Toen ik een jaar of 12 was heb ik eens vrij groot het woord kut in onze houten salontafel gekrast

Ik heb een keer een dode mus in de brievenbus gegooid bij een meisje die Mus van achternaam heette, omdat ik ruzie met haar had.

.

Als peuter schepte ik de klompen van de visite vol met modder als die bij de deur stonden.

Verder was ik niet ondeugend. Wel gewoon vervelend als puber.

Ik geloof het niet, ik was redelijk braaf, durfde niet zo veel en altijd bang voor straf. Ik pikte wel bijvoorbeeld snoepjes uit de kast, maar dat was meer omdat die dingen een magnetische aantrekkingskracht op mij hadden. I couldn't help myself, zeg maar.

Als ik mijn moeder mag geloven was ik heel ondeugend. Ongeveer als mijn eigen dochter nu.
Maar wat ik precies uitgespookt heb allemaal, geen idee.

Nee. Ik was extreem braaf. Ik vroeg aan mijn ouders of ik één koekje/snoepje mocht hebben en dan pakte ik er ook écht maar eentje, terwijl mijn ouders gewoon in bed lagen uit te slapen. Toen was ik een jaar of 4. Zelfs toen ik net kon lopen was ik zo braaf dat er gewoon dagelijks brandende kaarsjes op tafel stonden en we hadden zelfs een vissenkom waar ik gewoon bij kon.

Toen mijn zusje geboren werd brak de hel los. Die deed álles wat niet mocht. Mijn moeder moest zelfs koffie drinken aan de hoge tafel omdat ze zo stout was. Totdat zij naar de basisschool ging heeft mijn moeder zich samen met haar thuis opgesloten, omdat haar ergens mee naar toe nemen niet eens een optie was.

Ehm... Ik heb in 't weekend geholpen met 't bouwen van een nieuwbouwwijk. Muurtjes metselen, schilderen enz. Purschuim decoraties op de ramen en zo. Vijvertjes maken door de kraantjes open te zetten (en vervolgens naar huis te gaan) Ik heb regelmatig fikkie gestoken, maar ben daarmee gestopt toen we een (leegstaand!) huis hebben afgebrand. In de bibliotheek veranderden we de startpagina van de computers naar een niet zo'n onschuldige website. Rookbommen in de brievenbus van school, hondendrollen in een papieren zakje in de fik steken en voor een huis neerleggen, aanbellen en wegrennen.

Dat was overigens allemaal samen met m'n oudere broer en vooral onder zijn druk!

Toen ik iets ouder werd, in de pubertijd, verstopte ik mezelf in een kledingrek in de winkel en riep 'Kies mij! Kies mij!' als er iemand naar de kledingstukken keek. Dan schrokken mensen. Ze schrokken nog meer toen ik begon te gillen in de supermarkt, wanneer er kassa bij werd geroepen. 'Ik hoor weer stemmen!' Werd ook niet zo gewaardeerd.

Ik was geniepig en achter de ellebogen als kind, ik heb m'n (baby)broertje vroeger eens met een kopspeld in z'n handje geprikt, pikte dingen af en ging vervolgens hard gillen als m'n broertje het terug pakte, dat soort dingen. Maar buiten de deur was ik een heel verlegen meisje.

nee ik was heel braaf net zoals in de pubertijd ik was de ideale puber. Ik heb 2 oudere broers die spookten al genoeg uit.

Ik denk niet veel ondeugender dan andere kinderen van mijn leeftijd.
Heb als kind eens een hele achtertuin vernield. Maar dat was omdat die vrouw een heks was. Dus daarmee hielp ik eigenlijk de mensheid :-).

Verder deed ik wat dingen stiekem zoals naar het strand in de buurt gaan (we mochten niet bij het water komen). In het water vallen, en dan net zo lang buiten blijven tot ik helemaal droog was.
Ik was vrij gemakkelijk als kind, wat dat betreft. Puberteit heb ik maar 1 jaar een beetje gehad. Stal toen wat geld van mn moeder, spijbelde, en hing wat rond met jongeren. Maar als ik kijk wat mijn broertje allemaal uithaalde viel het bij mij heel erg mee.

