*weg*

Ja, dat was erg fijn. Ik was toen wel nog maar een week of 18, en het was m'n eerste, dus er was weinig zichtbaar - ik wees maar wat op m'n buik en googlede snel het Italiaanse woord voor 'zwanger'. Maar het werkte top!

Het blijft natuurlijk altijd een risico, je weet nu niet hoe je je overmorgen voelt bij wijze van.
Ik ben nu zo goed als 28 weken en zou er niet meer aan moeten denken sinds ik nu een week last heb van ischias. Dat weet je natuurlijk niet van te voren, dus is het lastig. Ik ben iemand die graag zekerheid heeft, dus zou ik het niet meer doen. Als jij het aan durft te gaan zou ik het nog lekker doen. Of proberen idd zo laat mogelijk te boeken.

Ik ben met 33-35 wkn zwangerschap naar een camping in Rome op vakantie geweest. (Luxe Sta caravan) Dit hadden we net een week voor de positieve test geboekt.
We gingen met de auto en dat is goed bevallen, al heb ik zelf bewust niet gereden. Op vakantie zelf was het wel goed te doen. 3 dagen Rome bezocht, gewinkeld, strand en zwembad. Alleen het liggen op n strandbed, lang lopen ed brak soms op. Ik zou het niet nog eens doen, omdat we niet alles eruit hebben kunnen halen. Maar ik zou het bij een zorgeloze zwangerschap ook niet afraden.

Ik voelde me tot het eind super goed. Dus ik zou ook gaan. Maar misschien wel afwachten tot een week of wat van tevoren met een vliegticket boeken.

Met 20 weken zwangerschap ben ik metvmijn vriend een weekje wezen kamperen in Luxemburg. We hebben wat kleine wandelingen gemaakt en verder rustig aan gedaan bij de tent. Het was dan ook behoorlijk warm. Ik heb er wel van genoten.

Met 35 weken hebben we een weekendje Landal gedaan in twente. Verassend genoeg kon ik toen nog redelijk lange wandelingen maken, ondanks dat ik me tonnetje rond voelde.

Lichamelijk gezien had ik het tot 41 weken nog wel gekund, ik vond het alleen geen fijn idee. Ik wilde dichtbij zijn, mocht er iets gebeuren.

Ik had een beetje hetzelfde als Geel op het laatst. Ik voelde me nog redelijk fit en maakte nog wel m'n ommetje door de wijk en naar de supermarkt, maar ik had geen behoefte meer om verder weg te gaan die laatste weken.

In het tweede trimester voelde ik me juist heel lekker. Toen ben ik ook een paar weekendjes weggeweest met familie, vrienden en met mijn man. Dat was heel fijn!

Ja dat kan ik me ook wel voorstellen Teun, Geel en SoGood.
Ik weet natuurlijk helemaal niet hoe ik dan reageer op dingen of hoe ik me voel. Het is nog wel vóór m'n verlof, maar al wel ruim in m'n derde termijn.

We hebben voorlopig nog niets geboekt voor Engeland en Spanje, Amerika wel natuurlijk, maar met 20 weken voorzie ik nog niet heel veel problemen. Cambridge moeten we natuurlijk wel van alles voor regelen maar Spanje zou evt ook best last minute kunnen. Misschien moeten we het nog maar even aankijken. We gaan ongetwijfeld later in het jaar ook nog wel een keertje naar Spanje met het kindje er bij, aan het einde van de zomer als het niet meer zo warm is misschien. We wilden eigenlijk nu in oktober gaan, maar dat kon niet qua werk. Dus daarom speelde het idee om dan te gaan vóór m'n verlof, dan kan ik nog net reizen. Of het prettig is, is natuurlijk een tweede. Hoop wel dat we kunnen!

Klinkt wel fijn Olifant!

Lotus,fijn dat het goed beviel maar ook wel eerlijk dat je aangeeft dat je het niet nog eens zou doen.

Wat leuk dat jullie nog zoveel reizen op de planning hebben!

Ik heb meerdere keren korte vluchten gemaakt toen ik 20 weken of minder zwanger was, dat ging allemaal prima, had nergens last van.

Met 24 weken ben ik naar de VS gevlogen en met 27 weken weer terug. Twee weken voordat we zouden vliegen heb ik een sprintje getrokken om een trein te halen, dat was niet zo slim. Had daarna enorm veel pijn in mijn heup en kon amper lopen. Is gelukkig net voor vertrek goed gekomen, was al aan het uitzoeken waar we een rolstoel konden huren in de VS...

