Ik heb een tijdje gehad dat ik schimmen zag, ook bij ons in huis. Vroeger hoorde ik mijn naam weleens roepen en waren mijn zus en ik vaak onverklaarbaar bang. Zelfs mijn moeder voelde een keer in de slaapkamer een koude hand (zo voelde het) op haar wang wat ze niet te verklaren vond.
Er is ooit iemand hier geweest die de energie 'naar het licht' gebracht heeft, daarna is ons huis gerenoveerd en sindsdien maak ik geen rare dingen meer mee hier in huis.

Laatst was ik in Enkhuizen bij een oude gevangenis, ik kreeg een heel naar gevoel maar ben toch naar binnen gegaan. Ik werd duizelig, hartkloppingen en ik voelde me ineens heel bang. Was zo vreemd, ik durfde gewoon de cellen niet in te gaan. Mijn vriend had nergens last van.

Of ik geloof in geesten weet ik niet echt. Wel rare dingen meegemaakt.

Ergens in 2001/2002 een oude woning gekocht. Ik wilde niet in de kelder en op zolder komen. Ik had altijd het idee dat er drie mensen op de achterbank meereden naar het ouderlijk huis. Later hoorde ik dat er onderduikers in de tweede wereldoorlog hadden gezeten, die volgens een mevrouw die ik toevallig telefonisch sprak niet waren overleden. Maar alles wat ze over ons huis vertelde, klopte. Ik ben nooit in de kelder of op zolder geweest. Toenmalige vriend had nergens last van.

De vorige bewoner van het huis waar ik nu woonde is hier overleden. De eerste twee jaar heb ik altijd het idee gehad dat ze nog in huis aanwezig was. Vooral als het huis een troep was en ik haar afkeuring voelde. Niet veel later vertelde de buurvrouw dat ze heel erg trots was op haar woning en dat voelde ik ook echt zo. Toen ze doorkreeg dat ik goed was voor haar huis 'voel' ik haar nog maar zelden.

En tijdens onweer zag ik een man lopen op het dak. Ik was de enige die de man zag. Ik zie ook regelmatig dood in andermans ogen en dan duurt het niet lang voor degene overleden is.

Officieel ben ik gewoon te nuchter om erin te geloven. En probeer dan ook dat wat ik meemaak me niet te herinneren.

Ja ik geloof zeker dat er meer is. Ik heb ook wl dingen meegemaakt die met geesten te maken zouden kunen hebben, zoals dat mijn bed aan het voeteneind 's avonds laat een keer inzakte alsof er iemand op ging zitten, maar eigenlijk moet ik er niks van hebben omdat ik het doodeng vind.

Ik wil er graag te nuchter voor zijn en er niet is geloven, maar heb toch onverklaarbare dingen meegemaakt, vooral met mijn oudste.

In zijn oude kamertje was hij vaak helemaal in paniek als hij wakker werd. Toen ik een x met hem door zijn kamertje liep strekte hij zijn armpjes (zoals baby's doen als ze opgetild willen worden) maar er stond niemand.
ik hoorde in dat huis ook soms nachts iemand over de zolder rennen.

Toen mijn zoon een jaar of 6 was vroeg hij of onzichtbare mensen bestaan. Hij vertelde dat hij snachts beneden was geweest en een mannenstem dicht bij zijn oor hoorde praten.

Toen we een x langs een begraafplaats reden zei hij "mama zag je die oude mevrouw staan?" Er stond niemand....

Maar ook kleine dingen. Ik had met mijn man gebeld en hing op, N zei "papa gaat je nog een x bellen" een seconde later belde hij nog een x!

Mijn vader is nuchterder dan nuchter en geloofd echt nergens in. Hij heeft een tijd lang elke nacht een man naast zijn bed zien staan.

Brrrr ik hou op, vindt het maar niks!

Oh nog 1, zoon slaapt in ons nieuwe huis op zolder. Ik hoorde net de trap kraken dus wilde hem zeggen terug naar bed te gaan maar hij lag nog in bed. Hij zei "ik hoor ook wel eens iemand op de trap, maar dan is er niemand"

Lady ik hoop heel hard voor je dat je het gevoel mag ervaren dat je mama nog dichtbij je is

Ik vind deze verhalen zo creapy, maar ondertussen ook zo interessant. Ik geloof zelf wel dat er iets is, maar ik sta er geloof ik niet echt voor open. Ik kan daar best wel bang van worden.

Heel veel kinderen zien dingen die wij als ouder niet zien.

Zo had ik vroeger een vriendje en vriendinnetje, onzichtbaar, ik speelde altijd met hun, om het voor de buitenwereld duidelijk te maken, was Rietje (vriendje) de ragenbol en Lisa (vriendinnetje) de dweil stok.
Ik wees ook altijd naar een huis waar ze woonden, dat was in het dorp waar mijn vader vroeger woonde.
Mijn vader zei dat daar vroeger idd een Rietje en Lisa hadden gewoond.

En ik heb al jaren het idee dat mijn opa over mijn schouder met mij meekijkt.
Linkerkant voelt altijd warmer dan rechter kant.
Verder gebeuren er geen gekke dingen meer om mij heen.

Wel ben ik benieuwd hoe het met onze kinderen zal zijn. S. komt wel eens schrikkerig bij iets vandaan en ze zit/staat geregeld tegen de muur van haar kamertje te brabbelen, daarbij aait en tikt ze tegen de muur. Altijd zelfde muur.

