Hoi Alibi,

Ik herken het heel erg van mijn werk. Ik werk op een woongroep voor jongeren met autisme. Heel veel jongeren lusten bij ons eten in een bepaalde vorm wel of niet. Of een bepaalde groente niet omdat het 'raar' smaakt. Dit heeft met de prikkelverwerking te maken. Een champignons voelt als rubber en een druif splet open in de mond. Dat is voor de hongeren een naar gevoel. Wat wij altijd doen is met de jongeren voorbespreken wat we eten. Omdat we zes jongeren hebben is voor een ieder apart koken geen doen. Wij werken veel met bakjes. Dus pasta op tafel, een pan met rode saus op tafel, groenten op tafel. Ui weer los maar dat is sterk van smaak. Het kost meer tijd, maar dan kunnen de jongeren zelf het bord vullen met wat zij willen eten. En zo doen we dat met alles. Als we aardappels en groenten eten zorgen we altijd voor verse groenten en een pot groenten. Zo lusten ze allemaal in ieder geval een groente.

Het is een gepuzzel maar het went wel. We proberen overigens wel iedereen te stimuleren alles te proeven, zeker nieuwe dingen. Dat levert soms leuke reacties op. O, en ze mogen bij ons twee dingen kiezen die ze echt niet willen eten, dat hoeft dan ook niet.

Wij hebben ooit een jongere gehad die amper iets lustte. Hij at 6x per week gekookte aardappel, potje groenten, rundvlees en appelmoes. Sja... Waarschijnlijk zal hij de rest van zijn leven dat doen. Ik vond dat zielig maar hij was met zo'n maaltijd het meest gelukkig.