Ja, volgens mij verandert dat zeker.
Veel dingen waar ik vroeger niet van hield en nu regelmatig eet/ drink: koffie, asperges, olijven, rode wijn, haring, roggebrood.

Ja, natuurlijk, maar koffie lust ik nog steeds niet, vind de geur alleen al vies. (Behalve versgemalen of verse koffiebonen, die ruiken dan weer heerlijk!)

Ja hoor. Vroeger lustte ik bijvoorbeeld geen olijven, nu ben ik er gek op. En ik dronk altijd thee met suiker, dat heb ik afgeleerd en nu vind ik het afschuwelijk. Sowieso dronk ik vroeger het liefst 'gewone' thee, en nu groene of een smaakje.
Oh, en vroeger at ik graag zalm, maar sinds ik een keer ziek ben geworden nadat ik het had gegeten word ik al misselijk als ik eraan denk.

Het is trouwens veranderT. (Normaal zeg ik nooit wat van spelfouten, maar in de titel vind ik het zo lelijk staan, dan zie je het de hele tijd. Alvast sorry mocht je het vervelend vinden dat ik deze tip geef.)

Dankje. Het was laat hè.

Ik heb mezelf wel het een en ander leren eten en andere dingen afgeleerd waardoor mijn smaak is veranderd ja. Zo lustte ik vroeger geen vis, geen olijven, geen spinazie en inmiddels eet ik dat allemaal. Al vind ik de echt vissige vis zoals haring ofzo nog steeds niet lekker. Verder ben ik nu gewend aan vrijwel zoutloos eten en vind ik eten ergens anders dus al snel te zout. Net als suiker in de thee; dat vind ik echt smerig terwijl ik vroeger niet anders dronk. Maar al deze dingen heb ik mezelf dus moeten aan- of afleren want die thee zonder suiker heeft echt wel een maand of 4 geduurd voordat ik dat een beetje te drinken vond.

Ik dacht eens ergens gelezen te hebben dat je smaak iedere 7 jaar verandert. Geen idee of het echt zo is, maar ik merk zelf wel dat ik veel meer dingen eet en ook lekker vind dan 10/15/20 jaar geleden.

Ja absoluut. Ik heb mezelf vis leren eten op m'n 20e. Toen vond ik dat ik dat moest lusten. Heeft even geduurd maar nu lust ik bijna alle vis (behalve haring en echte hele vissige smaken).

Ook heb ik door m'n man heel erg geleerd dingen te proeven. Ik luste al wel blauwschimmelkaas voor ik heb leerde kennen, maar oude kaas bijvoorbeeld niet eens. En zo heb ik heel veel dingen samen met hem geprobeerd waardoor ik intussen weet dat ik het gewoon wel echt lust. Denk aan oesters, ganzenlever, dat zijn dingen die ik echt nog nooit gehad had, maar nu weet dat ik dat heel erg lekker vind.

Ook luste ik bijvoorbeeld geen komkommer (ja, raar), maar tegenwoordig lust ik dat doordat ik dat gewoon ben gaan eten.

En sinds m'n zwangerschap heb ik af en toe echt zin in melk. Terwijl ik niet eens melk lust. Ik drink het nu gewoon!

Brrrr, melk. Dat is een van de weinige dingen die ik echt héél, héél vies vind.

Ik vind boter nog echt veel veel veel viezer. Dat eet ik nog steeds niet brrrr nooit!

Maar op de één of andere manier heb ik nu af en toe echt een melkcraving. Zal het lichaam wel echt om vragen. M'n man keek me echt heel raar aan toen ik met een pak melk aan kwam zetten.

Boter vind ik prima, zo lang het onder mijn beleg op mijn brood zit of ergens in/doorheen. Maar een stokbroodje met alleen boter zoals sommige mensen eten vind ik ook echt niet te kanen, haha.

Nee, ik lustte vroeger al altijd alles en dat doe ik nog steeds.

Ik hou minder van zoet en meer van hartig tegenwoordig. En we hadden vroeger nooit zoveel bijzonder eten, dus ik probeer regelmatig iets nieuws.

Olijven hou ik niet van

Ja dat denk ik wel.

Ik lust nu meer dingen dan vroeger.
Maar nog steeds vind ik de meeste vis niet lekker en melk en koffie ook niet.

Ik lust inmiddels in beperkte mate ei. Alleen nog in een quiche of omelet met veel ingrediënten (en die omelet dan het liefst op brood), maar m'n moeder hangt de vlag uit. Ik ging er vroeger van kokhalzen, alleen in pannekoeken en taart/cake at ik ei, maargoed, daar merk je ook niet dat het erin zit.

Ik kan maar niet wennen aan champignons. De smaak, maar vooral ook de structuur. Brrrrr!!

Voor de rest eet ik vrijwel alles, terwijl ik vroeger een moeilijke eter was.