Los van wat ik in de tafel had gekrast herken ik me ook in bovenstaande. Ik was een heel rustig braaf kind.

Ik was heel braaf en rustig zover ik weet. Natuurlijk had ik wel eens ruzie met mijn zusje, of deed ik onaardig, maar verder hadden ze weinig moeite met me eigenlijk. In de puberteit was ik vooral brutaal naar mijn ouders toe, uit onmacht, maar buiten de deur was ik gewoon normaal.

Ik was een rustig en braaf kind voor zover ik weet. Snoepjes uit de kast pikken deed ik wel maar meer ook niet.

Bazinga! Oww, jij was erg!!

Ik niet trouwens, ik was braaf. Niet super lief ofzo, maar wel gewoon braaf.
In de pubertijd maakte ik veel ruzie met mijn moeder maar verder was ik nog steeds heel braaf.
In mijn laatste jaar havo zijn we ooit met wat vriendinnen soms een uurtje gaan spijbelen.. Voor ons dus super spannend!

Ik weet niet of je het echt ondeugend kunt noemen maar ik was volgens mij best irritant af en toe als kind haha, altijd dicht langs de kade lopen zodat ik er nèt niet in viel, zelfde met dicht bij het trapgat spelen, zo hard op schommel dat ik net niet gelanceerd werd, mijn moeder zegt altijd dat ik altijd de grenzen van alles moest opzoeken. En ik at stoepkrijt, want "dat vond ik lekker". Oh en toen ik nog heel klein was en mijn broertje werd geboren was ik blijkbaar jaloers als mijn moeder hem aandacht gaf, dus beet ik in haar kuiten om aandacht te krijgen.

Over het algemeen niet, maar er zijn toch wat dingen voorgevallen. Ik heb tijdens kappertje spelen, het haar van mijn zus echt geknipt met een kinderschaar. Ze heeft vervolgens lang met een kort, jongenskoppie rondgelopen. Ook heb ik een keertje een losliggende nepbloem (zonder steel, lettelijk alleen de bloem) gepikt uit een winkel, maar als een compleet ei heb ik dat opgebiecht. Bij mijn oma mocht ik altijd de chocolaatjes uitdelen, volgens mij wist ze ook wel dat ik er altijd 1 extra nam. Verder was ik bang voor straf en ben ik nog altijd wel heel braaf.

Haha Bazinga, jij was echt erg. Dat is niet eens ondeugd, dat is dikke kattekwaad!

Nee! Ik was wel rebels toen ik puber was. Mijn ouders waren extreem streng, ik mocht niets.. Dus ik pikte briefpapier van school, schreef de brief over van mijn vriendin die op een andere school zat (ook ROC) en gingen 3 dagen op 'kamp' met school. Maar zij ging ook niet, en ik ook niet en we gingen naar onze vriendjes. 3 dagen daar geslapen. Nu ik erover nadenk had ik het nooit gedurfd nu maar toen ik 16 was wel

Nee ik was best braaf volgens mij, het ergste wat ik deed was wel eens belletje trekken of mensen 'bespieden' met een vriendinnetje. In de puberteit viel ik nog steeds erg mee, maar spijbelde ik wel eens een uurtje met een vriendin en dan streepten we onze namen later zelf door in het klassenboek, waarin de docenten de afwezigen opschreven. Verder weinig gekkigheid geloof ik.

Ik was vrij braaf en rustig. Wel eens onder groepsdruk mee gedaan met wat flauwe dingen in de klas tegen de invalmeester- of juf, maar geen heel gekke dingen.

Wat ik wel heel asociaal van mezelf vind: ik heb me regelmatig op de hooizolder verstopt wanneer mijn buurmeisje wilde komen spelen, onder het mom van 'Oké, we doen verstoppertje, ik verstop me, jij bent hem!'. En dan vervolgens spoorloos verdwijnen tot ze het opgaf en naar huis ging. Achteraf gezien heel sneu.

