Geef jezelf tijd. Soms lijken dingen vanzelfsprekend of worden vanzelfsprekend geacht, toch blijkt dat niet altijd zo te zijn. Ga jezelf niet in de weg zitten, sommige dingen hebben tijd nodig en wat mij betreft bestaat de roze wolk gewoon niet. Ik heb er behoorlijk last van gehad dat ik het na de geboorte van mijn zoontje allemaal niet zo zonnig inzag, dat hoorde toch gewoon! Het zonnetje dat schijnt, ook al is het waterig, is een zonnetje om van de genieten! Ga er even tussenuit, juist omdat je partner thuis is kun je er wellicht makkelijker een tussenuit. Even naar de stad zonder kids, een kopje thee drinken met een vriendin etc. Maar vooralsnog het allerbelangrijkste, geef jezelf de tijd!

Weg..

Wat vervelend, mida. Ik zou inderdaad lekker de hort op gaan.
Hoe gaat je partner met de situatie om?
Had jouw man niet een eigen bedrijf? Of heb ik iemand anders voor me?

Mijn man vindt de situatie ook niet fijn maar hij is ook een beetje te laks om een klus te gaan zoeken. Heb het al meerdere malen gezegd maar dan krijg ik een afsnauwend antwoord terug. Hij is momenteel bezig via uitzenbureau's om daar werk te vinden.

Misschien moet ik er inderdaad maar vaker tussenuit.

He meid, wat naar om te horen. Als ik jou was, zou ik ook wat vaker andere dingen doen, zonder man. Misschien ook zonder kinderen. De band met je jongste zal vast wel komen. Je moet het niet pushen, denk ik. Al begrijp ik echt dat je je er zorgen om maakt. Wat een nare situatie

Annemie, wat vervelend dat jij je ook zo rot voelt...... ik heb ook maar in mijn achterhoofd dat het allemaal wel weer goedkomt

Het komt ook omdat we nu geen inkomen hebben van mijn man en dat brengt heel veel stress...... toevallig ben ik gisteren een dagje weggeweest met mijn zusje en dat was heel fijn. Maarja dan ben ik weer thuis zoals vandaag in deze situatie en dan voel ik me weer rot

Heeft hij ook geen ww? Mijn vriend zit over 2 weken weer werkloos thuis en we hebben geen recht op bijstand, dus daardoor zit ik ook behoorlijk in de stress.. Ik probeer ook weg te gaan zonder kinderen en dat is echt wel ff lekker.

Hij heeft geen recht op ww vanwege zijn eigen zaak.....

Mida, kun je juist niet zorgen dat je man er met je dochter op uitgaat en jij lekker met de kleinste het bed in kunt duiken voor tijd samen? Lekker huid of huid, band proberen te maken. Geef haar lekker uitgebreid een badje, masseer haar lekker in met huidolie en als ze vervolgens slaapt kun je lekker zelf tijd voor jezelf nemen. Uitgebreid douchen, jezelf lekker insmeren met bodylotion, haarmasker, gezichtsmasker, nagels mooi vijlen en in de lak zetten....
Gewoon lekker pure ontspanning!

Je weet vast wel hoe 'geweldig' ik het verlof vond. Ik had niet eens de zorgen die jij hebt maar dat thuis zitten, vreselijk vond ik het. Zodra n geboren was ging het beter, al had ik idd voor mezelf ook zoiets van je kunt niet meteen evenveel va je tweede houden. Je hebt zoveel geschiedenis met je oudste dat is met een kleine baby niet spontaan hetzelfde.

Ik was ook heel bang dat ik van n nooit zoveel zou kunnen houden als van R. En in het begin voelde het ook anders, maar steeds meer en meer werd het zoals ik het ook voor R voel.

Ik ging ook heel veel op reep trouwens maar dan wel emt de kindjes erbij.

