Ik zou als ik jou was een denkbeeldige middelvinger opsteken naar die oom en schoonmoeder en lekker doen waar jij je goed bij voelt. Laat ze het lekker uitzoeken samen.

Ik vind het echt heel lief dat jullie allemaal de moeite nemen om te reageren!

Mijn man is een enorme pleaser en houdt niet van ruzie (behalve met mij ;) ), dus die probeert vooral heel erg zijn oom tevreden te houden. Maar ik moet zeggen dat het ook gewoon echt wel heel lastig is om het gesprek met zijn oom aan te gaan, want zijn verwachtingen verschillen per dag. Dus vandaag kan het A zijn, en dan morgen kan hij geïrriteerd zijn omdat mijn vriend toch had moeten weten dat hij B had moeten doen. Wat je ook doet, het is nooit goed (genoeg). Hij leeft ook met het principe dat hij geen complimenten moet geven, omdat zijn werknemers dan naast zijn schoenen gaan lopen. Alles wat hij zegt is dus negatief. Door dit hele gebeuren valt het mijn man ook allemaal heel erg tegen en loopt de spanning tussen ons regelmatig op. Hij doet álles wat zijn oom vraagt omdat hij bang is voor een uitbrander, maar ik voel me daarin heel erg vergeten omdat ik er altijd de dupe van ben. We zitten dan ook zeker niet op één lijn en ik voel me door hem ook vaak niet gesteund. Maar hij ziet het als een investering die hij nu moet doen, om er straks als het van hem is een succes van te maken. Is natuurlijk ook wel enigszins zo, maar er zijn wel grenzen.
Hij wil wel zijn moeder bellen om dit te bespreken, maar ik vind dat ook wel weer een beetje sneu voor hem. Het is toch zijn moeder en nu staat hij negatief tegenover haar door mij zeg maar... Ik kan zelf ook het gesprek met haar aan gaan, maar weet niet of ik dit via de telefoon wil doen.

Weer terug in het restaurant werken wil ik echt niet. Ik kan er niet tegen als ik niet goed weet wat er van me verwacht wordt en ik dus eigenlijk nooit aan de verwachtingen kan voldoen. Dit zou heel gauw uitlopen op een ruzie en waarschijnlijk ook wel het einde van mijn huwelijk. Daarnaast vind ik mijn eigen werk ook gewoon heel leuk en is het financieel verstandiger om dit aan te houden (stel nou dat het restaurant failliet zou gaan o.i.d. dan zijn ik en de kinderen iig enigszins safe).

Eigenlijk zou ik ook gewoon moeten denken 'laat maar lullen', maar juist omdat ik zoveel opoffer en zoveel moeite heb om alle ballen hoog te houden, kwetst het me enorm. Ik zou willen dat ze wat begrip en juist waardering zou hebben voor hoeveel ik er voor laat. Maar ondertussen is het dus nog niet genoeg en praat ze hierover achter mijn rug om.
Mijn moeder is er verder niet teveel op ingegaan, behalve dat ze heeft gezegd dat ik het ook niet makkelijk heb en dat sm misschien eens naar mijn verhaal zou moeten luisteren. Daarop begon mijn sm te huilen dat ik haar ook nooit bel over dat soort dingen en dat ik haar te weinig foto's stuur van de kinderen, blabla.

Hmm misschien een beetje vaag verhaal geworden. Ik heb geprobeerd om alle vragen een beetje te beantwoorden, hoop dat het zo duidelijk is. HollyGolightly, wat naar dat jij ook in deze situatie hebt gezeten en het je nu ook nog zoveel doet. Is het bij jullie door dit alles ook stukgelopen, of had dat een andere oorzaak?

