door Elliot

Ik ervaar het een beetje zoals Teun en Geel omschrijven. Toen hij voor het eerst naar me lachte knalde ik bijna uit elkaar van emoties, trots, liefde, verliefdheid en vertedering. Maar dat was een heel ander gevoel dan toen hij voor het eerst op mijn buik werd gelegd. Toen was ik meer over the moon en hyper van de adrenaline, opgelucht dat het voorbij was en dat hij gezond was en gewoon heel erg nieuwsgierig naar hoe hij eruit zag. En dat gevoel dat ik hem moest beschermen had ik inderdaad ook heel sterk. Maar het houden van groeit nog steeds elke dag geloof ik.

15 Dec 2016 11:43 door Anoniem 179

Het verschilde hier per kind. Met name bij de jongste kan ik me herinneren dat ik wel echt direct van hem hield.

15 Dec 2016 11:43 door Geel

Haha dat ontploffen inderdaad Olijfje. Gisteren gingen we voor het eerst samen fietsen. Man, ik dacht bijna dat m'n hart uit m'n ribben barstte. Gelukkig gebeurde dat niet.

Dat eerste half jaar zoeken klopt wel ja, dat herken ik wel in wat je zegt. Maar het verschil tussen bijv. week 2 en week 10 ofzo vind ik ook wel groot. Dan heb je iig iets meer kennis.

Edit: Haha Elliot, dat hyper van de adrenaline ja!

15 Dec 2016 11:44 door Anoniem281

Direct na de bevalling niet, maar toen we paar uur later rustig lagen en ik voor het eerst z'n ogen zag, was ik verliefd. Het gevoel is ook geen second minder geworden! Ik ben stapeldol op m, vanaf dag één.

15 Dec 2016 11:45 door September

Ik had wel toen ze geboren had zoiets van ohhh wat is ze mooi!!! Maar in de dagen daarna moest ik toch wel heel erg wennen. Ik herkende ook helemaal niets in haar van mij of mijn vriend en dacht ojee, ze hebben toch geen foutje gemaakt in het ziekenhuis?? Ze was zo donker van kleur. Maar later bleek dat ze enorm geel was en nu heeft ze gewoon weer een licht kleurtje. Vooral de 2e en 3e week heb ik niet echt van haar kunnen genieten. Het voeden was zo'n dagtaak dat ik me afvroeg waar ik aan was begonnen. Maar het verliefde gevoel groeide daarna en groeide! En helemaal nu er meer interactie is ben ik helemaal dol op haar!

15 Dec 2016 11:53 door Minx

Het was echt wel liefde op het eerste gezicht. Hij is om 15:08 geboren (ja idd 8-8-15 15:08) en de eerste nacht wilde hij niet slapen dus toen wel een soort van paniek. Uiteindelijk bleek hij gewoon heel erg misselijk en had ik daarna echt een hele makkelijke baby. Maar zoals ik nu naar hem kijk zo was net niet direct. Maar had wel
Direct zoiet van kijk kijk kijk eens wat ik gemaakt heb. En durf ee eens iets negatiefs over te zeggen.

15 Dec 2016 11:53 door Ooh La La!

Bij N had ik dat veel sneller dan bij J en daar heb ik me de afgelopen maanden heel schuldig om gevoeld, maar inmiddels hou ik net zoveel van J als van N.

Bij N had ik het ook niet direct na de bevalling maar wel in de kraamweek al.

15 Dec 2016 12:01 door Anoniem321

Ja dat was er meteen. Ik voelde een heel diep oergevoel van bescherming en verantwoordelijkheid en diepe ontroering.
Shit, als ik er aan terugdenk krijg ik weer een brok in mijn keel..

15 Dec 2016 12:13 door Anoniem315

Bij de eerste moest ik eerst wennen en kon ik bijna niet geloven dat er een echte baby uit me gekomen was. Daarna groeide de liefde heel snel.

Bij de tweede voelde ik direct enorm veel liefde en heb ik de nacht na haar geboorte de hele nacht naar haar liggen kijken, vol trots. En nu nog. Ik knuffel haar de hele dag plat.

