Ik vind van eensgezinwoning naar appartement geen stap terug als je er in locatie op vooruit gaat. Ik zou net als vriend ook liever in een appartement in de stad wonen dan in een gezinswoning buiten.

Wat betreft jouw emotionele binding aan je huisje en eigen plekje, dat snap ik heel goed. Maar je maakt natuurlijk de keuze om te gaan samenwonen, in principe met de intentie dat de relatie dermate goed zit dat dat niet dus komende jaren weer uit gaat en je weer alleen in dat huisje zit of terug kan. Ik vind persoonlijk dat dat iets is dat je los moet laten/niet mee moet laten wegen als je de keuze maakt samen verder te willen gaan. Anders moet je nog niet gaan samenwonen. Maar goed dat is meer hoe ik er persoonlijk in sta natuurlijk.

Wel vind ik dat jij nu vlakbij je werk woont een argument. Hoe is dat voor hem vanaf beide woningen EN wie heeft de baan die het meeste ruimte biedt voor reistijd?

Ik vind naar de koopwoning gaan eerlijk gezegd vaak de meest logische keuze en ik zou zelf ook naar de stad willen dus ik zou bij je vriend intrekken. ;)

Ligt ook wel aan de ruimte: hoe groot is dat appartement?

En ach, anders gewoon nog even latten. Verhuizen naar een andere plek/stad is niet niets.

Ik ben zelf destijds naar het koop appartement van m'n man (destijds vriend) getrokken. Ik had zelf een klein huisje, maar dat was in oppervlakte wel veel kleiner. M'n man zal vanwege z'n werk altijd in de regio waar we nu wonen moeten wonen, dus dat was ook wel hartstikke logisch voor ons.

Ik vind op zich de keuze voor het koop appartement ook logischer, los van de andere argumenten. Maar jullie hebben beiden duidelijk ook emoties bij beide woningen dus dat zou ik even rustig bezinken en bespreken met elkaar.

Lastige keuze.
Wij hadden beide een huur woning. Ik een super fijn appartement waar ik ook hard voor heb moeten knokken en wat echt mijn plekje was. En hij een huis.
Ik was super trots en blij met mijn appartement en hechte daar echt heel veel waarde aan en hij wilde gewoon niet in een appartement wonen. Ik ben bij hem ingetrokken, in alle eerlijkheid kan ik zeggen dat ik het eigenlijk helemaal niet meer spannend vond toen het zo ver was. Ik heb zonder moeite mn huur opgezegd, gewoon omdat het echt goed voelde en het daarom niks uitmaakte waar we woonde.
Moet er wel bij zeggen dat ik daar al een paar maanden woonde maar nog wel mijn appartement had. We betaalde toen gezamenlijk de boodschappen maar ieder zn eigen vaste lasten.

Dank voor jullie reacties.
Wat betreft de oppervlakte, mijn huis is ruim 2x zo groot als zijn appartementje. Het is een woonkamer(tje), slaapkamer, badkamertje en keuken. Geen buitenruimte. Ik ben wel echt een dorpsmeisje, dus de locatie doet mij persoonlijk niets, snap wel goed dat dat voor hem anders is.
Wat het iets lastiger maakt is dat, omdat hij voor 3 jaar aan een heel duur leasecontract vast zit, ik ook weet dat de stap die we nu gaan maken voor 3 jaar is. Eerder zullen we niets gaan kopen bijvoorbeeld En aangezien ik bijna 32 ben, lijkt met het oog op de toekomst mijn huis ook een logischere zet dan zijn appartement
Onze vaste lasten zijn even hoog ongeveer, dus dat maakt ook niets uit.

Wat werk betreft, ik ga nu altijd op de fiets naar mijn werk, hij heeft vanaf zijn huis al een reistijd van 20 min. Vanaf mijn huis wordt die reistijd ongeveer 30 min. Vanaf zijn huis zou mijn reistijd ongeveer 20 min worden.

Voorop staat zeker dat we willen samenwonen hoor, laat dat duidelijk zijn haha. We zijn de afgelopen maanden elke dag bij elkaar en het gaat zó goed en voelt zo goed.. en aangezien we allebei geen 18 meer zijn gaat het wat sneller dan gemiddeld, maar we voelen ons er allebei goed bij De vraag is dus alleen nog even waar....

