Wat vervelend joh! Kan ze last hebben van Sinterklaas stress?

Daar lijkt ze niet echt van onder de indruk. Tenminste in de zin dat als ze daarom geen kadootje in haar schoen krijgt. Dan zegt ze; ja hoor vandaag blijf ik lief. En ja er speelt hier nog iets, en we zijn bijna klaar met verbouwen, maar dan nig weet ik niet hoe te handelen

Maar als ze boos is dan schreeuwt ze ook ik ben rustig. Of als ze irts wil dan zegt ze gerust dat zij de baas is..
Nu schreeuwt ze al 10 min op haar kamer dat ik haar deur open moet doen (die ze evt zelf ook open kan maken). Maar als ik dat dan doe is t weer niet goed genoeg want dan doe ik t te hard (echt niet dus))

Ik ben geen moeder hoor en ik heb vrij weinig verstand van opvoeden. Maar ik heb wel opgepast en ook peuters en kleuters kunnen al verrekte goed manipuleren en hun zin krijgen..

Het eerste dat in me opkomt.. Waarom luister je in godsnaam naar haar als ze zo doet en compleet onrealistische verzoeken naar je schreeuwt? Wat nou deur open doen? Doe eerst maar even normaal... ik zou dit gedrag echt niet belonen met lief doen en luisteren en aan haar verzoeken tegemoet komen en je dan nog harder uit laten schreeuwen omdat toch niets goed Is. Mijn moeder liet me ook lekker huilen en tieren vroeger tot ik weer normaal kon doen. En dan konden we knuffelen en praten wat er nou was.

Maar goed daar moet je dan wel consequent in zijn.

Het klinkt inderdaad heftig allemaal en inderdaad meer als '' gewoon een fase''.
Ik zou ook proberen niet op haar buien in te gaan en het haar maar even te laten '' uitzoeken''. Ik reageer niet op mijn kinderen wanneer ze tegen mij gillen oid. Dan kunnen ze het echt even uitzoeken en ik reageer wanneer ze op een normale toon tegen mij praten.

Ik benoem wel wat ik zie; dus ik zie dat je erg boos bent maar ik hoor je gillen en dat doen we hier niet. Wanneer je rustig bent wil ik naar je luisteren. Dit deed ik ook al toen ze 3 jaar waren, ze snappen je dan echt wel.

Het lijkt anders meer op een machtsstrijd te gaan worden en dat wil je natuurlijk helemaal niet. Gaat ze ook naar de opvang? Laat ze daar dit gedrag ook zien? Of zou het haar juist allemaal wat teveel zijn?

Mits ze geen dieper probleem heeft, zou ik ook gaan voor de optie van Whatever. Ik was ook vaak driftig en dan mocht ik eerst eventjes ergens gaan afkoelen. Ik zou haar in elk geval 'aanleren' dat het geen zin heeft om zo uit je plaat te gaan en jou te manipuleren.

Een vast afkoelplekje is misschien dan ook een goed idee. Dan kun je een veilige plek zoeken waar ze zich dus veilig voelt maar ook weer zichzelf geen pijn kan doen.

Whatever, ik denk dat ik redelijk consequent ben, maar op een gegeven moment ga je iets proberen om haar rustig te laten worden.. Vooral omdat ik echt niet meer weet waar hoe of wat.
En negeren heeft helaas geen zin, na een half uur is ze nog geen beetje rustiger. Totaal geen probleem met laten uitrazen, deed ik bij andere buien okk, maar dan moet t wel effect hebben

Heksenketel, 'even' laten uitzoekrn doe ik ook, maar wat is even? Als ik merk dat ze na een half uur nog niet rustiger is dan kan ik t niet negeren. Ik zeg ook als je rustig bent kom ik bij je (maar dan gilt ze ik ben rustig)
Ze doet dit alleen bij mij, niet bij de psz, niet bij m'n ouders, niet bij haar vader. Hopenlijk gevalletje waar ik me t best bij thuis voel reageer ik me op af
Afkoelplekjes heb ik toevallig net besproken, dan zegt ze de bank..!

Wat moeilijk Elsa! Hoe is jouw emotie op zo'n moment? Ben je dan ook geëmotioneerd (boos bijv., of met hogere stem praten dan normaal)?

Ik denk dat als jij jeukende handen krijgt en je geen opties meer ziet, dit het moment is om eens advies in te winnen. Misschien kan iemand eens meekijken en zo signaleren op welk moment het misgaat.

