Wat fijn voor zijn dochter dat haar ouders zo met elkaar omgaan.

Mijn ouders hebben na de scheiding jarenlang heel slecht contact gehad. Dat was erg naar voor mijn broers en mij. De laatste jaren hebben ze een vriendschappelijk contact. We gaan ook wel eens samen bbq-en met de 2 samengestelde gezinnen en vieren gezellig de verjaardagen met iedereen tegelijk.

Ik zou het dus niet raar vinden dat hij uit eten gaat met zijn ex. En vind het erg netjes dat haar partner en jij er zo bij betrokken worden.

Het lijkt mij ook juist fijn dat het zo kan. Wellicht zijn zij ook op een prettigere manier uit elkaar gegaan dan jij en je ex.

Ik zou zeggen wees blij juist dat het zo kan. Waarom zou je het anders willen?

Fantine, ik zeg niet dat ik het anders wil, maar meer dat ik het zelf een dubbel gevoel vind. Waarschijnlijk ook een beetje door mn eigen ervaring. Bijna het ene uiterste en het andere uiterste.

Verjaardagen vieren ze niet samen (zou ik idd ook aan moeten wennen als dat wel zo was), ze bellen elkaar ook niet plat of over onnodige dingen. Is ook helemaal geen jaloezie van mij naar haar, ben totaal niet bang ofzo. Tis meer dat het voor mijn gevoel het andere uiterste is

Nou maar gewoon blij zijn denk ik dan . Beter dat het zo kan dan haat en nijd.

Wat vind je nou zo moeilijk: dat hij goed contact heeft met zijn ex, of dat jij slecht contact hebt met de jouwe?

Ik zou altijd denken aan het belang van de kinderen, waar zijn zij bij gebaat? Het lijkt me voor de kinderen alleen maar goed dat vader en moeder gewoon samen een hapje kunnen eten.

Lijkt me alleen maar super goed! En al zouden jullie als vrienden met elkaar omgaan, dat is toch helemaal niet erg? Voor zijn dochter alleen maar fijn lijkt me, als alle ouders met elkaar op kunnen schieten.

wat jij typt klinkt als een fijn contact

Wij vieren ook verjaardagen samen, als het met mijn werk uitkomt ook de feestdagen. Drinken op zaterdag samen koffie en eten zo nu en dan ook bij elkaar. De kinderen vinden dat erg fijn, en beide hebben we er geen moeite mee om dat te doen, en hebben we het vaak ook gezellig.

Mijn vriend heeft ook goed contact met zijn ex, vieren ook de verjaardag van dochter samen. Alleen zij accepteert mij niet dus hoe dat in de toekomst verder gaat weet ik niet.

Heel fijn juist dat het zo kan. En dat het twee uitersten zijn, is alleen maar voordelig voor jou. je kan ervan leren, en opsteken dat koud en kil contact dus niet de enige manier is om met de ouder van je kind om te gaan. Waarom zou je ook anders willen? Dan maak je het als nieuwe partner ook alleen maar moeilijk als er altijd gedoe is, of een soort vormelijke beleefdheid.

Ik snap je gevoel wel want ik heb dat ook gehad. Ik had echt absoluut geen goed contact met mijn ex en mijn vriend juist te goed met zijn ex. Het was voor mij een soort jaloers gevoel denk ik want ik wilde ook heel graag goed contact.
Hij heeft daar altijd begrip voor gehad.
Nu is het andersom. Het contact met mijn ex loopt prima. mijn ex accepteert mijn vriend en ik zijn vriendin en we bespreken alles in goed overleg onder ons 4.

De ex van mijn vriend is gewoon een ander geval, te ingewikkeld om hier uit te leggen. Zij mag mij niet, negeert mij al 2 jaar en zet mij overal buiten spel. Ook een van de redenen dat ik mij er nooit goed bij voelde.
Mijn vriend is zelf gaan inzien hoe zij precies is handelt en over mij denkt. Er is nog veel voorgevallen waardoor dat contact dus stroef loopt nu. Gelukkig rondom de kinderen prima maar ik mag mij er sowieso niet mee bemoeien. Het gaat mij allemaal niks aan.
Terwijl ik wel een hele week voor ze zorg en hun moeder ten alle tijden zal blijven respecteren.

Misschien dat het ook het idee is, dat je er op zon moment toch weer beetje erbuiten valt. Dat het het 'primaire' gezin is bij elkaar en jij aanhang?

Maar zo moet je niet denken. het is een nieuwe gezinssituatie die voor iedereen ingewikkeld is. En het is juist heel knap dat de ex-en de nieuwe partners ook zo accepteren natuurlijk.