In deze situatie zou voor mij de keus makkelijk zijn. Als jouw huis veel groter is en je moet er de komende 3 jaar blijven wonen zou ik voor jouw huis kiezen. Ik zou het zelf niet zien zitten om nu nog 3 jaar in een appartement met 1 slaapkamer te wonen. De reisafstand naar het werk zou ik ook belangrijk vinden, als je nu met de fiets kunt gaan.
En helemaal als de vaste lasten even hoog zijn zou ik voor het huis kiezen.

Ik zou ook voor jouw huis kiezen. Ik hecht ook geen waarde aan de stad dus dat zou voor mij geen voordeel zijn. Daarnaast zou ik niet in een 2 kamerappartement willen wonen als je ook in een heel huis kan wonen. En al helemaal niet als er op redelijk korte termijn een kinderwens is.

Edit: en heb jij niet ook je hond nog? Dan wordt het helemaal vol in het appartement.

Hmmm lastig. Ik zou in jullie positie denk ik ook voor jou huis gaan. Maar snap zijn punt ook wel. En zou zijn appartement snel verkocht kunnen worden? Of wordt dat ook lastig? Leuk dat je gaat samenwonen, gefeliciteerd alvast :-)

Eens met Carra. Ik snap het argument huur vs koop zeker wel en oppervlakkig zou ik dan ook zeggen 'koop'. Máár in dit geval is het huurhuis meer geschikt voor twee personen + hond, en geschikt voor de langere termijn dan het koophuis. Je groeit daar een keer uit, hoe dan ook.

Oh hond en geen tweede slaapkamer (en wel meerjarenplan) vind ik ook wel grote punten.

Wel ook belangrijk hoe verkoopbaar zijn huis is en of hij geen verlies maakt. Voor hem is van koop naar huur net zo goed "een stap terug" zat ik net te denken.

Ja dat zou ik ook denken als ik mijn koophuis te koop moest zetten om naar een huurhuis te gaan hoor.

Dat zou voor mij heel makkelijk zijn, namelijk in jouw huis.
Mijn huis is mij ook heel veel waard, en hoe goed het ook gaat tussen mijn vriend en mij, ik zou mijn huur nooit opzeggen om in zijn huis te gaan wonen. Dat het in jouw geval ook nog om een appartementje gaat zou voor mij helemaal de doorslag geven.

Het ligt aan de faciliteiten van jouw dorp. Heeft het een supermarkt, friettent, dichtbij snelweg etc..? Dan zou ik zeker het appartement verkopen en bij jouw in je huurwoning intrekken.

Als die faciliteiten in je dorp ontbreken is het wat anders. Dat is namelijk de grootste reden voor mij waarom ik mijn geboortedorp heb verlaten, terwijl ik ook zo gehecht daar aan was. Echter dat dorp ligt zo'n 15 minuten rijden vanaf de dichtstbijzijnde snelweg. Heeft geen supermarkt (wel een friettent en bakker) en binnenkort verdwijnt zelfs het postagentschap en de pinautomaat. De voornaamste reden dat het dorp leegloopt zijn het ontbreken van die faciliteiten.

De hond is er helaas niet meer ... maar een kinderwens is er wel ja, aan beide kanten. Niet binnen nu en een jaar ofzo, maar ergens in die 3 jaar toch wel, en ik vraag me af hoe ik dat zou moeten doen met 1 slaapkamer en geen buiten. Het kan wel natuurlijk, maar ideaal is het niet.

De stad waar wij woont is ontzettend gewild. Zijn buurvrouw is laatst verhuisd en als we zagen wat zij voor haar huis kreeg (wat er niet uitzag) zou hij tenminste 20.000 winst maken op zijn woning, dus dat is een mooie meevaller

Mijn dorp is ook weer niet zo'm klein dorp dat er niks is haha, alle winkels die je nodig hebt zijn er, kroegjes,restaurantjes,naast de a9, supermarkten.

Ik snap hem zeker hoor, dat hij in de stad wil wonen, omdat hij dat ook gewend is.... en als ik wist dat het voor eventjes was, en we ondertussen naar iets anders konden gaan kijken, zou ik er minder moeilijk over doen, maar 3 jaar....is lang

Ik zou niet weggaan, maar óf samen iets hier zoeken of in je huurhuis blijven. Maar goed, k ben dan ook fan van onze omgeving Waar hij woont is leuk, hoor en ik snap heus wel dat-ie er niet zomaar weg zou willen. Maar waar jij (of mijn huidige woonplaats) woont, is voor een toekomst wel fijner, volgens mij.

Ik zou gaan voor jouw huis.