Exact B..
Ik stuur je ff een berichtje

Un, over het algemeen ben ik denk ik wel rustig. Maar merk nu dat ik sneller over ga tot actie ipv rustig blijven. En ja soms schreeuw ik ook een x flink boos...
Mn vriend wil t ook wel eens van me overnemen. Die wordt dan flink boos op haar. Is ze inder de indruk? Ja en nee. Ze huilt dan mog harder, maar is dat omdat ze geschrokken is, omdat ze onder de indruk is, of omdat ze mama wil

June, ik heb vandaag het cb gebeld, maar de jeugdverpleegkundige was er net niet meer (ze had het nog expres geprobeerd door te verbinden omdat ze e op de achtergrond hoorde)
Ergens wil ik het gewoon afwachten, maar damn dit kost moeite

Ik had een heel bericht geschreven en drukte toen per ongeluk met mijn voet op de knop van het stopcontactdoosje dus weg bericht.

Wat moeilijk voor je. Ik zou hulp inschakelen. Ik vind het moeilijk om te zeggen, want ik wil je niet kwetsen. Maar ik probeer het toch heel voorzichtig. Je vriend, daar is ze waarschijnlijk stapelgek op, maar hij is wel 'nieuw' in jullie leven. En ze moet jou nu delen. Volgens mij woon je ook nog niet zolang samen. Ik denk dat je dat niet moet onderschatten. Ook denk ik dat jij het opvoeden moet doen en dat je niet je vriend boos op haar moet laten worden. Bij jou is ze helemaal veilig. Bij hem vast ook, maar niet zo veilig als bij jou.

Zoals je weet hebben we hier ook een driftig meisje. Eentje die haar moeder heeft verloren en die een nieuw iemand moet accepteren in haar leven. Wij hebben hier ook heel bewust hulp bij gezocht omdat we het gevoel hadden dat dit iets te ingewikkeld en veelomvattend was om even zelf op te lossen.
De therapeut zegt hele zinvolle dingen voor mijn gevoel, we zijn er nog maar net mee aan het oefenen. Onder andere dat wij als ouders in onze volwassen rol moeten blijven (en niet boos worden zoals een kind eigenlijk zou doen bijvoorbeeld) en haar niet de 'macht' in handen moeten geven. Dus als zij gilt: "als ik niet naar papa mag dan word ik niet rustig" of "als ik geen yoghurt krijg dan word ik niet rustig" en vervolgens helemaal door het lint gaat als ze niet krijgt wat ze wil dan moeten we niet haar dat gaan geven zodat ze rustig wordt (doen we ook meestal niet overigens) maar dus ook niet boos worden dat ze niet rustig wordt. De therapeut gaf aan dat we dan dus vooral moeten zeggen dat het niet acceptabel is wat ze doet. En als ze het dan toch doet dat wederom benoemen: "ik heb gezegd dat ik het niet goed vind en ik vind het niet acceptabel dat je niet naar me luistert." maar dat is het dan vervolgens want in die driftbui kun je niets. Pas op een ander moment dat ze dan weer rustig is kun je het bespreken en zeggen: "Ik vind het niet goed als je zo tegen me schreeuwt, wil je er over nadenken hoe je dat de volgende keer anders kunt doen".
Maar goed, we hebben het hier over 3 en 4 jarigen en bovenstaande is nog net wat ingewikkeld, maar de essentie is dus dat je bij jezelf blijft, de volwassenen blijft en dus ook aangeeft dat bepaalde dingen niet door de beugel kunnen. Je hoeft geen straf te geven, je hoeft geen strijd aan te gaan, de consequentie van hun gedrag is dat ze er niets mee bereiken.
Wel zou je een sit-in kunnen doen. Dus eigenlijk als ze zo boos is niks bijzonders doen maar wel bij haar blijven en zeggen: ik zie dat je heel boos en verdrietig bent, ik ga even hier zitten en blijf bij je tot je weer rustig bent. En dan dus verder ook niet er op in gaan wat ze roept en eist maar er wel zijn. Want zo'n driftbui is voor die kleintjes ontzettend beangstigend, ze hebben absoluut geen controle meer over zichzelf en dat vinden ze ook gewoon eng.

Ze zet zich hier heel erg tegen mij af, ik ben een bedreiging omdat ze haar vader niet ook kwijt wil raken maar ook een bedreiging omdat het eng is voor haar om zich aan mij te hechten terwijl ze al eens eerder een moeder is verloren. Ze weet wat verlies is en duwt mij vaak heel hard van zich af, ik mag niet te dichtbij komen en ze wíl mij niet leuk vinden. Als we met z'n tweetjes zijn gaat het eigenlijk heel goed en hebben we het vaak heel gezellig, maar zodra J. erbij is dan wordt het ineens een enorme 'papa moet alles doen' strijd, ze klampt zich aan mijn vriend juist een beetje vast.

Een heel verhaal maar ik deel het omdat ik denk dat E. wellicht ook moeite heeft met de situatie van het nieuwe gezin, probeert haar plekje te bevechten en niet goed weet hoe ze dat moet doen, omgaan met een 'nieuwe papa' terwijl ze ook een papa heeft die nou ook niet altijd zich van zijn beste kant heeft laten zien.

