Zenna schreef:

Marsy31 schreef:Dat denk ik ook. Maar woon nu even bij een zwangere vriendin in, die is ook moe, heeft bekkenpijn en is misselijk, dus dichterbij kan ik het niet meemaken En ik hoor haar nooit, behalve hoe bijzonder het is als de kleine schopt (en man, wat is dat een gek gevoel voor iemand die niet zwanger is en de hand erop legt haha), ze straalt en is onwijs trots op haar buik. En ik denk dat ik ook zo'n type ben (tenminste, mochten mijn klachten zoals de hare zijn, ik heb het natuurlijk niet over hormoon depressies of harde buiken of zwangerschapsvergiftiging, of andere erge dingen die het tot een hel kan maken). Maar als het de 'gewone' klachten zijn, ja, dan ben ik net als m'n vriendin M.
Maar goed, ik voel alweer een discussie golf aankomen die ik uiteindelijk ga verliezen want 'ik ben niet zwanger noch mama', dus het is terecht dan en ik ben hier niet om die discussie aan te zwengelen. Maar vind het wel onwijs opvallend hoeveel hier de negatieve dingen neerzetten, die dus duidelijk niet in evenwicht of lager zitten dan de positieve. Of ik lees niet goed.

Ik ben wel zwanger geweest en had erg veel last van bekkenpijn. Ik liep echt heel typisch zwanger. Toch sta ik er exact hetzelfde in als jij. Hoewel je nog niet zwanger bent geweest kun je al wel inschatten hoe je normaal gesproken omgaat met ziek zijn of pijn. Sommige mensen klagen veel wanneer ze ziek zijn, anderen minder. Dat geldt voor zwangeren ook.
Hier gaan er veel over vallen denk ik maar ja, het is gewoon zoals het is.. En ik heb het hier uiteraard niet over extreme misselijkheid, depressie en bekkeninstabiliteit natuurlijk. Wel over klagen dat je lichaam niet meer van jezelf is en je niet meer kunt sporten.

Spencer schreef:Ik vind een reactie zoals die van Marsy echt kwetsend. Je hebt gewoon geen idee waar je het over hebt. Dit in tegenstelling tot hgl. Ik vind het echt heel naar dat je zo makkelijk een oordeel hebt over iets waar je geen verstand van hebt maar wel mensen mee kwetst.

Maud schreef:Het valt me wel vaker op dat mensen hier oordelen over een situatie die ze niet kennen. Ik vind dat best vreemd.

Yadira schreef:

Maud schreef:Het valt me wel vaker op dat mensen hier oordelen over een situatie die ze niet kennen. Ik vind dat best vreemd.

Je bent er anders goed bekend mee.

Sam schreef:Ik vond het ziek zijn aan het begin niet fijn.
Maar echt waar, ik ben het allemaal 'vergeten' toen ik onze man zag. Dan doet het er allemaal niet meer toe.

Elisa schreef:Haha klopt maar wilde wachten tot de 12 weken. Bang dat het nog fout ging.

Bazinga schreef:Oh ik vind 't heel dubbel, letterlijk. Want ik kan ontzettend jubelen over m'n zoontje (want hij is echt zo lief en mooi en geweldig ) en over m'n kraamweek ook wel, op ziekenhuisopname na, want ik heb gewoon een heel fijne kraamweek gehad.

Open je een topic daarover, dan zul je mij niet negatief horen zijn. Maar in dit topic gaat 't toch juist over de minpunten? En die zijn er gewoon, klaar. Voor niet iedereen even erg, maar jeetje, ik vond zwanger zijn héél moeilijk, kan dat dan niet gezegd worden, omdat het iets moois zou moeten zijn? Het maakt de mooie kanten niet minder mooi, maar ik heb me ontzettend verloren gevoeld afgelopen maanden. Doorbetaald verlof, bijv. maakt dat niet beter, maakt het niet makkelijker. Ik kan me heel goed realiseren hoe bijzonder zwanger zijn is, hoe fijn het is dat we hier goede zorg hebben, hoe bizar cool het is, dat er een mensje in me groeide. Maar tegelijkertijd heb ik weken met m'n ziel onder m'n arm rondgelopen en niet geweten wat ik met mezelf aan moest en ook dát gebeurt.