Ik snap dat het even geen leuke situatie is, maar je kunt de aanwezigheid van je man ook als een voordeel beschouwen. Laat hem anders eens wat meer zorgen voor je oudste, zodat jij even wat rustige momenten kunt hebben met je jongste. Is dat een idee? En ik zou je man niet zo op zijn nek zetten wat betreft zijn werkloosheid, vaak is dat al lastig en deprimerend genoeg, als hij er zelf druk mee bezig is middels uitzendbureau's, dan zou ik hem daarin steunen en niet extra pushen en zeggen wat hij allemaal niét doet. Op die manier krijgt zo'n man ook het idee dat hij niks goeds kan doen in jouw ogen...

Eens met ED en Pien.
Zie het als een voordeel dat je man thuis is in deze periode. Ga er met het hele gezin op uit of zorg dat je man met de oudste bezig is, zodat jij lekker kunt knuffelen met de jongste.
Ik had het heerlijk gevonden als mijn man de hele tijd vrij was geweest tijdens mijn verlof.

En natuurlijk is het niet leuk dat hij geen werk heeft, maar meer dan hard naar werk zoeken kunnen jullie niet doen op dit moment.

Dat had ik in mijn openingspost ook vermeld dat ik het ook wel heel fijn vindt dat mijn man thuis is want zo kan hij optimaal genieten van de kinderen, leuke dingen doen, en hij zorgt ook al meer voor de oudste zodat ik meer iets meer tijd heb voor de kleine om toch een band op te bouwen. Er zijn maar weinig mannen die deze tijd volledig kunnen meemaken.

De reden waarom ik mijn man de laatste dagen aan het pushen ben is alleen vanwege de redenen omdat hij zich alleen maar heeft ingeschreven bij uitzendbureau's maar er vervolgens niet mee doet. Geen afspraken maken, niet dringend op zoek. Uiteindelijk moet je zelf initiatief nemen natuurlijk.Hij is er amper mee bezig en dat stoort me gewoon. De tijd loopt wel door en we zijn al aan het einde van ons financiële plaatje

Ik breng al veel tijd door met de kleine en dat vindt ik ook fijn, maar ik merk dat het echt allemaal tijd nodig heeft voordat onze band groter wordt. Ik weet zeker dat het allemaal wel goedkomt

Ga jij na je verlof weer aan het werk?

Ja. Ik weet denk ik wat je wilt vragen ED. Dat ik eventueel meer kan gaan werken. Dat gaat helaas niet lukken omdat ik een vast uren contract heb en niet meer uren kan krijgen. Al zou ik meer uren kunnen krijgen dan kan ik ze alleen maar krijgen in 'vrije' uren en geen geld en dat schiet helaas niet op.

Hoeveel vaste uren heb je nu dan? Als het er minder dan 40 zijn, zou je nu vast kunnen kijken of het mogelijk is ergens anders meer uren te maken. Vaak zijn er bijvoorbeeld in de schoonmaak wel kleine contractjes van 6 - 12 uur, verdien je toch weer wat bij.

Hier doe je eigenlijk precies hetzelfde als je man.... Misschien kun je er een andere baan bijzoeken als je bij he huidige baan niet meer uren kunt krijgen

Ik heb geen vaste werkdagen en kan ook geen vaste dagen vinden. Daardoor wordt het wel moeilijk om een andere baan erbij te vinden die ik bij wijze van kan aanvullen op mijn huidige baan. Ik kan het wellicht proberen. Ik voel me wel een beetje aangevallen door je ED

Ik vraag alleen hoeveel uren je werkt en of daar nog uren omheen gepland kunnen worden. Je kunt natuurlijk alles naar je man toeschuiven, maar als ik met 2 jonge kinderen in geldproblemen dreig te komen, dan zou ik zelf ook kijken wat ik misschien nog extra kan bijdragen.

