Hier ook niks 'leuks', we hebben m'n moeder gebeld, omdat ik wist dat die op het strand zat en 't leek me heel leuk dat ze dáár zou zitten en te horen zou krijgen dat ze oma zou worden. Diezelfde avond zijn we langs m'n schoonouders gegaan met 'We moeten jullie iets laten zien' en 3 positieve testen in een ziplock zakje.

Bij mijn oudste voelde ik een knobbeltje in m'n borst, voordat ik positief getest had. Ik heb toen een afspraak bij de huisarts gemaakt en op de dag dat ik daarheen moest, getest om het uit te sluiten. Groot was mijn verbazing toen ik zwanger bleek te zijn. Volgens de huisarts was dat knobbeltje een melkkliertje, voor de zekerheid heb ik wel nog een echo gehad ervan en er bleek inderdaad niks aan de hand te zijn.
We zijn toen naar mijn ouders gegaan en daar vertelde ik dat ik bij de dokter was geweest, omdat ik een knobbeltje in m'n borst had gevoeld. Daarna zei ik dat dat vermoedelijk kwam doordat ik zwanger was. De koekjes die m'n stiefmoeder op tafel wilde zetten, vlogen door haar enthousiasme haast door de kamer M'n vader was ook erg blij voor ons. Mijn zus heb ik daarna gebeld en hetzelfde verhaal verteld. Ze begon zo hard te gillen dat ik blij was dat ik m'n telefoon op speaker had staan

In het jaar dat ik zwanger bleek van onze jongste, zou m'n zus trouwen. Ik had een leuk jurkje besteld voor de bruiloft en kwam er een paar dagen later achter dat ik zwanger was. Die jurk zou hem dus niet gaan worden, wist ik al... We waren een paar dagen later bij mijn ouders en toen vertelde ik dus dat ik een jurkje had besteld en liet ook de foto's zien. Ik zou het jurkje een paar dagen later binnen krijgen, maar zei dat ik niet wist of het 8 weken later nog wel zou passen. Eerst een vragende blik, maar al snel viel het kwartje
Ik had mijn zus gevraagd langs te komen toen ik het jurkje had ontvangen, zodat zij kon zien of ze het geschikt vond enzo (ik was haar getuige). Het jurkje pastte helaas niet heel goed, met name bij mijn borsten zat hij strak. M'n zus zei nog: "daar kunnen we vast wat op verzinnen". Toen ik antwoordde dat ik bang was dat hij dan alsnog niet zou passen, keek ze me heel hoopvol aan en vloog me vervolgens om mijn nek.

Echhtttt???

Oh ik vind dat altijd een beetje viezig.

Ze gingen 't zakje ook niet uit, muts. Daarom 't ziplock zakje, die's doorzichtig.

Ja dat snap ik ook wel, dan nog! Gatsie.

Bij m'n moeder:
We gingen varen met haar (wisten het toen net een paar dagen). In eerste instantie had ik haar voorgelogen met een smoes dat ik antibiotica had en daarom niet mocht drinken. Dat geloofde ze, al had ze eerst twee keer gevraagd of ik echt niet zwanger was. Toen op de boot werd ik ineens heel zenuwachtig en wist ik niet goed hoe ik het moest vertellen. Toen deed de perfecte mogelijkheid zich voor. Ze maakte deze foto van ons:



Toen zei ik: Dat was dan de eerste foto met ons drietjes!

Je had haar gezicht moeten zien, ik heb haar nog nooit zo dom zien kijken, mond open van verbazing. Duurde even tot het kwartje viel! Toen zei ze 'jij vuile smiecht!' omdat ik gelogen had over de antibiotica, en toen ging ze huilen en viel ze me in de armen (en moest ik ook huilen).


Bij m'n broertje:
Mijn broertje 'zeurt' al jaren om een neefje of nichtje dus we wilden het hem heel graag op een bijzondere, persoonlijke manier vertellen. Hij kwam terug van vakantie met vrienden. Zijn vriendin kwam al bij ons eten en hadden we al thuis verteld dus zij zat in het complot. We gingen hem ophalen op Schiphol en hadden een spandoek gemaakt met Welkom Oom Marc. Hij kwam aan, zag ons, zag het spandoek, zei tien keer echt? echt? echt? Zelfs met traantjes in z'n ogen. Daarna werd hij direct heel broederlijk beschermend over mij en zei dat ik goed moest slapen en eten en vroeg of ik wel foliumzuur slik (arts in opleiding he). Zo lief.




De rest van de familie hebben we allemaal 'gewoon' verteld.

Eerste keer stonden we dezelfde dag nog dolblij na een telefoontje van de gynaecoloog bij onze ouders op de stoep, helaas liep die zwangerschap mis.

De tweede keer dacht ik dat ik een miskraam kreeg dus belde ik mijn moeder.. De andere dag bleek het helemaal niet mis te gaan en toen moest ik haar dus vertellen dat ik zwanger was, haha. Pas na de eerste echo waren we echt blij.
Mijn zusje en ik deden boodschappen, ik wilde nog even wachten met vertellen maar aangezien ze zo verdrietig was na de eerste keer heb ik het haar voor de appie verteld want ik kon me niet meer inhouden, ze schrok heel erg!
Schoonouders en vader hebben we het ook maar weer meteen verteld.

Haha leuk Marin!

Bijna onze 6 beste vrienden gingen we uiteten, we zitten in een groepsapp en toen stuurde mijn man een foto van de echo. Dat was wel grappig want de helft wist niet wat er gebeurde.

