Ben je ooit al bij osteopathie geweest!? Weet je zeker dat er niks lichamelijks is? Eventueel zou cranio sacrale therapie ook nog kunnen. Ik weet niet waar je woont maar ik kan je eventueel een heel ervaren therapeut aanraden in het midden van het land.

Pas als alles lichamelijk is uitgesloten kun je denk ik een plan van aanpak maken.

Geen echte tips. hier hetzelfde, ze slaapt nu sinds 2 weken door. Ze is 3 jaar en 2 maanden. Volgens mij lag het er hier aan dat ze in een groter bed ging. Maarja, die van jullie is nog wel klein.

Linvi,bij de osteopaat zijn we driemaal geweest maar het bracht nauwelijks verandering helaas. Cranio sacraal ken ik niet, ik zal het eens opzoeken.

Highway, daar twijfelen we dus nu over inderdaad. In ons bed, met 1 van ons naast zich, sliep ze dus stukken beter. Tegelijk; de komst van zusje, alle veranderingen, het is ook al zoveel voor dat kleine koppie om te verwerken. Ik ben momenteel huiverig voor elke verandering, rituelen / vaste dingen lijken erg belangrijk voor haar te zijn.

Mijn zoontje ging van de een op de andere dag doorslapen toen hij 22 maanden was, letterlijk vanaf de dag dat zijn zusje was geboren. Alsof hij opeens een soort rust had gevonden om te slapen leek het, heel apart was het. Daarvoor was het echt ellende, hij viel alleen bij ons in slaap, werd om de 20 minuten wakker, sliep alleen iets beter als hij bij ons in bed lag en bij voorkeur bovenop ons enz. Het is echt slopend als je kind zo slecht slaapt, ik hoop dat jullie dochter ook snel zo'n moment krijgt dat ze toch opeens gaat doorslapen.

Tja. Onze oudste dochter had ons ook lang nodig snachts. Ze heeft tot ze drie was heel regelmatig bij ons geslapen en werd dan regelmatig snachts wakker. Ergens tussen haar derde en vierde is ze door gaan slapen, of wist ze bij wakker worden zelf haar flesje water te pakken en werd ze niet meer overstuur.

Ook een heel pienter meisje, ze denkt veel. Ze sliep altijd moeilijk in, en nu ze vier is kan ze ook vertellen 'ik ben nog zo aan het denken'. Nu tekent ze dan nog wat in bed, over wat ze allemaal denkt. Daarna gaat ze dan vaak rustig slapen, maar daar is jouw dochter denk ik nog te jong voor.

Hier was het echt geduld hebben en bedenken dat het ooit wel over zou gaan - zelf was ik als kind ook een slechte slaper (nog steeds eigenlijk wel, maar nu roep ik niet meer om mijn mama ;) ).

Nu met haar zusje merk ik pas hoe pittig het soms eigenlijk was. Haar zusje slaapt véél beter, is sowieso veel rustiger.

R is ook zo'n slaap talent. Sinds hij 1 jaar 11 maanden was slaapt hij in zijn peuterbed. Ledikant kwam hij uit en we kregen hem echt niet in slaap. Toen een tijdlang naast hem gelegen met inslapen. Het inslapen gaat nu een half jaar al goed maar hij slaapt nog steeds niet door. Hij kwam altijd halverwege de nacht bij ons liggen maar dat zijn we nu aan het afleren.

Hij zegt zelf dat hij wakker word omdat hij bang is of omdat hij ons mist. Prima maar nu moet hij na een knuffel weer naar zijn eigen bedje. Echt veel gehuild heeft hij daarom, vooral de eerste nacht. Maar ik krijg straks een ks en ik ben bang dat ik daarna niet met hem kan slapen en dus moet hij het wel afleren.

Geen tips verder hoor, maar zo abnormaal is het dus niet.

Geen tips eigenlijk. Mijn kinderen van 16 maanden slapen ook niet door. Ik leg ze bij mij in bed. Ze beginnen wel in hun eigen bed. Inslapen lukt wel. We hebben een fijn ritueel. Als ze wakker worden leg ik ze bij mij in bed. Ook bij mij in bed worden ze nog een aantal keer wakker. Gemiddeld zo'n drie a vier keer per nacht. Maar dan hoef ik er niet uit en is een aai over de bol en het zeggen van mama is er genoeg om weer in slaap te vallen. Over twee maanden verwacht ik baby nr 3. Ik heb over dit onderwerp ook een topic geopend. Met de vraag of ik de tweeling daarom moet leren door te slapen in eigen bed. Maar ik heb besloten om het zo te houden en de wieg met de nieuwe baby naast mijn bed te zetten. En er vanuit te gaan dat op een mooie nacht de kinderen opeens door gaan slapen. Ze hebben nog tot nu toe nog nooit een nacht doorgeslapen.

Een andere bedje? Peuterbed.
Mijn zusje heeft nooit in een spijlenbedje kunnen slapen.