Heenvlucht was prima, al had ik wel wat moeite met lang staan, dus werd ik in een rolstoel naar de priority lane van de douane gekard. Daar alleen de stomme fout gemaakt om tegen de 'rolstoelduwer' te zeggen dat ie wel weer mocht gaan, aangezien er niet zoveel mensen voor ons stonden. Toen we eenmaal bij het raampje kwamen echt helemaal uitgefoeterd door de douanebeambte, wat we in de priority lane te zoeken hadden en dat we gewoon wilden voorkruipen etc. Was echt naar. Dus mijn advies: of lopen en wachten en op de grond zitten (de eerste keer dat we naar de VS vlogen moesten we bijna een uur wachten, vandaar dat we nu voor de rolstoel hadden gekozen) OF de hele tijd in de rolstoel blijven zitten.

Verder ging die reis wel goed, moest wel heel vaak plassen, dus was altijd op zoek naar de volgende wc. Lopen ging redelijk, lang staan niet, maar iedereen was super aardig, in het OV waren er altijd meerdere mensen die hun plaats aan mij wilden afstaan en daar heb ik ook dankbaar gebruik van gemaakt.

De terugvlucht met 27 weken was wel echt heel beroerd, mijn benen werden echt knetterhard (net twee betonpalen) en heel erg pijnlijk. Heb een tijdje bij de stewardessen achter gezeten. Daar kon ik mijn benen omhoog doen op een klapstoeltje, maar zat ik met mijn rug dan weer heel beroerd. Achteraf had ik compressiekousen moeten aantrekken en misschien nog wat meer moeten bewegen. Want toen het eenmaal zo hard en pijnlijk was hielp niets meer, bewegen, masseren, veel water drinken ook niet. Dus met name op je vlucht naar de VS zou ik er echt alles aan doen om zoiets te voorkomen.

Oh en ik zou het nummer van je verloskundige altijd meenemen. Heb toen in de VS een keer via Skype mijn vk gebeld omdat ik geen beweging voelde, was heel fijn om gewoon even haar advies te krijgen. En vanuit Oostenrijk tijdens mijn tweede zwangerschap ook gewoon haar noodnummer gebeld toen ik dacht dat mijn vliezen misschien waren gebroken.

Wat een supergoede tips Lonely Goatherd! Ik herinner me nog wel foto's van dat jij zwanger in Amerika was inderdaad. Jij was wel echt een paar weken verder dan dat ik ben, maar wel hele goede tips! Dat van je benen klinkt echt heel naar. Was dat vochtophoping/ontdrijving of iets tromboserelateerd? Daar ben ik toch ook wel beetje bang voor hoor. In dat opzicht laat ik zeker weten aan de crew dat ik zwanger ben en hopelijk kan ik veel rondlopen. Misschien inderdaad compressiekousen of iets mee, vind ik wel een goede tip.

En de zwangerschapskaart met noodnummer gaat inderdaad sowieso mee! Denk dat ik een heel medisch mapje maak voor de zekerheid voor in m'n rugzak, met noodnummer, kopie verzekeringspas, zwangerschapsverklaring en telefoonnummers/adressen van lokale ziekenhuizen. Zal wel goed gaan, maar liever goed voorbereid

Achteraf was het vocht, maar dat weet je natuurlijk op dat moment niet zeker en je kunt ook geen kant op. Dus die stress kwam er ook nog een beetje bij inderdaad.

Ik was wat verder in de zwangerschap inderdaad, maar als ik zo jouw buikfoto's zie, zal het qua buikformaat niet veel schelen. Was wel echt een hele leuke reis trouwens, heb een beetje heimwee.

Ik heb net even bij je profielfoto's gekeken en je had een heel mooi buikje inderdaad! Ik ben nu nog niet zo ver, maar over vier weken is ie misschien al weer meer gegroeid. Mooie herinnering voor jullie, hopelijk kunnen jullie met de kinderen nog eens terug!

Ik denk eigenlijk dat er geen zinnig woord over te zeggen valt. Elke zwangerschap en zwangere is immers anders. Als ik naar mijzelf kijk, heb het eerste trimester een verre reis gemaakt. Reizen ging prima, had wel veel last van de warmte daar en vermoeidheid.
In 2e en 3e trimester heb en had ik rugklachten waardoor ik vaak thuis al niet fatsoenlijk kan zitten en eigenlijk alleen in bed klachtvrij was (nu helaas ook niet meer). Ik had dan ook echt in deze periode niet willen/kunnen zitten in een vliegtuigstoel.