Ja, over het algemeen genomen is mijn smaak veranderd. Vroeger lustte ik geen bloemkool, broccoli etc. en dat is nu iets wat ik erg graag eet. Het enige wat me niet lukt is om spruitjes, kidneybonen of kapucijners lekker te vinden. Heb talloze recepten geprobeerd, maar het is echt mijn ding niet.

Ik heb wel het idee dat mijn smaak verandert iedere 7 jaar. Vroeger lustte ik geen dopewrten, spinazie en bloemkool bijvoorbeeld. Nu gelukkig wel. De laatste tijd ben ik hummus, gember en geitenkaas/melk gaan lusten. Maar het is denk ik ook een kwestie van gewenning.

Gisteren bracht een vriend een tasje oesters langs die hij die ochtend had geraapt. Superlief, maar ik merkte ineens dat ik ze niet meer lust :/ het was denk ik de eerste keer dat ik ze at sinds m'n zwangerschap, en toen zijn er dingen in mijn smaak veranderd. Ik lust bepaalde sterke kazen ook niet meer. Blauwschimmel gelukkig nog wel, maar bijvoorbeeld Époisses, dat gaat er niet meer in.

Dit, geen enkele paddenstoel trouwens.
Er is nog meer dat ik niet lust, maar daar gaat het topic niet over Mijn smaak is niet zozeer aan het veranderen, meer dat ik door veelvuldig ergens mee in aanraking te komen dingen ok-ish vind. Zoals gourcette (in soep) of spinazie (met rijst en appelmoes, zoals zoon het het liefste eet).

gourcette ziet er echt vet gezellig uit!

Ja ik denk het wel. Ik drink al jaren geen koffie met suiker of melk en ook de thee drink al jaren zonder suiker. Ik ben daarmee begonnen toen ik uit huis ging en er nooit standaard suiker in huis was. Heeft even geduurd, maar nu vind ik de thee of koffie anders goor. Ook heb ik veel minder trek in zoete dingen, kan gerust het snoepschap voorbij lopen in de winkel, het boeit me echt niks. Ik ben meer van de hartige dingen de laatste jaren.
Sommige dingen lust ik na jaren ineens niet meer, waar ik jaren dol op was. Zo moet ik niks meer hebben van rookworst, vooral uit de supermarkt, krijg die gewoon niet meer opgegeten als het op mijn bord ligt bah. Ook lust ik ook ineens al een poos geen gekookte aardappelen meer, het moet echt gepureerd zijn, anders kan ik er al tegenop zien als ik het moet klaar maken.

Bij mij zeker wel, ik was echt een picky eater, ging over mijn nek van alles met een structuur die me niet beviel. Ik at geen vlees, champignons moest ik van kokhalzen, net als van aardappelpuree. Asperges, spruitjes, bleekselderij etc. vond ik echt heel erg vies. Ik vond bovendien veel eng, rauw vlees of rauwe vis, sowieso vis, sowieso vlees eigenlijk.

In de jaren nadat ik op mezelf ging wonen ben ik steeds meer gaan proberen en ik ben op een punt aangeland dat ik maar weinig dingen niet lekker vind. Ok ik word niet wild van vlees met botten, orgaanvlees en insecten, maar champignons, ik hou er van, alle soorten paddenstoelen. Blauwe kaas, geitenkaas, schapenkaas, andere kaassoorten, jummie. Spruitjes, asperges en witlof zijn zeker niet mijn favoriet maar als ze op het menu staan dan eet ik gewoon mijn portie.

Ondertussen ben ik ook gek op sushi, hoewel ik het soms nog wat eng vind andere soorten te proberen dan die ik ken, tartaar, ook heel lekker. En wat me erg verbaasd heeft, mijn vriend heeft me nu een aantal keer meegenomen naar sterrenrestaurants en daar namen we dan een menu, dan weet je dus niet echt wat je krijgt, je kunt alleen een paar voorkeuren aangeven. Echt ik heb alle keren gesmuld, heel soms zit er iets tussen wat ik qua smaak wat minder vind, maar steevast ben ik verbijsterd over wat ik allemaal gegeten heb en waar ik van genoten heb.

Ok dit was een lang antwoord, maar ja dus .

Door mijn zwangerschappen is mijn smaak veranderd. Ik lust nog wel vis, maar echt graag eet ik het niet meer. Maar wat vooral is veranderd is dat ik geen scherpe smaken meer lust. Denk aan bijvoorbeeld sterk gekruid eten, gerechten met veel knoflook, scherpe kazen. En vis vind ik dus echt minder lekker. Witte vis gaat nog wel. Maar makreel bijvoorbeeld eet ik niet meer.

En dit is wel gek. Na mijn zwangerschap lustte ik ineens weer witte wijn, terwijl ik dat een paar jaar ervoor opeens niet meer lustte en rood was gaan drinken. Nu drink ik weer vooral wit.