Je man moet zelf weten of hij een pleaser wil zijn als dat ten koste gaat van zijn eigen tijd en energie, maar niet als het ten koste gaat van jou en zijn loyaliteit naar jou toe. Ik zou daar toch een keer flink boos om worden. Me bezwaard voelen dat hij nu zijn moeder moet bellen zou ik al zeer zeker niet doen. Het wordt verdorie een keer tijd dat hij voor jou opkomt, ga in godsnaam niet terugkrabbelen en hem hierin sparen omdat dat zo zielig zou zijn voor hem. Het is potverdorie zielig voor jou als hij niet belt.

Nee, door haar.

Ik snap je wel. Maar dit lijkt me echt niet de schuld van jou, maar van zijn moeder die blijkbaar een rare interpretatie heeft van wat jij doet met je leven. Ik vind dat je man daarin best voor jou en jullie gezinssituatie op mag komen tegen haar.

Ik zou hem overigens ook een keer duidelijk maken dat het heel, heel ondermijnend is voor de relatie als zijn loyaliteit altijd bij anderen ligt en nooit bij jou omdat hij met al die anderen geen conflicten aan durft te gaan, waardoor jij altijd het onderspit delft. Jullie zijn een team, en mits je partner niet al te onredelijk is, hoor je als het erop aankomt elkaar te steunen. Jij en hij tegen de rest van de wereld, niet de rest van de wereld en hij tegen jou omdat hij zo bang is om de rest van de wereld tegen te spreken. Nogmaals, mensen pleasen doe je maar van je eigen middelen (tijd, energie, et cetera). Niet van die van je vrouw. Ik zou hierin echt op mijn strepen gaan staan. Je bent verdorie naar de andere kant van Nederland, naar een vreemde omgeving verhuisd waar je kip noch kraai hebt, je hebt van alles opgegeven, zodat hij dat restaurant straks over kan nemen, maar wat zit er in voor jou?

Volgens mij is je vriend een ontwijker en dat kan prima werken voor een bepaalde periode maar niet voor langere tijd. Hij moet ook zijn eigen grenzen aangeven: anders ben jij in hun ogen sowieso altijd de boeman. Wat ook niet eerlijk is naar jou of naar de kinderen.

Ik zie een hoop mensen met allemaal verschillende verwachtingen, meningen, idealen, belangen en gevoelens. Jij delft nu het onderspit maar blijkbaar werkt de situatie even voor niemand zoals ze het voorzien hadden. Je moeder zegt ook niet heel hard wat ze denkt, jij doet dat niet, je schoonmoeder via via en je vriend houdt zijn mond. Dan nog de oom in kwestie die met de wind meewaait lijkt wel: dat is natuurlijk ook wel voer voor een flinke discussie. Gooi je die nu niet open door eerlijk naar elkaar te zijn, dan kan het alleen maar slecht aflopen, puur omdat er geen communicatie is.

Oh ja, en per wanneer is het dan dat je vriend het restaurant kan overnemen? Is dat met drie maanden, een jaar of duurt dat nog vijf jaar?

Ten eerste heb ik heel erg met je te doen, en ten tweede ben ik het eigenlijk met iedereen eens. Vooral met het feit dat het lijkt alsof die oom inderdaad iemand zoekt om voor zijn personeel te koken en het op deze manier verpakt.
Ik vind dat jouw man echt vierkant achter jou mag/moet staan.

Sterkte!

Geen nieuwe tips maar ik snap dat je er heel erg van baalt en je gekwetst voelt. Misschien is dat ook wat waard. Ik zou nu iig de koe bij de hoorns pakken voordat het zich nog verder opstapelt allemaal, er moeten dingen veranderen. Iedereen loopt op zijn tenen op dit moment

Ik vind dat je die oom totaal geen verantwoording schuldig ben en de enige woorden die ik er eventueel aan vuil zou maken naar oom en overigens ook naar schoonmoeder, is dat je het vervelend vindt en wellicht ook dat het je kwetst dat hij/zij er zo in staat.