Ik blijf bezig. Over die testen, ik had het mijn man ook verteld door hem in de bank te zetten en hem een test in zijn handen te duwen. Hij huilen en toen vertelde hij hoe bijzonder het was enzo, zie ik hem ineens bedachtzaam op die test krabbelen. Ik heb vertelde hem dat ie op die test geplast had, maar dat maakte hem niet zo uit volgens mij want 5 minuten later deed ie hetzelfde.

Haha, dat vind ik toch wel heel iets anders dan ze meenemen naar andere mensen, maar dat zal aan mij liggen

Bij de eerste 'gewoon' gezegd. Al waren er eerst meer zorgen, omdat ik al vrij ver was. Bij de tweede hebben we post gebracht en in die kaart geschreven dat de oudste grote broer zou worden.

Hahaha ik las het alsof hij zelf over die testen ging plassen. Eehh.. Maar ik snap je!

Ik heb wel foto's van de testen gemaakt maar daarna wel weggemieterd. Met name omdat m'n moeder kwam logeren en ik het eerst niet wilde vertellen al, dus uit voorzorg maar weggegooid. Bovendien was de ene een digitale dus die was toch uit gegaan al en de sentimentale waarde was wel weg dan.

Oh bij m'n broertje hadden we gezegd dat we iets moesten vertellen en hij riep 'Oh ik word oom!' en k zei 'Euh.. Ja.'

'..'
'Ja.'
'Serieus?!'

En toen ging ie springen haha.

Bij N. hebben we sokjes met I <3 opa en oma cadeau gegegeven en bij J. hebben we een leuke print gemaakt met onze namen van het gezin en de onderste 'naam' was baby augustus 2015, hier een foto van gemaakt met N. samen en die gegeven.

Via FaceTime mijn ouders en broertjes. De ouders van mijn ex via de telefoon. Beste vriendin via de telefoon en de rest via de app of Facebook. M'n ex kon z'n bek niet houden en had het binnen 2 dagen onder andere al aan collega's verteld die het dus eerder wisten dan onze ouders....

Ik nam een hap meloen en toen verslikte ik me erin toen ik dit las

Wat een leuke verhalen, ik heb het mijn ouders gewoon verteld, en mijn schoonouders ook.

De eerste keer heb ik meteen na de test mijn ouders gebeld om het te zeggen.

Tweede keer had T. een t shirt aan met psst... ik heb een geheimpje. Nee niet op mijn rug maar in mama's buik.

Derde keer met een fotolijstje en daarin een papiertje met een zonnetje over dat er nog een kindje bij zou komen.

Mijn zus zei dat ze een leuke kinderkamer aangeboden had gekregen. Maar ja ze kon er niets mee want ze was niet zwanger maar wel precies datgene wat ze wilde. Dus heb ik gezegd dat ik hem wel kon gebruiken. Het duurde echt lang voor het kwartje viel :s

Deze foto had ik bij de zwangerschap van de jongste op fb als omslagfoto ingesteld, nadat we 2 goede echo's hadden gehad:

Wij hebben er nooit een geheim van gemaakt dat we in de medische molen zaten. Dus de meeste mensen om ons heen wisten ook wanneer het raak zou kunnen zijn. Heb de meeste mensen dus via de app op de hoogte gebracht. Bij mijn schoonmoeder zijn we langs geweest en mijn ouders heb ik gebeld, zij wonen vrij ver weg.

Bij ons was het heel onverwacht dat ik zwanger blijk te zijn, dus mijn ouders heb ik opgebeld omdat ze in Frankrijk nog op vakantie waren. Ook mijn zusje was met haar schoonfamilie op vakantie en die heb ik het oom telefonisch verteld.
Mijn vriend is de middag dat ik positief testte, naar zijn vader gereden (ik moest werken) en heeft het hem zo verteld. Mijn schoonmoeder kwam toen toevallig ook la gs (schoonouders zijn gescheiden) en hoorde het toen ook.
Verder weten alleen mijn opa's en oma's het al, onze beste vrienden die in Engeland wonen, en mijn collega's. Hun heb ik het allemaal gewoon zo verteld.

Aan onze ouders hebben we het boekje van Opa en Oma Pluis gegeven (Nijntje). Duurde bij beiden voordat het kwartje viel haha.

Deze keer hebben hebben we gewacht met vertellen tot na de eerste echo omdat we het J als eerste wilde vertellen.
Was zo schattig, we hadden de echo gehad en zijn toen samen naar school gereden en hebben J even uit te klas gehaald. Haar de foto laten zien met de vraag 'wat denk je dat dit is' dat wist ze in eerste instantie niet dus toen zei ik 'het zit in mama's buik, wat denk je?'. Ze keek me met grote ogen aan en vroeg heel hoopvol 'een baby????' ze heeft niet eens gewacht op mijn antwoord maar de foto uit m'n handen gegritst en al "mama heeft een baby in haar buik" gillend terug de klas in gerend

'S avonds zijn we het aan de (schoon)ouders gaan vertellen. We hadden voor J een shirt met "ik wordt grote zus" gemaakt dus die had ze aan. Mijn ouders hadden niks door dus zei ik 'laat je nieuwe shirt maar eens zien'. Mijn moeder leest heel nonchalant hardop "ik wordt grote zus", vervolgens bleef het even stil en toen zag je gewoon het kwartje vallen. Die hadden het echt totaal niet (meer) verwacht na 6 jaar, maar na de eerste shock waren ze helemaal door het dolle.

Mijn schoonouders hadden een soortgelijke verbaasde reactie maar die zijn een stuk 'nuchterder' wat dat betreft dus meer dan 'wauw wat leuk, gefeliciteerd' kwam er niet uit.

Zo ontzettend lief, Fiwen, die reactie van je dochter.