Ik ben met 23 weken naar Seattle gevlogen, ik had van de vk een fit to fly formulier mee, helaas moest ik wel meekomen met de douane. Ik was doof van de landingen de chinees die vragen stelde verstond ik niet haha maar uiteindelijk bleek dat ze willen zien dat je voor de bevalling weer weg bent. Mijn partner had de retourvlucht gegevens bij zich, zorg dus dat je ze bij je hebt, verder geen bijzonderheden gehad.

Ja ik ga toch voor de zekerheid maar een zwangerschapsverklaring halen.

Heb ook nog even uitgezocht op m'n werk, maar ik mag gelukkig gewoon aan de nooduitgang zitten, extra beenruimte jeej.

Bij beide zwangerschappen alleen helemaal in het begin gevlogen, haha, bij dochter testte ik positief op Sri Lanka, net 4,5 week zwanger toen we terugvlogen dus bij zoon testte ik positief een paar dagen na onze reis naar China (ik dacht dat ik een jetlag had ). Maar goed, toen wist ik natuurlijk van tevoren niet dat ik zwanger zou zijn en voelde ik me nog helemaal niet zwanger. Ik ben tijdens mijn eerste verlof nog op vakantie geweest naar Zuid-Frankrijk met de auto, dat ging prima! Ik had ook best een behoorlijke buik, maar ik had vrij makkelijke zwangerschappen eigenlijk. Zoals je al leest verschilt het dus echt per persoon

Ik mocht niet bij de nooduitgang zitten met 20wk (amper zichtbaar, maar er werd specifiek naar gevraagd 'medicatie, gezondheidsproblemen of zwanger?'). Vloog niet met KLM. Ik vond het wel jammer, was de eerste keer dat het aangeboden werd, konden we alsnog niet van de extra ruimte genieten

Ah wat jammer! Ik had het al van te voren geboekt, heb echt nagezocht in 'onze' regels maar er stond nergens dat het niet mag. Nu heb ik het net aan iemand gevraagd die er veel vanaf weet, en het mag gewoon! Gezondheidsproblemen, niet kunnen lezen of horen zijn wel een issue. Maar zwangerschap dus niet. Gelukkig maar!

Ik was ruim 23 weken toen we naar Amerika vlogen en ruim 27 weken toen we terugkwamen. Ik heb me op vakantie eigenlijk heel goed en fit gevoeld. Veel gelopen en geklommen (al die trails in de nationale parken) alleen wat rustiger aan dan normaal eigenlijk. Ik heb wel ijzer tabletten geslikt, mijn hb was heel erg laag en ik kreeg soms last van hartkloppingen en kortademigheid hierdoor. Ik had de tabletten mee uit voorzorg en toen we in het eerste park een flinke klim hadden gehad naar een waterval, kreeg ik hartkloppingen. Meteen de dag erna begonnen met die tabletten en ik heb er de rest van de vakantie geen last meer van gehad.

Ik had mijn zwangerschapsverklaring mee. Wij vlogen heen met United en terug met Swiss. Ik had beide airlines vantevoren gebeld en ze zeiden dat je bij hen zonder verklaring mocht vliegen tot 36 weken. Maar ik had al best wel een buik voor mijn termijn, dus ik dacht 'hoe kunnen zij zonder verklaring weten dat ik nog geen 36 weken ben?' en heb dus toch die verklaring meegenomen. Verder heb ik ook een Engels bewijs van mijn zorgverzekering aangevraagd. Beide zijn niet nodig geweest. Ik had een dunne joggingbroek aan in het vliegtuig, ging prima. Op de terugweg zat er wel een asociale Italiaan voor me die steeds zonder iets te zeggen zijn stoel naar achter gooide, ook als ik nog zat te eten ofzo. Ik heb amper geslapen en daardoor raakte ik extra geïrriteerd door die vent, dat ik op een gegeven moment zijn stoel met mijn knie klem zette hormonen zullen we maar zeggen...