Caro was je reactie voor mij? hahaha

In dat geval, uiteraard ben ik de aanhang dat geld voor mijn vriend bij ons ook. Maar zij maakt het echt bond. Want een klein voorbeeld, wanneer de kids gebracht worden en mijn vriend is niet thuis dan zal ze met mij overdracht moeten doen. Vrij normaal lijkt mij. Zij heeft mij dan gewoon niks te melden want ze vind dat het iets is tussen mijn vriend en haar.
Ik krijg dus geen overdracht, krijg alleen een hoi, hier zijn de kids en ze vertrekt weer.
Ik weet dus van geen toeten of blazen.

Afgelopen zaterdag kwam ze ze halen bij mij. De kids waren buiten aan het spelen en mijn vriend was er dus ook niet. Ik moest enkele dingen overdragen.
Opeens kwam de kleine meid naar boven gerend (tuin beneden en dak terras boven) gaf mij een knuffel en zei tot morgen.
De moeder is beneden gebleven en is zonder iets te zeggen gegaan. Ik ben dan van mening dat je best even respect kan opbrengen om fatsoenlijk over te dragen want het gaat tenslotte over de kinderen.
Zij zegt dan op haar beurt als ik haar daarover aanspreek, "Ik draag over met .... en ik zie de meerwaarde er niet van in om dat met jou te doen en al helemaal niet om het 2x te doen"

Dit is een klein voorbeeld over het hele geheel. Ik doe er niet toe en dat laat ze in alle situaties merken. Nou houd ik mij ook op de achtergrond wanneer mijn vriend er is en ik laat hen aan elkaar overdragen of bespreken.
Maar op de een of andere manier raakt mij dit wel want ik zorg tenslotte ook voor ze en doe kei hard mijn best om een goede "stiefmoeder" te zijn.

Ik kan me wel voorstellen dat een omgang met een expartner van jouw partner moeilijk is. Als er geen kinderen in het spel zijn, wil je met dat deel van zijn verleden ook geen contact. Maar als er kinderen zijn is het anders. Zij zal altijd een rol spelen in zijn leven en op sommige momenten is zij ook belangrijker dan jij. Hij zal met haar beslissingen maken over de opvoeding van hun kind. Niet met jou. Zij zijn de ouders. Haar mening zal dan zwaarder wegen. Belangrijke of heftige gebeurtenissen in het leven van hun kind zal hij ook vooral met haar delen. Zij is de moeder. En voor het kind is het heel erg fijn dat de ouders goed met elkaar omgaan en het ouderschap samen doen, delen en respecteren.

In het geval van Stuiterbal zou ik de wens van de moeder respecteren. Ik vind haar wens om de overdracht met de vader te doen binnen het redelijke vallen. Vader zou dat ook moeten accepteren en thuis moeten zijn tijdens de overdracht. In principe is dat ook iets tussen vader en moeder. Dat vader in zijn tijd met de kinderen de zorg overdraagt aan zijn nieuwe partner is zijn keuze. Maar het hoeft niet haar keuze te zijn. Zij heeft jou niet uitgekozen als verzorger van haar kinderen. Ik vind het niet netjes van vader dat hij niet structureel aanwezig is bij de overdracht. Dat lijkt me basis van een goede omgangsregeling.

Ik ben het hier wel mee eens, ik zou ook zorgen dat je vriend gewoon bij de overdracht is. Zo gaat het bij ons ook, mijn vriend vind het zelf ook fijner zelf aanwezig te zijn en zijn ex zegt mij geen woord. Als het op die manier opgelost is lijkt mij dat de beste optie.

Nee, was meer voor de TO Stuit :-). maar ik vind het verhaal van jou dubbel, ik ben ook van mening dat in eerste instantie de overdracht met de ouders zelf moet gebeuren. Ook al snap ik het concept 'overdracht' niet zo goed, wat valt er 'over te dragen' denk ik dan? Zijn er bijzonderheden: dan meld je dat even maar anders hoeft er geen ellenlang verhaal van gemaakt te worden mijn inziens. Maar goed.

Ik vind absoluut wel dat zij gewoon respect moet tonen en gewoon normaal omgangsgedrag moet laten zien. Maar dat kan je niet bij iemand afdwingen, als zij er zo mee wil omgaan dan moet ze dat zelf weten.

De ex van mijn vriend is de ene keer hee aardig, de andere keer doet ze raar. Maar dat betekent niet dat ik me daaraan moet aanpassen. Ik vind het ook nog altijd zoeken naar een goede manier, maar daarom probeer ik ook niet bij die momenten te zijn. Het gaat mij feitelijk niks aan, alleen de ouders zelf. Dus probeer ik er ook maar niet bij te zijn.