Ik geloof er niet in. Ik weet dat er meer is dat we kunnen zien.
Zicht is natuurlijk maar een deel waarop wij dingen kunnen waarnemen.

Ik hoop het ook voor je! Misschien voel je het niet, maar ze is er altijd en ze zal altijd over je waken. Je blijft haar kleine meisje.

Misschien is het voor mij ook wat 'makkelijker' omdat m`n tante echt alles voelt en ja, hoe moet ik dat zeggen, ook boodschappen door krijgt van boven. Ik vond dat altijd maar zo zo, maar toen m`n vader was overleden werd ik midden in de nacht wakker met een vreemd gevoel en deed m`n telefoon niks meer. De batterij was bijna leeg, de stekker zat erin, maar er gebeurde gewoon niks en ik kon ook niks doen op m`n telefoon. Ik voelde me heel raar en heb in m`n hoofd tegen m`n vader gepraat. Gezegd dat dit niet leuk was, geen leuke grap. Ik was eigenlijk ook een beetje boos. Ik had tenslotte m`n telefoon wel nodig in die dagen, dat was belangrijk. Toen ik weer ging slapen deed m`n telefoon nog niets, maar de volgende ochtend was het alsof er nooit iets gebeurd was. De batterij was vol en de telefoon deed het prima.
Ik kwam thuis bij m`n moeder waar m`n tante was en m`n vader was bij haar geweest om te zeggen dat het goed was, dat hij er vrede mee had en dat hij ook bij mij geweest was. M`n tante vroeg of ik iets had gemerkt, omdat m`n vader nogal in z`n nopjes was met z`n 'grapje'. Hij kon mij altijd vreselijk op de kast krijgen. Missie gelukt.
Vanaf dat moment zijn er veel vaker momenten geweest dat een stom dood apparaat gewoon NIKS deed en de volgende dag werkte of aan ging alsof er nooit iets gebeurd was. De laatste tijd is het wel minder, maar het is altijd een gok of m`n vaders spullen het doen of niet.

En het meest bijzondere blijft toch dat toen we thuis kwamen uit het ziekenhuis de klok stil stond op de tijd van zijn overlijden. Toen wist ik eigenlijk wel zeker dat er meer is.

Kort nadat mijn moeder overleden was, werd ik 's nachts wakker van iemand die mijn naam riep.
Het was mijn moeder en ze had allemaal wit licht om zich heen. Voor mij een bevestiging dat ze het goed heeft daarboven.

Een collega heeft me een tijd terug verhalen verteld, waardoor ik nog zekerder weet dat er meer is.

Chava, ik moet gewoon huilen van je verhaal. Ik zou mijn moeder zó graag even willen zien. Het raakt me echt enorm wat je schrijft, wat fijn dat ze dat gedaan heeft.

Cotton, mooie dingen vertel jij ook. Sinds mijn moeder overleden is merk ik dat ik met de gedachten speel om in de toekomst eens naar iemand toe te gaan die zo'n gave heeft. Ik geloof ook dat ze bij me is en over me waakt hoor, maar zou het graag willen voelen. Van de week in bed wel ineens een heel warm en sterk gevoel: ze is bij mij. Heel fijn!

Als ik mijn eigen woorden teruglees zie ik ineens wel in dat alles voortkomt uit één behoefte: Zo graag nog even contact willen met mijn moeder. Wat is het toch een onvoorstelbaar groot gemis dat ze niet meer bij ons is.

Zelf geloof ik er niet in, vind de televisie programma's over dit soort dingen altijd zo'n onzin..
Maar in een geval als Lady, Chava, andere situaties waarin een dierbare is overleden, vind ik het wel weer heel mooi als iemand die overledene ziet/voelt. Dan lijkt het me toch best mooi als dat wel waar is.

Lady:
Ik hoop écht dat jouw moeder zich eens laat zien. Wat fijn dat je hebt gevoeld dat ze bij je is!

De oma van mijn man is een aantal jaar geleden overleden. Sinds die tijd zijn er verschillende dingen gebeurd. Mijn man heeft zijn oma vaak gezien. Zo stond vaak de kamerdeur van mijn oudste dochter op een kier. Terwijl zij de deur nog niet open kon maken. Voetstappen boven enz. Mijn dochter had er last van en heb haar een aantal keer overstuur van haar kamer gehaald.

Ik zie niets, maar ik voel energieën. Ik kon op mijn werk al vertellen of het in huis onrustig was. Ik was vaak bang om naar huis te gaan. Dit heeft zeker anderhalf jaar geduurd. Op een nacht zat ik tv te kijken na het werk. En vanuit het niets gebonk op de muur achter de tv. Van boven langzaam naar beneden. De hond begon ook te blaffen. Ben nog nooit zo snel naar boven gegaan om naast mijn man in bed te kruipen. Was heel erg bang.

Inmiddels is het weer rustig in huis en heb ik me leren afsluiten.

Eerst geloofde ik daar absoluut niet in. Vond paragnosten onzin enzo. Tot ik van de zomer er een tegen kwam en alles precies over mij wist te vertellen ben ik er heel anders naar gaan kijken. Vond dat zo bizar. Is dan wel geen geest, maar geloof nu wel dat er meer is tussen hemel & aarde.