Ik zou wel een gesprek aangaan met je man. Je hoeft je gevoelens hierover niet van tafel te vegen, maar ik denk dat het wel tijd is dat jullie je eigen verwachtingen samen op een rij krijgen, kijken waar de pijnpunten zitten en wat je eraan kan doen om het leven makkelijker en weer aangenamer te maken. Kijk ook eens eerlijk of de termijnen die ervoor staan, acceptabel voor je zijn.

Dat er een vooruitzicht is het bedrijf over te nemen, wil natuurlijk niet zeggen dat jullie masr alles hoeven te pikken. Dat betekent wel dat je man waarschijnlijk eenzelfde gesprek met oom moet aangaan; verwachtingen aftasten en concrete afspraken maken. Oom zal misschien moeite hebben om afscheid en afstand te nemen van zijn bedrijf, maar dit betekent niet dat jullie zijn gal hoeven te accepteren.

ik denk dat voor jullie allemaal open kaart spelen belangrijk is in deze fase. Het is niet direct een conflict tussen jou en je man, dus ik zou zeker proberen om erop te sturen dat jullie gevoelens niet verwijtbaar zijn en je die gevoelens van elkaar moet accepteren en respecteren, ook al ben je het er niet mee eens om wat voor reden dan ook. Zet oom en schoonmoeder als factoren buiten spel en focus op jullie als gezin.

Lastig is het sowieso, sterkte Gijs. Onderschat niet dat het een hele transitie is (geweest), die misschien ook nog plaats moet krijgen als je nieuwe normaal.

Jemig. Wat een kutsituatie. Ik vind dat je man zich echt een stuk dankbaarder en liever zou mogen opstellen. Ik zou hier als ik jou was echt zsm een Groot Punt van maken: hij heeft eea te lijmen, op z'n strepen te staan, en hij moet jou te allen tijden verdedigen! Kom nou! Helemaal eens met Susan. Bah meid, heb echt met je te doen, knap dat je het nog zo mooi en helder uiteen weet te zetten.

Ik vind het zó rot om te lezen voor je, dat verdien je gewoon niet dit. Helemaal eens met de andere dames, niet op je kop laten zitten hoor! Je man mag echt wel wat meer voor jou op komen, je kan je ook niet in tienen delen, kom nou. Verlies alsjeblieft jezelf niet in dit verhaal.

Ik vind ook niet dat je verantwoording hoeft af te leggen naar de oom, maar misschien heeft hij echt geen idee hoe het gaat met kinderen er bij. En als je hem dat rustig vertelt dat hij het inzicht krijgt?

Wat een fijne en goede reacties krijg je hier Gijs. Ik hoop dat je je erdoor gesterkt voelt en voor jezelf op kan komen.

Bij mij is het mede daardoor stuk gelopen. Maar dat hoeft bij jou natuurlijk niet zo ver te komen.

Waar woon je in Friesland, Gijs? Zelf woon ik in Leek, je mag altijd even op de koffie komen hoor!

Dit vroeg ik me ook af. Wat een ontzettend nare situatie Gijs. Ik begrijp je volkomen. Toen we nog geen kinderen hadden, was mijn man ook voornemens het restaurant over te nemen waar hij toen werkte. Aangezien ik zelf geen horecamens ben, was ik heel bang dat dit uiteindelijk tegen ons zou gaan werken. Als je niet samen in de zaak kunt werken, leef je toch langs elkaar heen. Met kinderen wordt dat alleen maar moeilijker.

Dat die oom er een jaar na jullie verhuizing nog steeds de scepter zwaait, lijkt me geen goede zaak. Kan hij er niet uitstappen, zodat jij een eigen plek krijgt in de zaak en je baan kan opzeggen? Dan doen jullie het met z'n tweeën en heeft die oom zich er niet meer mee te bemoeien.

Hoe dan ook, ik denk dat je vooral met je man eens serieus om de tafel moet. Hij zal toch wat meer van zich af moeten praten en de zaak zo snel mogelijk helemaal overnemen. Die oom ondermijnt jullie toekomst op deze manier.