Ik vond het met eten wel soms lastig. Vooral met kaas, als ik wilde weten of de kaas van rauwe melk was, keken de meeste mensen me heel vreemd aan. Maar goed, meestal was er keuze genoeg. Wat ik wel hilarisch vond was dat overal waar alcohol verkocht werd, er dezelfde waarschuwing hangt dat alcohol tijdens de zwangerschap voor allerlei afwijkingen bij de baby kan zorgen

Wat me wel tegengevallen is, maar daar zul jij geen last van hebben, wij waren niet met zijn tweetjes op vakantie, maar met mijn zwager en zijn vrouw. Zij hebben helemaal niks met kinderen en er werd dus niet over mijn zwangerschap gesproken. Gewoon echt helemaal niet, het woord 'zwanger' of 'baby' werd letterlijk niet uitgesproken. Na een paar dagen voelde ik me daar best wel ongemakkelijk bij, zeker omdat we op sommige plekken een kamer met zijn vieren hadden en ik me dan niet even met mijn vriend kon terugtrekken om er wél over te praten. Maar goed, omdat ik het lichamelijk allemaal prima bij kon houden, heb ik het maar zo gelaten (wij wisten al dat zij niks met kinderen hebben) ik heb uiteindelijk toch een paar keer eerder moeten afhaken bij een wandeling, maar toen splitsten we gewoon op en ik zag het probleem niet zo. Na een kleine 3 weken barstte er toch een bom: mijn zwager en zijn vrouw vonden ons ondankbaar, zij waren immers al de hele vakantie rekening aan het houden met mijn zwangerschap en het was ook hún vakantie. Dat schoot bij mij dus ook helemaal verkeerd, hoe kun je rekening houden met iemand als je nooit vraagt hoe het met diegene gaat? Zij hadden steeds zelf bedacht wat ik wel of niet zou kunnen en als ik dan alsnog aangaf dat het teveel was (wat dus echt maar een keer of vier voorkwam en bovendien, hoe erg is het om af en toe dan op te splitsen?) dan waren ze dus beledigd. Dit is allemaal wel weer goed gekomen, maar ik was echt erg boos en oprecht verbaasd over hun manier van denken.

Wel lekker, al die reisjes in het vooruitzicht! Gewoon doen en lekker genieten, je merkt vanzelf wel wat er wel en niet gaat. En als je anderen mensen gaat: af en toe opsplitsen ;)

Oh dat is eigenlijk wel een hele goede tip, of meer soort realisatie, Niekske. Wij gaan naar vrienden toe en daar een kleine road trip mee maken. Zij hebben geen kinderen nog, en we weten eigenlijk niet of ze een kinderwens hebben. Ik vermoed dat het wel los loopt maar het is denk ik inderdaad wel goed om te realiseren dat ze misschien niet constant zitten te wachten op verhalen van ons over de baby. Al denk ik niet dat we dag zullen doen maar toch. We gaan ook bewust shoppen voor de baby (en onszelf) op een dag dat zij alweer aan 't werk zijn en we even lekker samen zijn. In die zin bedankt voor de tip! En klinkt alsof die reis heel erg leuk was die je hebt gehad! Wel lastig met dat soort mensen af en toe inderdaad. Kaas zijn ze in Amerika nogal snel panisch over. Je mag, naar wat ik lees, als zwangere echt veel minder, echt alleen van die 'normale' kaas en niets wat beetje als Frans kaasje er uit ziet, ongeacht of 't gepasteuriseerd is of niet. Hoop dat ik toch wel ergens een lekker kaasplankje kan scoren!

Ik zou persoonlijk niet ver in het voren plannen. Ik kan bijvoorbeeld al een aantal weken heel slecht lopen en heb veel pijn. Je kunt natuurlijk rustig aan doen, maar geloof me; het frustreert enorm. Laat staan als je lekker op vakantie bent.

Ik ben met een week of 20-23 op bezoek geweest bij mijn oma. En ik vond het vliegen dramatisch. De riem zat niet fijn (eronder niet en erboven ook niet), de turbulentie voelde onaangenaam en ik kreeg er harde buiken van. Waardeloos!

Op spl werd er nul aandacht aan mij als zwangere besteed, hoogstens in het vliegtuig een extra check of ik me goed voelde. Op waw mocht ik (en mijn reisgezelschap) via priority inchecken en boarden.

Ik heb niet gevlogen toen ik zwanger was, maar ben wel een weekend naar Engeland geweest met de boot en een weekend naar Duitsland met de auto. Engeland Was ik echt versleten. Wel de hele dag gelopen maar met veel zit pauzes tussendoor en op de terugweg ben ik gaan huilen van vermoeidheid haha. Duitsland had ik nergens last van en gewoon alles gedaan. Maar voelde me verder sowieso erg goed. De dag dat ik ging bevallen heb ik nog een strandwandeling van ruim 10 km gemaakt (en ik ben met 40+4 bevallen).

Engeland Was ik trouwens een week of 25, Duitsland iets van 32 weken.