Zo, hehe.
Ik heb eindelijk tijd en energie om de laptop op te starten en rustig te kunnen zitten voor een reactie.
Ten eerste: van harte gefeliciteerd met jullie verloving! Wij zijn ook getrouwd omdat kindjes hier van harte welkom waren/zijn. Alleen hadden wij wel de pech dat wij elkaars kind moesten adopteren, want in 2010 en 2011 was het op dat gebied nog niet goed geregeld, durf alleen niet te zeggen hoe het er nu precies voorstaat.
We hadden gelukkig wel hele lieve en vriendelijke mensen hier in het gemeentehuis die dit ook onredelijk vinden/vonden en het voor ons geregeld hebben.
Een bekende donor was voor ons ook geen optie (daar zij zelf nog een kinderwens hadden/geen afstand zouden kunnen doen/er zich mee willen gaan bemoeien) en degene die eventueel in aanmerking zou komen kon geen kinderen meer maken
De huisarts hebben wij ook bezocht en hij heeft veel voor ons uitgezocht, terplekke op internet ziekenhuizen gezocht en opgebeld. Met de zelfde conclusie als jullie
, lange wachtlijsten en een hoop ziekenhuizen willen je niet eens helpen omdat je een lesbisch koppel bent. Als je single was wel, maar om nou te gaan scheiden daarvoor ;)
Wij hebben onze donor via: meerdangewenst.nl of stilverlangen.nl weet niet precies welke van de 2 meer, maar we stonden/staan op beide ingeschreven. O, laatste site is niet meer actief zie ik. Na een aantal mailtjes over en weer zijn we met de mannen die zicht 'aanboden' gaan 'daten', een klik vonden wij toch wel erg belangrijk. Dit is een paar keer op niks uitgelopen en net toen de moed ons in de schoenen begon te zakken en dachten, dan pikken we er maar 1 op uit de kroeg
was daar onze donor (per mail).
Toen we besloten om met hem in zee te gaan hebben we ons alle 3 laten testen voor alle zekerheid en een contract opgesteld waarin hij afstand van de kinderen doet en ons ook de mogelijkheid tot een 2/3/4 kindje biedt. Dit hebben we ook notarieel vast laten leggen.
Ik weet niet of jullie het via een kliniek willen doen, maar wij wilde geen medisch traject in (maar wie weet wat we gedaan hadden als het niet zou lukken), dus wij hebben gekozen voor zelf-inseminatie. Wij zijn meerdere malen bij hem thuis geweest waar we dan eerst even bij kletste en vervolgens ging hij zijn ding doen, bracht het naar boven waar wij dan waren en daar deden wij dan zelf de inseminatie. En met resultaat
Overigens zijn wij wel altijd heel open geweest naar familie, vrienden, bekende en collega's. Vragen zouden we anders toch wel krijgen, en zo kreeg iedereen de kans om meteen de vragen te stellen.
Mijn vrouw heeft onze oudste dochter gedragen (vanwege haar leeftijd, we schelen ruim 9 jaar) en de 2de heb ik mogen dragen. Mocht het bij mijn vrouw niet lukken om zwanger te raken had ik 2 zwangerschappen gedaan.
Mocht je meer vragen hebben: stel ze gewoon. Ik ben er altijd heel open in, dus ik sta bijna nergens van te kijken.