Poeh, wat moeilijk en frustrend zeg. Het klinkt mij in de oren als een patroon dat doorbroken moet worden, maar hoe je dat doet? Toevallig kwam ik gisteren een bericht op FB tegen van een padagoog en babycoach die een online cursus is gestart voor ouders met kinderen met (door)slaapproblemen. Neem eens contact met haar op, ze is laagdrempeling benaderbaar. Zij beweert dat je door middel van de online cursus binnen twee weken van de slaapproblemen af bent zonder dat je je kind daarvoor hoeft te laten huilen. Geen idee of het echt werkt maar baat het niet dan schaadt het vast ook niet. https://www.facebook.com/praktykpuur/

Sterkte! Ik vind het na een jaar al redelijk pittig dat onze zoon nog niet doorslaapt dus ik voel met je mee.

Onze dochter is 4,5 en slaapt ook nog nier zelf in en door. Ze is hoogsensitief, dus s nachts komt het er uit.
Dmv fysiotherapie en kleine aanpassingen zoals een zwaarder dekbed gaat het iets beter en slaapr ze soms door, dat is al heel fijn. Mijn dochter is ook zoals jij omschrijft, dus m'n tip is, volg je gevoel hierin wat het beste bij jullie past. Misschien kun je eens een vrijblijvend gesprek met een fysiotherapeut aanvragen.

Nora slaapt ook niet zelf in en niet door. Ze begint on haar eigen bed en in de loop van de nacht beland ze bij ons in bed. Ik denk dat ze 2 keer heeft doorgeslapen in haar eigen bed.
Luuk sliep ook altijd slecht. Lag ook elke nacht bij ons in bed tot hij met 2 jaar zijn grote bed kreeg. Toen ging het steeds beter en met een paar weken sliep hij zelf in en sliep hij door.
Wij gaan half juni op vakantie en als we terug komen willen we voor Nora ook een groot bed aanschaffen.

Herkenbaar.. bij onze dochter van 4 is het ook zo.
Ze heeft nu melatonine en dat maakt in ieder geval voor het inslapen al heel veel verschil.
Helaas niet voor het doorslapen.

Hierom, maar ook nog om wat andere redenen, heeft de kinderarts ons doorverwezen naar de ergo therapeut.

Als je naar een fysio gaat, ga dan naar een kinderfysio en die kinderfysio moet dan geschoold zijn in sensorische integratie. Of een kinderergotherapeut die geschoold is in sensorische integratie.

Tips om het te verbeteren heb ik niet. Ik denk alleen niet dat het erg abnormaal gedrag is. Zoals je hierboven al leest, slapen er heel wat kinderen nog niet door. De gedachte dat kinderen door moeten slapen na een paar weken, vind ik ook wel wat ouderwets. Ik hoor dat vaak alleen van 50-plussers. De meeste ouders met jonge kinderen hoor ik er niet over.

Mijn dochter is 4 en heeft zo'n 5 nachten doorgeslapen, waarvan 3 in de kraamweek van de jongste. Ze wordt elke nacht wakker en begint ook te huilen. Ze huilt en jammert ook heel veel in haar slaap. Ik laat het maar zo, ze slaapt bij ons in bed, want dan kan ik gelijk over haar gezicht aaien en dan slaapt ze weer verder. Mijn zoon van 14 maanden slaapt ook niet door. Wij weten hier niet beter en samen slapen is voor ons de oplossing om wel goede nachten te hebben.

Ja goede. Of naar iemand die met reflexintegratie werkt om het lijf weet in veiligheid te brengen. Dit kun je door vrij simpele oefeningen doen en het effect is groot.

Ik ben het eens met Sanne. Is 's nachts wakker worden een indicatie dat er iets niet goed is? Toen ze tussen de 3 en 7 maanden waren zei ik enthousiast tegen iedereen dat ze doorsliepen, omdat ik dacht dat dat betekende dat ze geen nachtvoeding meer nodig hadden. Ik slaap ook nooit door. Ook niet toen ik geen kinderen had. Ik word mijn hele leven een aantal keer wakker per nacht tussen dromen in. En ik kan me voorstellen dat als je zo klein bent en in het donker wakker wordt even een aai over je bol nodig hebt.

Wellicht kan je contact opnemen met een homeopaat of andere natuurgeneeskundige als je hiervoor open staat.

Ik vind het vreemd dat je van mensen te horen krijgt dat het niet normaal zou zijn. Mijn zoon sliep rond zijn 4e jaar pas redlijk "door". In plaats van 7/8 keer per nacht werd hij toen nog maar 2 keer wakker ofzo.
Nu wordt hij nog steeds wakker maar valt ook weer zelf in slaap. Dus dat het niet normaal zou zijn zou ik proberen los te laten.