Ik zou het huis van vriend verkopen en met de winst die hij verwacht te maken het lease contract afkopen. En dan samen op zoek naar iets wat jullie beide willen.
En als dat nu te vroeg voelt zou ik nog even blijven latten.

Ik zou voor jouw huis kiezen. Ik vind een huurhuis zeker geen stap terug. Daar is niets mis mee als dat in die situatie beter past, en dat is hier het geval (ik vind sowieso niets mis met huren even voor de duidelijkheid). Jouw huis heeft meer ruimte, een buiten, is voor jou dichterbij qua werk, en je woont in een plaats met veel faciliteiten. Natuurlijk is dat niet hetzelfde als in de stad wonen, maar het is nou ook weer niet zo dat je in een klein, saai gat woont als ik dat zo lees. Zeker als zijn huis makkelijk verkoopt waarschijnlijk, lijkt me dat logischer. 3 jaar overbruggen in jouw huis lijkt me beter dan in zijn appartement, zeker met het oog op eventuele gezinsuitbreiding.

Absoluut jouw huis.

Ik zou ook voor jouw huis gaan, succes met de beslissing maken!

Dan zou ik toch voor jouw huis gaan.
Gezien de reistijd naar het werk, meer ruimte, tuin, genoeg voorzieningen. Die stad kun je toch in het weekend gewoon opzoeken met het OV of de auto?
Ik zou er niet veel zin in hebben om van redelijk landelijk naar een gehorig appartementje zonder tuin te gaan, helemaal niet als er wellicht over 2 jaar een kindje is.

Ik zou denk ik hier naar neigen, maar verkopen is wel een hele stap. Maar ik bekijk het vanuit perspectief van iemand die niet uit de stad weg wil. Als je vriend er in principe geen moeite mee heeft zijn plekje en de stad op te geven, dan zou ik ook voor jouw huis gaan. Klinkt van jullie twee opties wel als het meest ideaal (maar ik zou het dus echt niet willen), zeker als je echt die drie jaar uit wilt zitten. Of een periode zijn huis aanhouden en verhuren? Of bij hem intrekken op de kortere termijn en dan verkopen en lease afkopen en samen iets nieuws? Maar dat wil jij niet.. ;)

De stad opzoeken heb je niks aan als het je erom gaat in een stad te wonen. De stad opzoeken kan altijd, het gaat er juist om dat je in een stad altijd alles binnen 10 minuten op handbereik hebt. Breed aanbod van restaurantjes, bioscopen, theater, musea en ander entertainment. Ik wil mogelijkheden hebben en spontaan dingen kunnen doen. Ik kan er echt niet tegen om dan nu volgende week vrijdag bioscoop te plannen. Vriend en ik worden juist zo blij van "Jezus wat een saaie druilerige prutdinsdag, zullen we goedkoop een pizza eten en naar de bios?".

Ik ben wel blij dat vriend en ik wat dat betreft op 1 lijn zitten (wel jammer dat mijn vriendinnen helemaal niet zo zijn en dus ver weg wonen).

Ik denk dat op papier jouw huis gewoon de beste optie is.

Dit komt ook omdat ik lees dat jij een echt dorpsmeisje bent en dat zijn voornaamste argument eigenlijk is 'ik woon in de stad en dat vind ik leuker dan een stil dorp'.

Eerlijk is eerlijk, denk ik dat een dorpsmeisje in een stad niet gelukkig gaat worden in een appartementje. En niet blij zijn, zit je ook niet op te wachten gok ik.

Nee, als er echt toekomstplannen zijn, moet hij met betere argumenten komen om te gaan voor zijn klein appartementje zonder plek voor een kindje.

Maar aan de andere kant, als hij echt nooit never de stad uit wilt .. dan zou ik blijven lat-ten totdat hij het wel wil

Op papier klinkt jouw huis inderdaad mooier en beter, maar in de praktijk denk ik dat het logischer is als jij bij hem intrekt en jullie later samen een eengezinswoning o.i.d. kopen. Als jullie gaan samenwonen in jouw huis, dan betaalt hij natuurlijk gewoon zijn hypotheek door, terwijl als jij je huis opzegt en jullie gaan samenwonen in zijn appartement (voor nu en niet voor eeuwig), dan houden jullie daar geld aan over. Snap wel dat het voelt als een stap terug, vooral omdat je zo gigantisch hebt geknokt om alles te behouden, maar ik denk dat een stap terug ook kan betekenen dat je straks twee stappen vooruit zet.