Bevallingsverhaal:
Zondag avond gingen we lekker uit eten. Het was mooi weer en hebben fijn buiten gezeten. We zeiden al tegen elkaar: zou dit de laatste keer zijn? We deden er een beetje lacherig over maar een paar uur later bleek dat de uitspraak uit kwam. Mijn vliezen braken. Heb contact gezocht met het ziekenhuis en zij wilden mij graag zien. We hebben de spullen bij elkaar gevist en zijn naar het ziekenhuis gegaan. Behalve dat er veel vruchtwater kwam waren er nog geen tekenen van een beginnende bevalling. In het ziekenhuis aan de ctg en al langzaam gingen harde buiken over in weeën. Toen bleek dat de bevalling die dag zou gaan inzetten. Helaas heerste er een virus op de kinderafdeling waardoor ik niet kon bevallen in het ziekenhuis waar ik liep voor mijn zwangerschapsdiabetes. Dus we moesten naar een ander ziekenhuis. Dus met beginnende weeën in de auto. Eenmaal in het andere ziekenhuis ging het snel. We waren er om 5 uur. Om 7 uur had ik 3 cm en vroeg ik om een ruggenprik die ik om 9 uur kreeg. Ik had veel last van rug en been weeën. De ruggenprik hielp enorm. Heb tot aan 9 cm niets meer gevoeld. Ze wilden de persfase ook met ruggenprik doen, ik zat bijna aan 10 cm maar toen stagneerde het. Dit was om 15 uur. Ik kreeg koorts en de weeën namen wat af. Kreeg weeën stimulans en de ruggenprik ging uit. Ik kreeg lichte persweeën maar moest ze erg lang weg puffen. Het liep tegen 22 uur toen ik het zat werd. Ik heb op paar persweeën en veel eigen kracht mijn dochtertje geboren voelen worden om 22:59 uur. Ze weegt 3055 gram en is 48 cm. Doordat ze randprematuur is moeten we nog een paar dagen blijven in het ziekenhuis maar ze doet het super!
Een dolgelukkige nieuwe mama.