Ik vrees dat ik het ook wel eens doe. Inderdaad niet zozeer uit het willen overtreffen van de ander, maar uit willen meepraten en herkenning vinden/bieden. Ik probeer er op te letten, zeker nu ik een kind heb aangezien het in die hoek nogal snel gebeurt ("ja dat heb ik ook gehad met mijn zoon en toen deed ik dit en dat" of juist "echt joh? dat heb ik is nou nooit gebeurd bij ons" en blablabla).

Ik denk dat het dus inderdaad handig is om, op een vriendelijke manier, aan te geven dat je niets hebt aan de reactie van die mensen.

Maar een gelijk voorbeeld om mee te praten is toch iets anders dan altijd een erger/beter voorbeeld noemen?

Ja, dat is waar. Maar misschien doe ik dat ook wel eens. Ik weet het niet eigenlijk, haha.