15 Dec 2016 12:26 door minoessepoes

Toen hij in mijn buik zat hield ik echt enorm van hem en dat kindje waar ik verder nog geen beeld van had, ik dacht ook dat ik hem het liefst bij me zou willen houden en niet aan de visite zou willen geven bijvoorbeeld, ik was ook heel beschermend naar mijn buik.
Toen hij er eenmaal was, hield ik wel meteen van hem maar niet zo overweldigend als van de buik, ik moest hem inderdaad echt leren kennen. Ik wilde hem wel graag bij me houden, maar vond het ook meer dan prima om hem vast te laten houden door bezoek en liet de verzorging ook heel makkelijk aan mijn man over bijvoorbeeld, was dus gelukkig minder bezitterig als dat ik vooraf gedacht had.

Het moment dat ik echt over mijn oren verliefd werd weet ik niet, opeens was het er, dat ik naar hem kon kijken en gewoon in tranen uit kon barsten van geluk, dat is nu weer een beetje genormaliseerd gelukkig haha.

15 Dec 2016 12:52 door Boerenkool

Hier beetje hetzelfde als bij exogenesis.
Bij de eerste heeft dat gevoel echt moeten groeien. Heeft wel een paar maanden geduurd.

Bij zoon was het er direct. Ook hier de eerate nacht alleen maar liggen kijken naar hem. En direct dat overweldigende gevoel van liefde voor hem.

15 Dec 2016 13:30 door Hippie

Hier was dat overweldigende gevoel er beide keren meteen. Wel had ik bij zoon het idee dat het nog iets meer moest groeien, dochter was toen al ruim drie en die kende ik al zo goed, en bij zoon moest dat nog beginnen. Maar wel op beide meteen helemaal verliefd en een heel diep gevoel van liefde, warmte en verantwoordelijkheid. Bijzonder hoe dat zo kan gaan! Ik kan me in elk geval ook goed voorstellen dat het geleidelijk aan moet groeien. Dat gebeurde hier ook wel, maar echt bizar hoe je in 1 klap 'verliefd' kan zijn op zo'n mini mensje dat je eigenlijk nog helemaal niet kant.

15 Dec 2016 13:42 door Anoniem250

Ik dacht meteen "hee jij hoort bij mij". Ik heb me nooit afgevraagd of ik meteen van mijn kinderen hield. Ik denk het wel. Mijn gevoel was bij alle drie zo overweldigend veel liefde dat er zelfs bijna geen ruimte was voor iets anders. Ik denk dat je het zou kunnen omschrijven als een soort verliefdheid. Na een maand of twee a drie komt er langzaam wel weer ruimte voor iets anders en pak ik mijn dagelijks leven weer op en is die overweldigende verliefdheid een stabieler houden van. En trots. Ik ben nooit een trots persoon geweest. Dat gevoel heb ik pas ontdekt sinds ik kinderen heb. Mijn houden van is niet gegroeid. Het voelt nu niet meer dan een x-aantal dagen, maanden etc. geleden. Het was pats boem jij hoort bij mij en daar hoorde onvoorwaardelijk houden van meteen bij.

15 Dec 2016 13:51 door Femm

HollyGolightly schreef:Ik dacht meteen "hee jij hoort bij mij". Ik heb me nooit afgevraagd of ik meteen van mijn kinderen hield. Ik denk het wel. Mijn gevoel was bij alle drie zo overweldigend veel liefde dat er zelfs bijna geen ruimte was voor iets anders. Ik denk dat je het zou kunnen omschrijven als een soort verliefdheid. Na een maand of twee a drie komt er langzaam wel weer ruimte voor iets anders en pak ik mijn dagelijks leven weer op en is die overweldigende verliefdheid een stabieler houden van. En trots. Ik ben nooit een trots persoon geweest. Dat gevoel heb ik pas ontdekt sinds ik kinderen heb. Mijn houden van is niet gegroeid. Het voelt nu niet meer dan een x-aantal dagen, maanden etc. geleden. Het was pats boem jij hoort bij mij en daar hoorde onvoorwaardelijk houden van meteen bij.

