29 Apr 2016 09:31 door Hippie
Sommige dingen merk je toch echt pas als je ze zelf ervaart (en dit bedoel ik verder niet vervelend). Al kun je misschien ook wel inschatten hoe je met milde klachten omgaat, gebaseerd op hoe je dat normaal ook al doet. Maar de heftigere dingen, en de hormonen, daarvan merk je pas wat het doet als je het hebt lijkt me. Ik moet zeggen dat ik bijvoorbeeld over maagzuur (had had ik beide keren het laatste trimester 's nachts heel veel) amper geklaagd heb. Ja, het was vervelend, maar op zich prima mee te leven. Bekkenpijn was ook niet fijn, maar als ik me eraan aanpaste ging dat ook nog wel. Maar dingen als HG, depressie, etc weet je vooraf niet of je het krijgt en je kunt ook niet weten wat het met je doet. Ik wist niet eens wat HG was tot ik het zelf had. En wat hormonen met je doen is ook niet altijd te voorspellen. Dus ik krijg zelf altijd een beetje de kriebels van mensen die roepen wat een wonder het is en hoe dankbaar je moet zijn (wat ik ook zeer zeker wel ben hoor) en dat er voor klagen geen plaats is. Ik was en ben echt heel gelukkig met het feit dat mij twee mooie kinderen gegund zijn, maar aan de andere kant was zwanger zijn echt heel zwaar. Gelukkig kon ik van de kleine dingen echt nog wel genieten, maar het is gewoon niet altijd een grote roze wolk bij sommige mensen.
Aan de andere kant had ik hetzelfde als Katrien, de kraamtijd en babytijd vond ik heerlijk! Zodra ik bevallen was voelde ik me gelijk zoveel beter! En hoe vaak ik daar geen verbaasde reacties op heb gehad. Bijvoorbeeld toen ik na een week of twee dochter van de psz ging halen met haar broertje, waren er een paar moeders verbaasd dat ik al weer zo op de been was en er zo goed uit zag. Toen dacht ik ook: ik ben niet overgereden ofzo, alleen bevallen, voel me nu eindelijk weer goed juist! Maar ook dat kan de andere kant op, als je een horrorbevalling hebt gehad met allerlei complicaties dan kan het herstel soms ook even duren en pittig zijn.