Wauw, wat een zinvolle reactie van jou Pompoen.

Die sit-ins, vind ik een heel goede. Er wel zijn (want wil je een kind leren dat ze alleen gelaten wordt als ze emotioneel is?), maar niets doen.

Doet jouw dochter tijdens een driftbui zichzelf of anderen pijn of maakt ze spullen stuk? Zo nee: dan is 'er zijn' nu misschien het beste wat je kunt doen. Gewoon erbij zitten en afwachten. 'Ik ben hier, je mag bij me komen als je getroost wil worden'. Of is het op momenten dat ze eigenlijk iets moet doen of dat je ergens naartoe moet?

Wat ik soms doe is T. alleen maar stevig vasthouden, zonder verder iets te zeggen, om te voorkomen dat hij anderen of zichzelf pijn doet of spullen kapot maakt. Hij kan echt heel fysiek worden in driftbuien.

Ander advies van mij voor jou Elsa: voer geen inhoudelijke argumenten aan waarom iets niet mag of waarom je iets niet doet, dan lijkt het alsof je openstaat voor een discussie. Wat je wel kunt doen om een negatieve sfeer te doorbreken is keuzes geven tussen twee dingen die wél mogen. Bijvoorbeeld 'ik kan je nu niet voorlezen. Wil je zelf lezen, of wil je tekenen?' Soms werkt dat (en net zo vaak werkt het niet... Dan vooral stoppen met ideeën aandragen, anders lijk je net een persoonlijk entertainer.) Wel eens geprobeerd?

Thanks Filoria! En dit laatste is bij ons ook heel erg van toepassing. J. gaat heel vaak met haar 'in gesprek' terwijl er eigenlijk helemaal geen gesprek meer mogelijk is. Dat is dan juist olie op het vuur omdat ze ruimte voelt om inderdaad in discussie te gaan, omdat die grens blijkbaar niet helemaal vast ligt. Bij Lotte kán het heel goed werken om inderdaad die keuzevrijheid te geven maar in te perken. Je wil geen blauwe jurk, welke jurk wil je dan wel werkt vaak absoluut niet want dan gaat ze dus niet kiezen. Als je dan zegt, "ik hoor dat je je blauwe jurk niet aan wil, je mag ook je rooie jurk aan" dan begint ze vaak te gillen dat ze die ook niet wil maar als je dan vraagt wat dan wel dan krijg je geen antwoord. Wat wel eens, als ze dan niet te ver doorgeschoten is in die driftbui helpt is dat je dan zegt, "je kunt kiezen tussen de blauwe en de rode jurk en als je niet kiest dan kies ik de rode." Hier kiest ze dan toch regelmatig eieren voor haar geld.

Wat de therapeut trouwens ook zei bij het jurkenverhaal is dat als ze zich zo onmogelijk gedraag je haar best in haar maillot naar school mag brengen. Dan zeg je: "Ik kan zo niet met je praten, ik wil dat jij je jurk aan doet en om half negen gaan we weg, ik zie wel of het gelukt is" en als dat dan niet zo is kun je je kind op school afleveren en tegen de juf zeggen: "Ze vond het vanmorgen erg moeilijk om haar jurk aan te doen, ze werd erg boos, ik heb haar jurk in haar tas gedaan".
Wat je dan doet is er een andere volwassene bij betrekken, zonder dat je gelijk zegt dat ze zo vervelend is of zo, je benoemd dus gewoon de situatie. Daardoor haal ja A. de druk bij het moment weg (ze moet haar jurk aan hebben voor je weg gaat anders kun je niet weg) en B. vergroot je het draagvlak, niet alleen papa zegt het maar de juf vind het ook niet goed. Meestal doen kinderen zoiets dan maar 1 keer.

Overigens moet ik er wel bij zeggen dat je Lo. dan in zo'n driftbui de houtgreep zou moeten nemen om haar überhaupt in de auto te krijgen dus 'gewoon' naar school gaan zit er niet zo in. We komen regelmatig te laat omdat ze weer eens een driftbui had.