Ik heb er zelf ook wel aan gedacht maar met mijn vaste baan is het moeilijk te combineren. Ik dan maar 20 uren maar die worden ingepland zoals mijn baas het wil ( heb alleen vrijdag een vaste dag omdat ik dan geen oppas heb voor de kids )

ED valt je toch niet aan? Ze denkt mee. Ik vind de opmerking van Pien aanvallender, mocht je iets als aanvallend willen bestempelen. Maar goed, ik begrijp je houding en gevoel wel enigszins, want je zit gewoon in een lastige positie. Hopelijk vindt je man snel een baan, want het zou wel erg triest zijn dat straks alles op jouw schouders terecht komt.

Het is de één van de weinige keren dat ik het aanvallende van ED mee vind vallen eigenlijk, maar ik denk dat je gewoon heel veel aan je hoofd hebt Mida. Logisch, vind het ook heel rot voor je om te lezen.

Ik ken je man niet, maar het lijkt me ook heel moeilijk hoor om geen baan meer te hebben. Ik weet niet hoe lang hij inmiddels werkloos, maar misschien moet hij zich nog gaan herpakken. Ik weet ook niet hoe kritisch de situatie nu is, financieel gezien, maar ik zou zelf ook niet direct meer werk gaan zoeken. Ik geloof niet dat er een gulden middenweg is. Misschien kun je je man helpen met een stappenplan? "Als er aan het einde van de week geen reactie is van uitzendbureau's, gaan we de vacatures/bureau's eens bellen", ofzoiets. Of dat je met een lijstje met bedrijven komt, waar jij zou denken dat hij wel open sollicitatie's naar zou kunnen sturen? Ben jij handiger met brieven maken? Biedt hem aan zijn motivaties na te lezen en aan te vullen. Nogmaals, ik weet hoe jullie communiceren en hoe je man dingen oppikt, maar ik zou proberen een helpende hand te bieden i.p.v. mogelijk gebiedend over te komen. Is er een problematiek waar hij tegenaan loopt? Vind hij het moeilijk om vacatures te vinden, of juist motivaties te schrijven?

Ik denk dat werk/financiën met name jullie donkere wolk is. Het is jammer genoeg ook een onderwerp die héél gevoelig ligt en het vervelende is dat juist daarom het moeilijk is om zonder irritatie erover te praten.

Sterkte meid.

Financieel is het begint het wel kritisch te worden. We hebben namelijk geen buffer meer..... Ik heb hem vorige week meerdere malen geholpen met banen zoeken want ik weet wel wat hij allemaal wil. Maar elke vacature die ik opnoemde was niet goed of zei hij van 'ik kijk wel eens even' Ook heb ik hem aangeraden om te bellen ipv mails te sturen want bellen gaat vele malen sneller ( weet ik uit ervaring ) Hij is wel heel krachtig in het schrijven van motivatiebrieven en sollicitaties en komen goed over ( veel sterker als mij )

Het probleem is dat hij er niet veel over wil communiceren en als ik er zelf een keer over begin is het niet goed of snauwt hij me af terwijl ik er alleen over wil praten, verder niet. Verder vindt hij het niet moeilijk oid om vacatures te vinden. Hij is alleen behoorlijk laks geweest omdat we nog behoorlijk wat geld zouden krijgen van de bedrijven voor wie hij gewerkt heeft. Dat is de grootste redenen omdat hij eerst geen zorgen had omdat het toch zoveel geld was ( en wij er makkelijk nog een poos mee vooruit kon dacht hij, maar niet gedacht dat er super veel rekeningen lagen/liggen die betaald moesten worden. Terwijl ik al een paar keer had aangegeven dat het nu wel tijd wordt om de rekeningen te betalen, hij doet alles op gebied van onze financiën ) Ja en nu schrok hij behoorlijk want al het geld is alweer weg en er liggen nog rekeningen. Het is nu tot hem doorgedrongen.

En hier ben ik echt gestresst om.... Het komt allemaal bij elkaar. Ik kan het gewoon niet loslaten, en daarom kan niet goed van mijn verlof genieten. Ook met onze oudste dochter heb ik niet van mijn verlof kunnen genieten omdat ze zo ontzettend veel heeft gehuild de eerste 3,5 maanden. Ik zat er toen helemaal doorheen.