Hier is het bij beiden uiteindelijk goed gekomen, bij de jongste (nu 26 maanden) eerder dan bij zijn zus. En die laatste kan inmiddels doorslapen, maar ligt ook nog vaak genoeg bij mij in bed. Bij zoon heb ik me er na alle toestanden met dochter niet meer druk om gemaakt. Die sliep in zijn eigen ledikant en als hij wakker werd kwam hij de rest van de nacht in de co-sleeper. Hij wilde vaak een slokje drinken en even knuffelen en dan weer slapen. Hij is eigenlijk vanzelf beter gaan slapen uiteindelijk en ligt nu altijd in z'n ledikant. Co-sleeper is inmiddels ook weg. Troosten doe ik negen van de tien keer op zijn eigen kamer als hij nu wakker wordt een enkele keer, want bij mij in bed vindt hij het nu zo gezellig dat hij lol gaat maken.

Dochter heb ik destijds echt van alles bij geprobeerd. Maar die was ook niet rustig zoals zoon, en sliep slecht in, werd steeds wakker, was helemaal hysterisch, etc. Ik heb oa naast haar bed gezeten tot ze sliep, op een matras bij haar gelegen, geprobeerd haar te laten huilen en steeds terug te gaan, bij me in bed genomen, een tijdje een campingbedje naast mijn bed gehad, melatonine gekregen.. Campingbedje was hier dan nog de beste optie een tijd lang.. En nog hadden we dé oplossing niet. Ook bij haar ging het uiteindelijk beter, al slaapt zij nog steeds slechter dan zoon. En slaapt regelmatig bij mij, dan slaapt ze vaak wel door.

Maar als je denkt dat er meer achter zit zou ik zeker verder kijken. Ik kan ook een ergotherapeut (of fysio maar daar hebben wij dan geen ervaring mee) met een specialisatie in sensorische integratie aanraden. Voor dochter zijn wij daar geweest ivm haar hoog/over gevoeligheid voor bepaalde dingen en dat heeft ons zeker wat verder geholpen en nieuwe inzichten gegeven. En die voedselweigering waar je het over hebt, ik weet niet of dat overeenkomt met wat wij hebben gehad bij zoon, maar wij hebben veel gehad aan een combinatie van logopedie en tips van kinderarts en diëtist.

Ik vind het ook vreemd dat anderen het benoemen als 'niet normaal'. Ze is nog geen 2, ze is nog zo klein. Ze heeft daarnaast ook een hoop veranderingen te verwerken gekregen. Een baby'tje waarmee ze ineens haar aandacht moet delen, slapen in haar eigen bedje, een ander bedritueel, met papa ipv mama. En dat is allemaal niet slecht, maar dat zijn wel een hoop veranderingen wat zo'n klein meisje een plekje moet zien te geven. En de meeste kinderen verwerken alles 's nachts. Dus ik vind het juist eerder heel normaal wat er nu gebeurt. Dat het vervelend is begrijp ik uiteraard wel! Maar ik zou de zorgen proberen los te laten, want echt, ik ken zoveel kinderen die op deze leeftijd nog niet doorslapen.

Ik vind dit ook. Mijn kinderen worden ook nog regelmatig wakker maar ik vind wel dat ze gewoon doorslapen. Als ze wakker worden en ze roepen of huilen gaan we even naar ze toe, dekken ze toe en geven een kusje. Meestal gaan ze dan gewoon weer slapen. Niet doorslapen vind ik het als ze echt niet meer gaan slapen, nog een flesje willen of echt om het half uur wakker worden ofzo.

Hier ook een beperkt succesverhaal. Onze zoon is bijna vier nu en wij hebben voor hem sinds hij 1,5 jaar is altijd 2 bedden gehad. Eentje op zijn eigen kamer en eentje op onze kamer. Hij werd zo vaak wakker, ik merkte dat ik echt behoefte had aan goede nachten. Hij heeft een tijd tussen ons in geslapen, naarmate hij groter werd sliep dat voor ons niet lekker meer. Vandaar een extra bed op onze kamer. Sinds ongeveer een jaar komt hij zelf naar zijn andere bed toe en hoeven we hem niet meer op te halen. Heerlijk! Inmiddels slaapt hij 3 van de 7 nachten door in zijn eigen bed en is daar dan ook trots op. Andere nachten slaapt hij bij ons op de kamer en dat is net zo prima. Ooit gaat hij doorslapen, daar vertrouw ik volledig op alleen nu nog even niet. Hoe we dat straks gaan doen met een tweede kindje erbij weet ik nog niet, misschien slapen we dan wel met zijn vieren op 1 kamer.
Achter slecht slapen zit niet altijd een aanwijsbaar probleem. Als je je zorgen maakt over de groei en het eten dan is het zeker goed om daar eens naar te laten kijken. De huisarts is dan een goed startpunt als je daar een goede relatie mee hebt.

Precies dit. Mijn jongste is inmiddels 6,5 en die slaapt nog steeds moeilijk door. Het kan weken goed gaan en ineens weer weken slecht. Tot hij 4,5 was is hij bijna elke nacht meerdere keren wakker geweest.

Ik ben 30 en ik slaap geen enkele nacht door. Kan me ook niet herinneren dat ik dat ooit wel gedaan heb. Misschien hoort het gewoon bij haar?