Wat naar dat je daar last van hebt! Gelukkig zijn er hele goede technieken om er vanaf te komen, een psycholoog kan je daarbij helpen. Je huisarts kan je doorverwijzen. Dat is echt niet raar of gek, een heleboel mensen hebben dit (ik ook) en het kan goed behandeld worden, dus ik zou het echt doen. Het zou zonde zijn als je dingen gaat vermijden, sowieso dat niet doen want dan kan het alleen maar toenemen.

Wat rot dat je daar last van hebt. Ik heb in het begin van het jaar ook last gehad van paniekaanvallen en ondanks dat ik ze perfect aanvoelde komen, kon ik het niet voorkomen. We reden midden op de snelweg toen het mijn vriend opeens opviel dat ik beide handen aan het stuur had. Ik rijd altijd met één hand aan het stuur. En op het moment dat hij vroeg waarom ik beide handen aan het stuur had, brak bij mij het echte zweet uit, werd ik raar in mijn hoofd en heb ik de auto aan de kant moeten zetten op de vluchtstrook. Ik ben de enige van de twee die mag rijden, dus we zochten gelijk naar een oplossing.

Misschien is de oplossing voor mij wel geweest dat ik niet ben gestopt met auto rijden, maar wel tijdelijk ben gestopt met rijden op de autosnelweg. Net zolang tot ik het weer aandurfde, maar wel altijd met een alternatieve route op zak. Gewoon het idee dat ik kon afslaan/dat er een oplossing was, heeft me geholpen. Inmiddels scheur ik weer met hoge snelheden over de snelweg. Al moet het niet te lang duren, want dan voel ik het aankomen en tel ik de km's af voor ik op een autoweg zit.

Wat naar Serendipity. Het schijnt dat je met ademhaling technieken het onder controle kan houden. Voor iedereen werkt wat anders, ik zou niet wegblijven uit die situaties, hoe moeilijk dat ook klinkt.

Mijn vriend heeft het ook wel eens gehad, maar dit stond meer in verband met de komst van onze kleine en de drukte op zijn werk. Gelukkig gaat het nu stukken beter.

Weten je vrienden met wie je gaat dat je hier last van hebt? Misschien valt er al een last van je schouder als zij je in de gaten houden

Val je echt letterlijk flauw? Bij een klassieke paniekaanval ben je namelijk juist héél alert en zul je niet gauw flauwvallen. Als je echt regelmatig buiten bewustzijn raakt, zou ik toch even met je huisarts overleggen of er iets kan zijn met je suiker, bloeddruk, ijzer, etc.

Als het toch paniekaanvallen zijn: eens met Scandic. Een psycholoog kan echt ontzettend goed helpen. Zelf heb ik voor extreme paniekaanvallen (ik durfde mijn huis niet meer uit) veel gehad aan een psycholoog, psychiater, pillen, mindfulnesstraining, ademhalingsoefeningen, yoga, wandelen en hardlopen. Uiteindelijk gaat het er niet om dat je voorkomt dat je paniekerig wordt - of een aanval kunt stoppen - maar dat je een soort vertrouwen krijgt in je eigen lichaam en eigen capaciteiten om zo'n aanval te verdragen en 'gewoon even' over je heen te laten komen. Dat je er bijna om kunt lachen i.p.v. dat je paniekerig wordt van de gedachte aan een paniekaanval.

Wat vervelend
Ook ik herken het.
Bij mij helpt het om even een paar slokjes water te nemen of een snoepje. Maar dat is voor jou niet handig als je flauw valt met een snoepje in mond.
Ik heb er vooral last van als ik moe ben of niet lekker in mijn vel zit.

Denk dat een psycholoog je goed kan helpen. En ook vertellen tegen je vrienden met wie je gaat.
Dat zodra je het aanvoelt komen het meteen zegt.
Misschien kunnen ze je even een arm geven en je afleiden.

Veel plezier bij Guus.

Heeft het er ook mee te maken dat je even teveel van je lichaam (en geest) hebt gevraagd? Zo werkt het bij mij wel, als ik paniekaanvallen krijg is dat eigenlijk altijd een teken dat ik teveel van mezelf gevraagd heb.