22 Jun 2016 09:08 door Pomodori
Mijn eerste auto had een handmatige choke. Dat wil zeggen, een moderne auto regelt de brandstoftoevoer automatisch, maar ik had een knopje wat je moest uittrekken bij het starten voor maximale brandstoftoevoer. Als de auto wat warm gereden was, kon je het weer indrukken. Deed je dat niet, dan zoop je auto benzine. Ik had uiteraard les gehad in een modernere auto en kende dit fenomeen niet.
Maar met bovenstaande instructie in mijn achterhoofd ging ik, hartje zomer, mijn eerste ritje na aanschaf van deze auto maken. Naar de benzinepomp... Ik reed op benzinedampen. Eenmaal volgegooid trok ik mijn choke maximaal uit en wilde starten, niets. Weer proberen niets. Rukken en trekken, kan ie nog verder uit, leverde niets op. Ondertussen blokkeerde ik aardig de pomp... Tiktik op mijn raampje, lukt het? Ik mijn verhaal over de choke, dat ik die moest uittrekken, dat hij niet wilde starten... Meneer glimlachte en zei vriendelijk: Als je hem nu eens helemaal indrukt? Ja hoor, dacht ik, mijn moeder zei iets heel anders, maar goed laat ik het maar proberen. Ik startte en wonderbaarlijk genoeg reden we weg! Maar wel met een knalrood hoofd....
En op een dag.... Het was een morgen in de winter en ik had de slaap nog in mijn ogen zitten. Ik reed de straat uit, de 50 kilometerweg op. 50 is daar net een beetje te zacht dus ik reed al bijna 60. Ineens zag ik een auto in de berm staan voor een grote bocht. Das niet goed dacht ik. Ik remde en ineens wist ik het, het was glad! Ik had het glimmende wegdek helemaal over het hoofd gezien! De auto zwabberde naar links, richting een greppeltje aldaar waar ook al een auto in lag. Nee! Ik deed iets en ineens gleed ik niet meer richting greppel. Hoera, maar nu gleed ik snel naar rechts, haast de berm in! En in die berm stond een gezin met pech in de buurt van hun auto! Ik reed recht op ze af! Ze begonnen al te rennen, maar ik gaf weer een ruk aan het stuur en ineens reed ik weer recht op weg. Mijn hart bonkte als een bezetene, maar ik had geen gezin uitgeroeid! Eenmaal recht op de weg rustig verder, heuveltje over en daar stond ineens op mijn helft een auto met alarmlichten aan! Gelukkig rolde ik vrij zacht en kon ook dit obstakel omzeilen en zag aan de linkerkant van de weg nog een auto in de greppel liggen... Ik rolde door en kwam uiteindelijk, met klotsende oksels en zweet op mijn rug, aan op kantoor... Pfff...
augustus 2013
Ik rijd al een jaar of twee met een automatische handrem, wel zo handig want die gaat er vanaf zodra ik ga rijden. Nadeel is wel dat je niet moet vergeten een handrem aan te trekken als je in een andere auto rijdt die dat niet heeft, maar gelukkig ben ik dat nog nooit vergeten.