Mijn vriend is gelukkig 9 van de 10 keer gewoon aanwezig. Het is nu dan 2x voorgekomen op korte termijn dat ze even aan mij overgeleverd waren.
Overigens ben ik van mening dat dat best moet kunnen zeker nu we ruim 2 jaar samen zijn en bijna een jaar samen wonen.

De ex van mijn vriend is zelf bijna nooit thuis en hij doet gewoon netjes overdracht met haar nieuwe partner. Ik denk dan, niet het een wel verwachten en het niet terug geven.

Ach, niet zo denken. Vrouwen zijn zo ingewikkeld met dit soort dingen: en vooral vrouwen naar de man toe. Het is gewoon vaak zo dat die moeilijk doen,

Dus laat haar maar lekker.. hou je bij je eigen waarde en dan komt het uiteindelijk echt wel goed.

Hier was er laatst opeens de vraag of de kinderen een dag eerder konden komen. Ze moest nl een avondje weg. Helemaal prima, ze moest naar R'dam, ik woon in omgeving Utrcht, zij in het oosten. Dus kom je er praktisch langs. Alleen zat mijn vriend tot 9 uur vast voor zijn werk, maar ik vond het geen punt en wilde best de kinderen hebben. Juist gezellig. Maar nee, het hoefde dan niet. dat zijn ook momenten dat ik denk.. is het dan echt gewoon zo dat je niet de kinderen aan een andere vrouw wil geven? Want jij zit omhoog, ik wil helpen: maar hoeft dan ineens niet meer. Ook prima, jouw beslissing maar als het alleen maar is omdat ik er dan ben, en niet ik én mijn vriend, dat vind ik dan gewoon raar.

Misschien wil ze jou er niet mee opzadelen Caro? Geen idee hoor, maar dat kan ik me nog wel voorstellen, dat ik me daar bezwaard over zou voelen.

Haha, ja dat dacht ik in het begin ook hoor :-). En ik ga ook altijd uit van het positieve maar ze had daarna heel duidelijk gezegd tegen mijn vriend dat ze dat niet wilde. Kijk, ik kan daar ook een ding van maken maar geen zin in. Ik kies ervoor haar nog steeds vriendelijk en beleefd te behandelen. En wat je geeft, krijg je vaak ook terug. Dat is mijn instelling :-). Ik kan me nl ook voorstellen dat het heel lastig is voor de moeder van een kind om het kind naar een andere vrouw te brengen. Dat is volgens mij toch iets 'tegennatuurlijks' ofzo. En als ik vanuit haar positie naar mij kijk, snap ik ergens misschien het ook wel. Zij heeft niet voor mij gekozen maar moet het er ook maar mee doen!

Haha oke! Ja lijkt me lastig voor alle partijen inderdaad.

Ik vind dat ook erg kinderachtig Caro, en ze heeft eigenlijk ook nog alleen zichzelf ermee. Jammer is dat, de ex van mijn vriend is ook zo. Die zegt mij gewoon niet eens iets als ik toevallig bij mijn vriend ben en ze komt dochter brengen. Dochter heeft er last van, want ze zegt zelf dat ze het niet leuk vindt dat mama niks tegen mij zegt... Ook als ik haar tegenkom bij school bijvoorbeeld, ik zeg altijd netjes gedag maar ze zegt niks terug.

Ze doet vrij moeilijk over extra dagen;/ avonden met kinderen hoor., Behalve als het haar uitkomt, dit weekend wilde ze nl dat mijn vriend de kinderen op 2e pinksterdag kwam halen en paar uur later kwam terugbrengen. Alleen gaan wij naar M'tricht, dus geen enkel probleem als ze meegaan. Wederom: juist gezellig. Maar dat is dan ook niet goed.
Het is gewoon een beetje lastig want ik ben helemaaal niet zon type dat alleen maar naar praat of het slechtste van de ander wil zien, juist helemaal niet. Ik vind vaak dat gekift tussen al die partijen zo zonde!
Maar deze damezit ook beetje met zichzelf in de knoop: geen baan, leeft van de bijstand, woont bij haar ouders op het terrein, geen sociaal leven, heeft opeens een vriend in Gambia (die al een vriendin had), en dan steekt het wellicht ook wel dat wij het wel goed op de rit hebben. Dat kan ik me dan ook nog wel ergens indenken. Dat dat steekt ofzo. Dus vind ik dat wij ons best moeten doen haar juist aan alle kanten te steunen met extra hulp waar ze het dus maar toelaat (want dat is dus wel een ding, het aanbieden en het toelaten). Maar..met aanbieden toon je wel goede wil. En dat is altijd goed.