En nog iets anders, hier nemen de driftbuien af in rustige periodes zonder school zoals de zomervakantie en toe als ze weer naar school gaat en exponentieel toe als er onrustigere periodes zijn zoals nu met Sinterklaas en een op handen zijnde verhuizing.

tnx voor de reacties

HG, mn vriend en ik zijn nu 1,5 jaar samen, waarvan we al ruim een jaar samenwonen. voor mijn gevoel dus niet per se kort, omdat ze 1 nog jonger was, en 2 in het begin er niet moeilijk over deed.
verder ligt de opvoeding ook bij mij. alleen als zij in zo'n bui zit en ik er ff doorheen zit dan ziet hij dat ook en probeert hij het op zijn manier. iedereen heeft een andere kijk op opvoeden, en we zitten wel goed op 1 lijn, maar als hij ziet dat mijn rustige aanpak niet helpt dan probeert hij het ook eens. en dat vind ik ergens alleen maar fijn.

wat pompoen zegt herken ik een beetje. alleen gaat het hier helemaal niet mis over als ik of vriend iets moet doen. 9 van de 10 keer doe ik het ook. en als ik er een x niet ben dan gaat het met vriend wel gewoon goed.

pompoen, ze krijgt eigenlijk hier ook nooit haar zin. in die zin ben ik best wel consequent. ja je probeert soms de andere dingen te sussen, maar waarom ze boos is geworden krijgt ze nooit haar zin in
sit-in vind ik zelf lastig. mede omdat je hoort dat ze juist uit de situatie gehaald moeten worden. en ook omdat ik het minder kan verdragen als ze bij mij in de buurt is. filoria, je leert ze niet dat ze alleen gelaten worden als ze emotioneel zijn, maar wel dat het boos zijn niet geaccepteerd wordt.
De buien voorheen kreeg ik wel altijd goed met een knuffel. als ik hoorde dat ze rustig was vroegh ik er zelf naar, of zij riep zelf mama knuffelen. nu werkt dat ook niet. ik benoem vaak als je rustig bent mag je komen en knuffelen. door mn hurken gaan om zo 'beter'bereikbaar te zijn werkt ook niet.

ik benoem ook vaak dat ze boos is en rustig moet worden (waarop ze schreeuwt ik ben al rustig). of als ze iets wil zeg ik dat ze eerst rustig moet worden omdat ik haar anders niet versta.

keuzes geven werkt niet altijd. als ze boos wordt omdat ik alvast water pak voor na het tandenpoetsen dan blijft ze boos. asl ik het water weggooi en vraag aan haar zal ik het doen of wil jij het doen, dan krijg ik daar geen antwoord op. als ik dan zeg dan doe ik het, blijft ze boos, of gooit ze de beker zelf weer leeg.
of als ze bijv iets aan wilt wat niet kan, en ik geef 2 andere opties, dan is dat beide ook niet goed

als het gebeurt als we gewoon thuis zijn dan negeer ik haar dus/of probeer het op een andere manier. mochten we weg moeten (voornamelijk als ik haar kom halen), dan neem ik haar in de driftbui mee, en zet ik haar i de houtgreep vast in haar stoel, desnoods zonder schoenen en jas. maja met dit koude weer kun je dit ook niet al te vaak doen, daar is het veel te koud voor.

ik probeer het (mede ook de achterliggende gedachtes) mee te nemen. van lejow had ik ook wel wat goede dingen gehoord. ik zal het er vanavond ook eens met vriend over hebben.

Ik herken veel in wat Pompoen zegt. In de vakanties is het hier (na de eerste paar dagen) heerlijk rustig, en als de school dan weer begint is er serieus explosie gevaar..

Hier helpt vasthouden dan weer echt niet, want dan gaat haar metertje op 'donkerzwart' en is ze gewoon niet te houden.

Bij ons helpt vasthouden ook niet, dan spant ze zich helemaal aan, rug helemaal hol en gaat ze nog harder gillen, schoppen, slaan en spugen. Dat doet ze op zich niet als je haar niet vast houd, dan doet ze wel heel boos, ze gilt en schreeuwt en ze haalt wel eens uit, maar ze laat de boel redelijk heel en doet zichzelf en anderen niet écht heel erg pijn. Ze gaat vooral tegen deuren aan bonken of springen of stampvoeten zeg maar.

Even een positieve update.
ik heb er nog een hele tijd mee aangemodderd, ik kon er op een gegeven moment ook echt niet meer tegen.
Cb kon eigenlijk weinig betekenen, omdat ik t eigenlijk goed deed, alleen op de driftbui na werd t lastiger. Maar ik had ook t gevoel dat er meer achter zat.
Uiteindelijk bij de arts van t cb terecht gekomen (ze moest toch haar prikjes hebben), alleen toen ging t natuurlijk 2 weken beter. (Ik had een stickerlijst ingezet). Nog wel gehad over speltherapie en ergotherapoe (prikkelverwerking). Alleen moest ik nog 40 Euro per sessie bijbetalen. Nog een keer stickerlijst ingezet en t gaat nu al een maand super!! Als ze boos wordt dan zet t niet door in een driftbui, ik kan dingen uitleggen waar ze zich bij neerlegt enz. Zo heerlijk dit ineens!

Wat een onzin! De ergotherapeut wordt bij ons gewoon vergoed!

Wat ontzettend fijn dat het goed gaat!! B had vorige maand ook echt een heeeele slechte periode, inc echt intense woede en slaan, en dat gaat *klopklop* ook al weer even goed!