Dikke knuffel voor jou, ik hoop dat jullie eruit komen, maar denk vooral aan jezelf nu, want je hebt je als ik het zo lees al veel te lang weggecijferd!

Ik vind jullie reacties allemaal zo lief, doet me echt goed. Gewoon om even wat begrip te krijgen en dat mijn gevoelens er best mogen zijn. Dank jullie wel

Het restaurant overnemen gaat niet binnen er paar maanden gebeuren. Wij zijn eerder dan gepland deze kant op verhuisd omdat ik niet wilde dat we onze oudste school van de ene school naar de andere school zouden moeten doen (hij is heel erg gevoelig voor veranderingen). Dus het idee is dat het over ongeveer een jaar van ons moet zijn.

Maandag zie ik mijn man weer eens wat langer dan 2 uur en dan moeten we maar samen op papier gaan zetten wat onze verwachtingen zijn en daarin op één lijn komen. Daarna moet mijn man met zijn oom in gesprek om deze verwachtingen met hem op één lijn te krijgen. Mijn man mag ook zijn moeder bellen om haar te vertellen dat ze zich nergens mee te bemoeien heeft, maar dat het wel fijn zou zijn als ze ons zou willen steunen in een proces wat voor ons allemaal niet makkelijk is.

Susan, je hebt helemaal gelijk wbt mijn man. Zijn loyaliteit zou bij ons moeten liggen. Maar dat krijg ik hem gewoon echt niet aan zijn verstand. Daar hebben we het afgelopen jaar zoveel ruzie over gehad, dat ik nu denk 'laat maar, ik doe het wel alleen'. En dat is natuurlijk niet best.

Pineco, ik wil niet in de zaak werken. Ik zou wel wat administratieve dingen erbij willen doen, maar ik ben geen horeca persoon. Daarnaast is de financiële zekerheid die ik heb met mijn eigen baan en vaste contract ook wel erg prettig voor mezelf (klinkt misschien heel negatief, maar als onze relatie zo door gaat gaan we het niet nog jaren redden samen en nouja, dan wil ik toch wel graag mijn zaakjes op orde hebben).

Jip, helaas ziet hij niet waar ik dan tegen aan loop, omdat hij vaak zelf niet 's avonds in het restaurant is. En met uitleggen kom ik helaas nergens...

Pitty, lief van je! Ik woon in Oosterzee, dus dat is een hele andere uithoek van Friesland ;)

Jeetje ik vind het echt oprecht ontzettend naar voor je Gijs.
Ik hoop dat er snel verandering in komt in de gehele situatie

Wil je even een knuffel geven!

Ik wil je even sterkte wensen, hopelijk word het snel beter. En kun je er van de week toch goed over praten met je man. Ben het verder eens met de andere reacties.

Ik sluit me aan bij de andere reactie. Hele dikke knuffel!

Ik heb alles gelezen maar ik weet niet wat ik moet zeggen, Gijs. Ik hoop alleen maar dat jullie heel snel positieve vorderingen kunnen maken, dat je man kiest voor zijn gezin en je schoonmoeder zich met zichzelf bemoeit. Dikke knuffel vanuit hier!

Wat ik zo lees, is dat je vooral oprecht de steun van je man mist. Volgens mij als je samen dit met hem zou doen, in plaats van jij alleen, zou je je al heel anders voelen. En daar wringt ook de schoen het meest, want jullie doen dit niet meer samen. Hij heeft het restaurant, jij je baan en het huishouden. Er is niet meer echt een team en je moet je afvragen of je dat ook gaat krijgen als je oom wegvalt in het verhaal. Als het restaurant wél van jullie wordt: krijg je dan je man terug? Of steekt hij dan alleen maar meer tijd in het restaurant omdat hij het nu eenmaal tot een succes wil maken.