O door het verhaal van de hooischuur moet ik aan iets lulligs denken wat ik gedaan heb toen ik jong was. In groep 5 had ik knuffeltjes bij me die mijn vader uit Amerika voor me mee had genomen. Ik was er enorm trots op en tijdens de gymles had een jaloers meisje ze gejat. Na gedoe heb ik ze terug gekregen, maar het is nooit meer mijn vriendin geworden. In groep 8 hadden we een eindfeest, en deed zij heel kattig en uit boosheid heb ik toen haar rok naar beneden getrokken met de hele klas eromheen, of haar jurk omhoog. In ieder geval stond ze in haar onderbroek en ging ze heel hard huilen, toen had ik wel een beetje spijt ervan.

Elke donderdagavond deden mijn ouders boodschappen bij Jan de Boer (later Super de Boer en inmiddels bestaat de supermarkt niet meer). En telkens liepen we langs een schap met alleen maar schepsnoep. En ik wilde zo graag snoep, maar kreeg het nooit. Vragen stond vrij, op zeuren huisarrest. Dus elke donderdagavond vroeg ik of ik voor een gulden schepsnoep mocht en het antwoord was 'nee'. Op een donderdagochtend zag ik de portemonnee van mijn moeder uit haar tas steken en ik besloot een gulden te stelen. Want ik wilde schepsnoep, die donderdagavond. We kwamen aan in de winkel en ik liep in mijn eentje een beetje de winkel rond, ik was 8 jaar, en besloot dat het verhaal zo zou zijn dat ik een gulden van een onbekende man had gekregen, omdat hij mij verlekkerd naar het snoep had zien kijken en het sneu vond dat ik van mijn ouders geen gulden aan snoep mocht besteden. Toen het verhaal in mijn hoofd rond was huppelde ik naar mijn ouders en zei:"Een onbekende man gaf mij een gulden voor schepsnoep. Mag dat?" En waar ik geen rekening mee had gehouden was dat mijn ouders in alle staten waren. Niet omdat ze wisten dat ik een gulden had gestolen, maar omdat ze wilden weten wie die onbekende man was. Want dat zou vast niet zo'n fris type zijn. Mijn vader is drie keer de supermarkt rondgegaan om de man te zoeken, waar ik natuurlijk het uiterlijk niet van had onthouden. De man is nooit gevonden, want hij bestond niet en ik mocht een gulden besteden aan schepsnoep met de belofte nooit meer geld aan te nemen van onbekende mannen. Vijf jaar geleden, 20 jaar na die bewuste avond, heb ik het pas opgebiecht. Ze hebben nooit wat doorgehad en vonden het achteraf wel heel vindingrijk voor een meisje van mijn leeftijd. Ik ook wel, maar ik heb het nooit weer gedaan. Op die avond zag ik zoveel paniek in de ogen van mijn ouders en ik zie nog mijn vader kwaad door de winkel lopen.

Voor de rest heb ik nooit iets ondeugends gedaan. Ik durfde volgens mij niet eens meer.

O Fedora, ik vind het nog knap dat je het zo lang voor je hebt kunnen houden. Ik zou zo'n reactie ook niet verwacht hebben en denk ik huilend hebben vertelt wat het werkelijke verhaal was.

Mijn missie was snoep en linksom of rechtsom: snoep. En als ik de waarheid zou vertellen, dan zou ik én geen snoep krijgen én huisarrest krijgen, waarvoor ik dan weer spijtbrieven zou moeten schrijven. En me stilhouden was het makkelijkste. Ik was ook blij toen mijn vader zei dat ik wel snoep mocht, maar dat ik dat moest delen met mijn broertje. Was helemaal prima, 50 cent aan snoep was toch weer 50 cent aan snoep. En dat ik het niet heb opgebiecht was niet omdat ik het niet wilde vertellen, maar bang voor huisarrest (die waren heel strikt en niet fijn) en het later vergeten te zijn, maakte dat ik pas bij het verdwijnen van de laatste Super de Boer, en dat ik daarvan baalde, het verhaal heb verteld. Nu kunnen ze er tenminste om lachen.