Daklozen
Ik gaf toen ik student was niks, maar nu heb ik een baan en ik realiseer me heel vaak hoe goed ik het heb en ik geef nu dus ook wel eens iets. Ik werk in een winkelcentrum en elke dag staat dezelfde jongen daar zijn daklozenkrant te verkopen. Ik wilde vandaag zijn krant kopen, maar ik had niet genoeg geld, dus heb ik gevraagd of hij misschien iets te eten of drinken wilde. Hij was superverbaasd en zei dat hij eigenlijk heel veel zin had in een smoothie. Dus toen zij we samen op een terrasje een smoothie met een broodje gaat halen Het was echt supergezellig, we hebben over van alles en nog wat gekletst. Hij heeft me zijn hele levensverhaal verteld en daar blijf ik nu toch wel aan denken. Dat hij bijvoorbeeld op z'n 13e al aan de drugs was en op zijn 16e verslaafd aan heroïne (en nog steeds). Hoe hard het knokken is om elke dag 75 euro bij elkaar te krijgen om zijn heroïne te kunnen kopen. Natuurlijk is dat niet goed, maar het was zo'n lieve jongen waarvan je gewoon ziet dat hij nooit de kansen heeft gehad die ik heb gehad. Jammer vind ik dat en het blijft echt door mijn hoofd spoken.