Precies dit.. ik was aan het bedenken hoe ik het kon verwoorden maar gewoon precies dat wat jij hebt opgeschreven.

15 Dec 2016 14:05 door Anoniem286

Nee, hier niet. Ik vond het eigenlijk maar raar en voelde me niet echt moeder. Ik had niet het gevoel dat zij mijn kind was er was nog geen sterk houden van. Ik denk dat het ook door de geboorte kwam, ze hadden naar mijn idee achter het doek (bij de ks) wel 10 baby's kunnen hebben gehad en er zomaar 1 gepakt hebben en boven het doek gehouden hebben. Zo voelde het voor mij. Ik vond haar wel prachtig en geweldig hoor maar het gevoel moest echt groeien, dat was er niet met de geboorte en ook niet binnen een week.

15 Dec 2016 14:51 door Meneer de Uil

Olijfje schreef:Dat leren kennen heeft bij mij wel langer geduurd dan 1 a 2 maanden. Ik ben echt zoekende geweest het eerste half jaar. Houden van moest ook echt groeien. Ik vond hem meteen vreselijk lief en had een enorm beschermend gevoel maar houden van is wat anders. Nu houd ik vreselijk veel van hem. Ik ontplof bijna soms vanwege de liefde die ik voel als ik naar hem kijk. En het groeit nog steeds elke dag.

Precies dit!
Ik zei vorige week nog tegen mijn vriend dat de liefde voor een eventuele tweede nooit in mijn lijf zou kunnen passen. Maar dat heeft dus wel even geduurd. Het moeder zijn vind ik ook eigenlijk pas een tijdje leuk, terwijl ik S vanaf het begin echt wel leuk vond.

15 Dec 2016 15:14 door Anoniem260

Dat wat HG zegt over trots, is hier net zo. Dat ken ik eigenlijk pas sinds S er is. Kan echt glunderen van trots :heart:

15 Dec 2016 15:17 door Taeda

Geel schreef:Ik was wel echt overweldigend door allerlei gevoelens. Het ging zo snel allemaal: persen, denken: wow, nu gaat ze erdoor geloof ik, dat glibberige hoopje mens op je gelegd voelen worden, kijken, ooooo wat ben je lief! Nou, dat had ik wel. Ik was echt verrukt, vond haar zo bijzonder. Had heel sterk het gevoel van: jij hoort bij mij en wij zijn een team.

Wat omschrijf jij het mooi en herkenbaar. Verrukt is een goed woord voor de emoties van de eerste dag.
Ik was ook megatrots op mijn man en mezelf, dat we het (eindelijk) geflikt hadden samen.

15 Dec 2016 17:08 door Anoniem243

Nope. Ik begon met 'gelukkig, ik ben niet meer zwanger' en 'wennen aan' en 'WTF is dit écht mijn kind?' Na de eerste twee weken begon het houden van te groeien.

15 Dec 2016 18:34 door anoniem203

Bij de jongste wel vanaf de eerste seconden. Bij de oudste heeft het helaas (te) lang geduurd.

Welkom op Zeg maar Yes!

Was er meteen 'houden van'?

Was er meteen 'houden van'?

Re: Was er meteen 'houden van'?

Re: Was er meteen 'houden van'?

Re: Was er meteen 'houden van'?

Re: Was er meteen 'houden van'?

Re: Was er meteen 'houden van'?

Re: Was er meteen 'houden van'?

Re: Was er meteen 'houden van'?

Re: Was er meteen 'houden van'?

Re: Was er meteen 'houden van'?

Re: Was er meteen 'houden van'?

Re: Was er meteen 'houden van'?

Re: Was er meteen 'houden van'?

Re: Was er meteen 'houden van'?

Re: Was er meteen 'houden van'?

Re: Was er meteen 'houden van'?

Re: Was er meteen 'houden van'?

Re: Was er meteen 'houden van'?

Re: Was er meteen 'houden van'?

Re: Was er meteen 'houden van'?

Re: Was er meteen 'houden van'?

Re: Was er meteen 'houden van'?

Re: Was er meteen 'houden van'?

Re: Was er meteen 'houden van'?

Re: Was er meteen 'houden van'?

Wie is er online?